စိတ္ထားလွၾကသူမ်ား (ရွမာရိစိတ္ဓါတ္)

ေလ့လာရန္က်မ္းခ်က္ ။           ။ လုကာ (၁၀း၂၅-၃၇)

                  ဤေလာကတြင္ လူအခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆင့္အတန္းခ်င္း ကြာျခားမႈရွိၾကသည္။ ခ်စ္သာေသာသူမ်ား သာ၍ခ်မ္းသာၿပီး၊ ဆင္းရဲေသာသူမ်ား ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲၾကသည္။ တစ္ဖက္တြင္ ပညာတတ္သူမ်ားက ဘြဲ႕ဒီဂရီ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားေနသကဲ့သုိ႔ အျခားတစ္ဖက္ တြင္ ေသစာ၊ ရွင္စာပင္ မတတ္သူမ်ား ဒုနဲ႔ေဒးပင္ ရွိပါသည္။ အခ်ိဳ႕ မွာမူ လက္ညွိဳးညႊန္ ရာ ေရျဖစ္ေနသူမ်ားရွိၾကၿပီး မိမိေသာက္ေရအုိးပင္ ျဖည့္တင္းႏုိင္စြမ္း မရွိသူမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ 

                 လူအခ်င္းခ်င္း ဘ၀အက်ိဳးေပးေၾကာင့္ အဆင့္အတန္း ကြာျခားမႈ၊ စြမ္းရည္ကြာျခားမႈမ်ား ရွိေလရာ ပစၥည္းရွိသူမ်ားက ပစၥည္းမဲ့သူအေပၚတြင္ လည္းေကာင္း၊ ပညာတတ္သူက ပညာမဲ့သူ အေပၚ တြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လက္ညွိဳးညႊန္ရာေရျဖစ္သူက ဘာမွမရွိသူအေပၚ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား မထားႏုိင္ ဘဲ ႏုိင္ထက္ျပဳ မည္ဆုိပါက ဤေလာကသည္ မ်ားစြာအက်ည္းတန္ ေနမည္ျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ ေလာက ႀကီး တစ္ခုလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး သာယာဖုိ႔ဆုိလွ်င္ လူတုိင္း ကုိယ္ခ်င္းစာတရား လက္ကုိင္ ထားရန္ လုိအပ္သည္။ 

                    ကုိယ္ခ်င္းစာတရား ဆုိသည္မွာ လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားသူတစ္ေယာက္ အေပၚ ျပဳမူေျပာဆုိ ဆက္ဆံရာတြင္ ထုိသူအား အျခားသူတစ္ေယာက္အေပၚ မျပဳမိေစရန္ ေစာင့္ထိန္းရန္ လုိအပ္သည္။ ထုိသုိ႔ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားအား က်င့္သုံးရာ ေရာက္ေပသည္။ လူတုိင္း ကုိယ္ခ်င္းစာတရား လက္ကုိင္ထားမည္ ဆုိပါက ဤေလာကႀကီးသည္ မုခ်ပင္ သာယာလွပ လာမည္ျဖစ္ သည္။ သခင္ေယရႈကုိယ္တုိင္ “သင္တုိ႔သည္ ကုိယ္၌ သူတစ္ပါးျပဳေစလုိသည့္အတုိင္း သူတစ္ပါး ၌ ျပဳၾကေလာ့။ ဤပညတ္ကား ပညတိၱက်မ္းႏွင့္ အနာဂတၱိက်မ္း တုိ႔၏ အခ်ဳပ္အျခာပင္ ျဖစ္သတည္း” (မ ၇း၁၂) ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။

ကမၻာ့လူသားခ်င္း စာနာမႈေန႔

                  (၁၉ ၾသဂုတ္လ ၂၀၁၀) ေန႔ကုိ လူသားခ်င္းစာနာမႈေန႔ အျဖစ္ သတ္မွတ္ရန္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ က်င္းပသည့္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအေထြေထြ ညီလာခံတြင္ အတည္ျပဳ ျပဌာန္း ခဲ့သည္။ လူသားခ်င္းစာနာမႈေန႔ကုိ သတ္မွတ္ရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။ 

