ေမတၱာဥယ်ာဥ္၀ယ္
( ရုိးရာထူး )
“ ေျမႀကီးေပၚမွာ ပန္းမ်ားပြင့္ၾကၿပီငွက္မ်ားျမည္တြန္ခ်ိန္လည္းေရာက္ေလၿပီ။
ငါတုိ႔ေျမ၌ ခ်ိဳးငွက္တြန္သံကုိလည္းၾကားရ၏။
သေဘၤာသဖန္ပင္သည္ စိမ္းေသာအသီးကုိ မွည့္ေစ၏။
စပ်စ္ႏြယ္ပင္လည္း ပြင့္လ်က္ေမႊးႀကိဳင္၏။
ငါခ်စ္ေသာ ႏွမ .....
ငါ၏ မိန္းမလွ .....
ထ၍လာခဲ့ပါ ”
ေရွာလမုန္သီခ်င္း (၂း၁၂-၁၃)
တစ္ခါကလင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ ။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ .............
ေယာကၤ်ားျဖစ္သူက ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ မိန္းမျဖစ္သူကလည္း တစ္ေနကုန္
အိမ္မႈကိစၥေတြနဲ႔ နပမ္းလုံးရင္းႏြမ္းလ်ေနပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့အိမ္ၿခံတံခါးကုိ မပိတ္လုိက္မိဘူး
လင္မယားႏွစ္ေယာက္............၊ၿခံတံခါးပိတ္ဖုိ႔ေျပာရာက အေျခအတင္ျဖစ္လာၾကသည္။ စကားမ်ားရာက
ရန္ပြဲတစ္ပြဲအသြင္ေရာက္လာေတာ့သည္။ ေအာ္ဟစ္ျငင္းခုန္ရာက ေနာက္ဆုံးေတာ့ သေဘာတူညီမွဳ
တစ္ခုရသြားတယ္။ အရင္စကားေျပာတဲ့သူၿခံတံခါးကုိ သြားပိတ္ရမယ္တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕ကုိ လူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ ထုိလူစိမ္းႏွစ္ဦးၿခံေရွ႕မွာ
ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေပမဲ့ ဘာသံမွလည္းမၾကားရေတာ့၊ ပြင့္ေနတဲ့ၿခံတံခါးကေန အိမ္ထဲကုိ
၀င္လာၾကတယ္။ အိမ္ထဲမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနတာျမင္ရေတာ့ နည္းနည္းေတာ့
လန္႔သြားၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာဧည့္သည္ေတြျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဗုိက္ဆာေန၍ စားစရာနည္းနည္းေလာက္
ေကၽြးရန္ေမတၱာရပ္ခံၾကပါတယ္။ သူတုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဘာမွျပန္မေျပာၾကတဲ့အတြက္ ဧည့္သည္
ႏွစ္ေယာက္ကလည္း မထူးေတာ့ဘူးဆုိၿပီး မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ၀င္ၿပီး စားေသာက္ၾကေတာ့တယ္။
စားေသာက္ၿပီး ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနတဲ့ မိန္းမကုိ
ၾကည့္ၿပီး၊ “ မ်က္ႏွာေလးကခ်စ္စရာေလး၊ စကားလည္းမေျပာဘူး။ ေမႊးေမႊးေပးခ်င္စရာေလး ” ဆုိၿပီး
အနားတုိးကပ္လုိက္ပါတယ္။
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ မင္းတုိ႔ဘယ္လုိေကာင္ေတြလဲ။ သူမ်ားအိမ္ထဲ၀င္ၿပီးစားေသာက္၊ ဒါတင္
အားမရေသးဘူး၊ သူမ်ားမိန္းမကုိ ပါျပစ္မွားခ်င္ေသးလုိ႔လားကြ ” ဆုိၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံးအသံမထြက္ဘဲ
ၿငိမ္ၿပီးၾကည့္ေန တဲ့ေယာကၤ်ားျဖစ္သူရဲ႕ ႀကိမ္းေမာင္းသံေၾကာင့္ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ဟာလည္း
လန္႔ျဖန္႔ၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းေျပးသြားေတာ့တယ္။
ထုိေနာက္မိန္းမျဖစ္သူက ေအာင္ႏုိင္သူအၿပံဳးနဲ႕ ေျပာလုိက္တဲ့စကား က
