Sunday, November 4, 2012

အကၤ်ီအေရွ႕အဖုံးကေလး

အကၤ်ီေရွ႕အဖုံးကေလး


                 တစ္ေန႔တြင္ကၽြန္မအဖြားသည္သတင္းတစ္ခုၾကားလုိက္ရသည္။အဲဒီသတင္းက လမ္းတစ္ဖက္က
မတ္ေစာက္တဲ့ေတာင္ေပၚမွာေနေသာမိသားစုတြင္အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ဦးသည္ရြာထဲသုိ႔တစ္ခါမွ်မလာသလုိ၊
ဘုရားေက်ာင္းလည္းတစ္ခါမွ်မတက္ဘူးဆုိတဲ့သတင္းပါပဲ။  ထုိအမ်ိဳးသမီး၏မိခင္သည္ေၾကးနီေရာင္အသား
ပုိင္ရွင္ အေမရိကန္တုိင္းရင္းသူ  တစ္ဦးျဖစ္သလုိ သူမကုိယ္တုိင္လည္း  အသားအေရျဖဴသူတစ္ဦးမဟုတ္ပါ။
သူမ၏မိသားစုသည္ဆင္းရဲသည့္အတြက္  သူမတြင္၀တ္ေကာင္းစားလွမရွိေပ။  ထုိေၾကာင့္သူမသည္လူေတြ
ကိုေရွာင္ဖယ္ရင္း  အိမ္တြင္ဧည့္သည္မ်ားလာသည့္အခါတြင္ပင္     အိမ္တြင္း၌ပုန္းေအာင္းေနေလ့ရွိေၾကာင္း
အဘြားသိရေလသည္။
               ထုိသတင္းကုိၾကားၿပီးေနာက္အဖြားသည္မိမိျမင္းလွည္းကုိစီးၿပီး   ထုိအမ်ိဳးသမီးေနအိမ္သုိ႔အလည္
အပတ္သြားေရာက္ခဲ့သည္။လယ္ကြင္းထဲကအိမ္ေရွ႕တြင္မစၥစ္ဟန္တာ (Mrs.Hunter)   တစ္ေယာက္ အ၀တ္
လွမ္းေနသည္ကုိေတြ႔ရေလသည္။အဖြားသည္ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းလွည္းေပၚမွဆင္းကာထုိအမ်ိဳးသမီးႏွင့္မိႆဟာ
ရဖြဲ႕ၿပီးအ၀တ္မ်ားကုိကူလွမ္းေပးသည္။ထုိေနာက္ႏွဳတ္ျဖင့္လည္း     အကၤ်ီမ်ားကုိျဖဴေဖြးသန္႔စင္ေအာင္ေလွ်ာ္
ဖြတ္ထားသည့္အတြက္လည္းခ်ီးမြမ္းစကားဆုိေလသည္။ထုိေနာက္အိမ္ထဲသုိ႔အတူတကြ၀င္ၿပီးမနက္စာစား
ထားသည့္ပန္းကန္မ်ားကုိလည္း     ကူညီေဆးေၾကာရင္မိႆဟာရဖြဲ႕ျပန္သည္။  ထုိသုိ႔ရင္းႏွီးလာသည့္အခါ
ဘုရားေက်ာင္းတက္ရန္စကားစပ္မိရင္းမစၥစ္ဟန္တာက အဖြားႏွင့္အတူထုိင္ရလွ်င္သူမဘုရားေက်ာင္းတက္
လုိေၾကာင္းေျပာပါသည္။
              ထုိေနာက္တနဂၤေႏြေရာက္သည့္အခါအဖြားရယ္၊ကၽြန္မရယ္၊ကၽြန္မအန္တီ(၃)ဦးသားမစၥစ္ဟန္တာ
အလာကုိေစာင့္ေနၾကသည္။ထုိအခါမစၥစ္ဟန္တာသည္    သူမအမ်ိဳးသားသစ္တင္ေသာလွည္းျဖင့္လာပုိ႔ေပး
ပါသည္။သူမသည္ဆံပင္တြင္ဖဲျပားျဖင့္သပ္ရပ္စြာတပ္ဆင္ထားပါသည္။     ၀တ္ရုံကုိလည္း၀တ္ဆင္ထားၿပီး၊
သူမ၏ဖိနပ္ကုိလည္းေျပာင္    လက္ေအာင္တုိက္ထားပါသည္။  ထူးျခားသည္မွာေကာ္တင္ၿပီးမီးပူတုိက္ထား
သည့္ “ထမင္းခ်က္မ်ား၀တ္သည့္အကၤၤ်ီ ” (Apron) ကုိ က်နစြာ၀တ္ဆင္လာခဲ့သည္။
          ဘုရားေက်ာင္းသြားရန္ခ်က္ျပဳတ္သည့္အခါ      အကၤ်ီမေပေအာင္ကာကြယ္ေပးသည့္အကၤ်ီေရွ႕အဖုံး
အ၀တ္ကုိက်နစြာ၀တ္ဆင္လာသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္    ကၽြန္မမွာရယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။အဖြားသည္