(၁)     ကမၻာတစ္လႊား၌ လူသားခ်င္းစာနာမႈ အေထာက္အကူျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား လုိအပ္လ်က္ရွိေနသည္ကုိ လူအမ်ား အာရုံျပဳ မိေစရန္

(၂)      အဆုိပါ လုပ္ငန္းတုိ႔၏ သေဘာသဘာ၀ကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ နားလည္သိရွိလာေစရန္

(၃)      လူသားခ်င္းစာနာမႈ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရင္း အသက္ဆုံးရႈံး ခဲ့ရသူတုိ႔ကုိ အမွတ္ရၾကေစရန္

                     သဘာဝေဘး က်ေရာက္သည့္ ေနရာမ်ားတြင္ သြားလာရခက္ခဲသည့္ စစ္ ပြဲ၊ လူလုပ္ သည့္ ေဘးမ်ားက်ေရာက္ရာ ေနရာမ်ားသည္ ကယ္ဆယ္ေရးသမားတုိ႔ အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႔အတား ႀကီးမားသည္။ အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ အခ်ိဳ႕ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ကယ္ဆယ္ေရးသမားမ်ား ရန္သူ သဖြယ္ သေဘာထားကာ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ သည့္အထိ ျပဳလုပ္လာၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္လည္း လူသားခ်င္း စာနာမႈ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ရင္း အသက္ဆုံးရႈံးသူ မ်ားျပားလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိအထဲတြင္ အဆုိး၀ါးဆုံးမွာ ၂၀၀၃ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁၉)ရက္ေန႔က အီရတ္ႏိုင္ငံ၊ ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕၊ ကင္နယ္ဟုိတယ္၌ ဗုံးေဖာက္ခြဲမႈေၾကာင့္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴ းခ်ဳပ္၏ အထူးကုိယ္စားလွယ္ ဆာဂ်ီရုိ ဒီမဲရုိး (Sergio vieira de bello) အပါအ၀င္ ပုဂိၢဳလ္ (၂၂)ဦး ထိခုိက္ေသဆုံး ခဲ့ရသည္။ 

            ထုိေၾကာင့္ ထုိေန႔ရက္က ဆုံးရႈံးခဲ့သည့္ သူမ်ား၊ ထုိေန႔မတုိင္ခင္ကႏွင့္ ထိုေန႔ေနာက္ပုိင္း ယေန႔အခ်ိန္အထိ ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ ေဘးဒုကၡက်ေရာက္ရာ ေနရာမ်ားတြင္ လူသားခ်င္း စာနာမႈလုပ္ငန္း မ်ား ေဆာင္ရြက္ရင္း အသက္ေပးသြားၾက သူမ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳ ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ၎တုိ႔၏ လုပ္ငန္းမ်ား အေရးပါမႈ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္မႈကုိ အသိအမွတ္ျပဳၾကရန္ ႏွင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္ ေဘးဒုကၡ က်ေရာက္သူတုိ႔အတြက္ စာနာေထာက္ထားစိတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာေစျခင္း အလုိ႔ငွါ ကမၻာ့ လူသားခ်င္း စာနာမႈေန႔ ဟူ၍ ေဖာ္ေဆာင္က်င္းပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

                  ထုိဂရုဏာတရား(သုိ႔) ကုိယ္ခ်င္းစာတရားသည္ ကမၻာေပၚတြင္ ေကာင္းေသာဘက္ သုိ႔ ေျပာင္းလဲရန္ အစဥ္ တြန္းပုိ႔ ေမာင္းႏွင္လ်က္ ရွိသည္။ ေငြဝယ္ကၽြန္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းျခင္း၊ ကေလးသူငယ္ မ်ားအား အလုပ္ေစခုိင္းမႈ၊ လူကုန္ကူမႈ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ျခင္းတုိ႔သည္ ကရုဏာတရားေၾကာင့္ စခဲ့ သည့္ ေကာင္းက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိစိတ္ဓာတ္တရားေၾကာင့္ ဟင္နရီးဒူးနန္႔၊ ဖေလာ့ ရင့္ ႏုိက္တင္ေဂး၊ မာသာထရီဇာ ကဲ့သုိ႔ ေစတနာရွင္ သူေတာ္စင္အေျမာက္အျမားကုိ ေပၚေပါက္ လာေစ ပါသည္။ 