“ ကဲ............... အခုရွင္႐ႈံးၿပီ တံခါးသြားပိတ္ေတာ့ “ တဲ့။
ဒီကေန႔
ခရစ္ယာန္မိသားစုအိမ္ေထာင္ေတြမွာ မဖုံးႏုိင္မဖိႏုိင္ တရား၀င္ကြာရွင္းျပတ္စဲမွဳေတြရွိလာပါ
ၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေထာင္ေတြက တရား၀င္ကြာရွင္းျပတ္စဲမွဳေတြမလုပ္ေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ
ျပတ္စဲကုန္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ငဲ့ညွာေထာက္ထားေနလို္႔သာ
တရား၀င္ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္း မလုပ္ၾကေသးတာပါ။
အိမ္ဆုိတာ စားေသာက္နားခုိ အိပ္စက္ရာေနရာတစ္ခုအျဖစ္ သာ တည္ရွိေနေတာ့တယ္။
ဒီလိုဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကမွာေပါ့။
သိကၡာေတာ္ရဆရာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ရင္ ရဲ႕သြန္သင္ခ်က္ေလးတစ္ခုကုိ သတိရမိတယ္။
“အစာမစားရလို႔ လင္မယားမကြဲႏုိင္ဘူး။ ”
အစာမေၾကလုိ႔ လင္မယားေတြကြဲကြာသြားၾကရပါတယ္ ” တဲ့
ငတ္မြတ္မွဳ၊ ဆင္းရဲဒုကၡျပႆနာေတြက လင္မယားေတြကုိ မခြဲႏုိင္ပါဘူး။ ဒီအရာေတြကုိမိသားစု၊အိမ္ေထာင္တုိင္းေတြ႕ႀကဳံ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရေပမဲ့ ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ခဲ့ၾကတာပဲမဟုတ္လား။
အစာမေၾကျဖစ္ၾကၿပီးဆုိရင္ေတာ့
မခ်စ္လုိ႔မွ မဟုတ္ဘဲဗ်ာ။ နည္းနည္းေအာင့္ခံရတာေပါ့။
“ သင္တုိ႔သည္ အသီးသီးကုိယ့္ကုိယ္ကုိခ်စ္သကဲသုိ႔ ကုိယ့္ခင္ပြန္းကုိ ခ်စ္ၾကေလာ့။ မိန္းမသည္
လည္း ကုိယ့္ခင္ပြန္းကုိ ရုိေသျခင္းရွိေစေလာ့။ ” (ဧဖက္ ၅း၃၃)
ေရွာလမုန္သီခ်င္းထဲမွာ ဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုရွိတယ္။ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္တစ္ခုေပါ့။ ဥယ်ာဥ္ထဲ မွာ
ေရာင္စုံပန္းေတြက ဖူးပြင့္ေမႊးထုံ သင္းပ်ံေနတယ္။ ရာသီဥတုကလည္း ၾကည္လင္လွပတယ္။
ငွက္ကေလးေတြကလည္း တြန္က်ဴးေတးသီေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ......ဒါေပမဲ့ ........
စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကုိဖ်က္ဆီးလာမယ့္ ေျမေခြးမ်ား ၊ ေျမေခြးကေလးမ်ားေတာ့ ရွိေနတယ္။ ဒါကုိ
ေဒါက္တာ အယ္နာေမေစးဖက ဘယ္လုိေထာက္ျပသလဲဆုိေတာ့ .......
ေျမေခြးကေလးေတြပါတဲ့။ က်ားႀကီး၊ ဆင္ႀကီး၊ ျခေသၤ့ႀကီးေတြ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေျမေခြး
ကေလးေတြကလည္း ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးတတ္ပါတယ္တဲ့။
ေျမေခြးမ်ား၊ ေျမေခြးကေလးမ်ားကုိ ဖမ္းဆီးလုိက္ပါ။ အေသသာ သတ္ပစ္လုိက္ပါ။
ဥယ်ာဥ္ေလးက သိပ္ကုိလွပ ျပည့္စုံသြားမွာေပါ့။ အေႏွာက္အယွက္ေတြကင္းေ၀းသြားမွာေပါ့။
ဒီေတာ့လည္း .......
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အႀကင္နာေပးရုံကလြဲၿပီး ဘယ္မွာမ်ား အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းၾကဦးမွာလဲေလ။
No comments:
Post a Comment