အေျခအေနကုိရိပ္စားမိၿပီး၊ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ဦးကုိ  အိမ္ထဲသုိ႔တြန္းသြင္းလုိက္ၿပီး၊ႏွဳတ္ကလည္း
“ ဟယ္ၾကည့္စမ္းပါအုံး    ။ေမ့ေနလုိက္တာ။ကၽြန္မတုိ႔ေျမးအဖြားေတြလည္း   အကၤ်ီေရွ႔အဖုံးကုိ  ၀တ္ၾကဖုိ႔ေမ့
ေနၾကတယ္။     ခဏေစာင့္ေနာ္ မ စၥစ္ဟန္တာ။  မၾကာေစရဘ ူး” ဆုိၿပီးေဖာ္ေရြစြာႏွဳ  တ္ဆက္လုိက္သည္။
ထုိေနာက္အိမ္ထဲသုိ႔၀င္ၿပီး   ကၽြန္မတုိ႔အားအကၤ်ီေရွ႔အဖုံးအ၀တ္ကုိအားလုံး၀တ္ဆင္ေစခဲ့ပါသည္။    ဒီလုိနဲ႔
ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔ေလးေယာက္သားအကၤ်ီေရွ႔အဖုံး    (ထမင္းခ်က္မ်ားေရွ႕တြင္တပ္ဆင္ေသာအ၀တ္စ)ျဖင့္
သြားေလသည္။
           ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ     ဘုရားေက်ာင္းထဲရွိလူမ်ားအားလုံး၏မ်က္လုံးမ်ားကကၽြန္မတုိ႔
စီေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။   အဖြားသည္မ်က္လုံးအားျဖင့္ပရိသတ္မ်ားကုိ    ထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့သည္။အဖြား၏
မ်က္ႏွာေပးကုိျမင္ရေသာပရိသတ္မ်ားသည္   အေျခအေနကုိရိပ္စားမိၿပီး        ဟန္မပ်က္  ဘုရားရွိခုိးျခင္းကုိ
ဆက္ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။အစီအစဥ္ၿပီးသည့္အခါသင္းအုပ္မွမစၥစ္ဟန္တာႏွင့္  အသင္းသူ/သားမ်ားကုိ မိတ္ဆက္
ေပးၿပီးေနာင္    အပတ္မ်ားတြင္လည္း     လာေရာက္ဘုရားရွိခုိးရန္ဖိတ္ေခၚၾကသည္။
            ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းၿပီးေနာက္တစ္ဦးႏွင့္     တစ္ဦးႏွဳတ္ဆက္ၾကၿပီးေနာက္အဖြားမွမစၥစ္ဟန္တာအား
ေနာက္အပတ္တြင္လည္းအခုလုိလာေရာက္ဘုရားရွိခုိးရန္၊  ဘုရားရွိခုိးလာတဲ့အခါဒီအကၤ်ီေရွ႕အဖုံးေလးကုိ
၀တ္မလာလည္းရတဲ့အေၾကာင္းရွင္းျပပါသည္။      ထုိအခ်ိန္ကစၿပီးမစၥစ္ဟန္တာသည္ ဘုရားေက်ာင္းတြင္
မွန္မွန္ဘုရား၀တ္ျပဳသူ   တစ္ဦးျဖစ္လာေတာ့သည္။

' ံHow Far you go in life"
depends on your being tender with the young,
compassionate with the aged,
sympathetic with the striving,
and tolerant of the weak and the strong
because someday you will have been all of these.

                                                                     George Washington Carver

Dorothy Canfield Fisher ၏ Gingham Aprons from A Harvest of Stories ကုိ
ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္သည္။ (စတယ္လာေ၀)




No comments:

Post a Comment