                      ကရုဏာတရားသည္ သူတစ္ပါးအတြက္ သာမက၊ ကရုဏာထားသူ ကာယကံရွင္ ကုိယ္တုိင္၌လည္း လက္ငင္း အက်ိဳးတရား ကုိယ္တုိင္ခံစားရေစေသာ တရားျဖစ္သည္။ လူတုိင္း၏ အသက္တာတြင္ ကရုဏာတရား (သုိ႔) ကုိယ္ခ်င္းစာတရား ရွိေနေသာ အရာပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိအရာသည္ မိမိ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ သာမက အျခားသူမ်ား ဆီသုိ႔ ေရာက္ရွိရန္ လုပ္ေဆာင္ေပးရန္ လုိအပ္သည္။ အျခား သူမ်ား ဒုကၡ ေရာက္ေသာအခါ သနားၾကင္နာမႈ စိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚမိေသာ္လည္း အေၾကာင္း အမ်ိးမ်ိဳးေၾကာင့္ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ မကူညီ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါ။ 

                    မကူညီျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ (မိမိ၏ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိဘာသာ၀င္) မဟုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္လွ်င္ ထုိအရာမ်ားကုိ မၾကည့္ဘဲ လူကုိ လူကဲ့သုိ႔ ျမင္ၿပီး လူပီသစြာ ကူညီရန္သာ အေရးႀကီးသည္။ က်မ္းစာတြင္ အေကာင္းဆုံး ကူညီခဲ့သည့္ အျဖစ္ အပ်က္မွာ (လုကာ ၁၀း၃-၃၇) တြင္ ေတြ႕ရွိရသည္။ 

                    ေကာင္းေသာ ရွမာရိ ဥပမာတြင္ ေလဝိႏွင့္ ယဇ္ပေရာဟိတ္ တုိ႔သည္ လူနာ ကုိ ေတြ႕ေသာအခါ သနားေသာစိတ္ ျဖစ္ေပၚမိေသာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မကူညီခဲ့ျခင္း သာ ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုသည္ ထုိကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္တတ္သည္။ လူနာကုိ ကူညီခဲ့ေသာ ရွမာရိ၏ စိတ္ဓာတ္ မွာ လူနာကုိ ေတြ႕ေသာအခါ ကရုဏာစိတ္ ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

                   ရွမာရိ၏ ကရုဏာစိတ္ဓာတ္ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

(၁)  ရွမာရိသည္ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ ရွိခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

                 ရွမာရိလူသည္ လူနာကုိေတြ႕ေသာအခါ ကူညီရသည့္ အဓိကအေၾကာင္းမွာ ကုိယ္ခ်င္စာ စိတ္ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ထုိလမ္းေပၚတြင္ သူကုိယ္တုိင္ ဓျမတုိက္ခံရေသာ အေတြ႕အႀကံဳ ရွိခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္း ကူညီခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡမေရာက္ဖူးပါက ဒုကၡေရာက္ေသာသူကုိ ေတြ႕ေသာအခါ ကူညီလုိေသာစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မရွိပါ။ ေလဝိႏွင့္ ယဇ္ပေရာ ဟိတ္သည္ ဓျမတုိက္ခံရေသာ အေတြ႕အႀကံဳ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ လြဲေရွာင္ သြားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ 

                    ရွမာရိလူသည္ ဒဏ္ရာႏွင့္လဲေနေသာ လူကုိ ေတြ႕ေသာအခါ မိမိကုိယ္တုိင္ ဒဏ္ရာျဖင့္ လဲေနသကဲ့သုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာ မိပါသည္။ ငါ့ကိစၥမဟုတ္၊ ငါႏွင့္မဆုိင္၊ သြားပတ္သက္မိရင္ ငါပါျပႆ     နာ တက္လိမ့္မယ္ဟု ခံယူမိလွ်င္ ေလဝိ၊ ယဇ္ပေရာဟိတ္ကဲ့သုိ႔ လဲေနသူ အနီးသုိ႔ မသြားဘဲ ေရွာင္သြားလိမ့္ မည္။ ငါ့ကိစၥ ငါႏွင့္ဆုိင္သည္ဟု ခံစားရသျဖင့္ ျပႆ     နာ အႏၱရာယ္ကုိ မေတြးေတာဘဲ ကူညီရန္ လူနာအနီး သုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ ခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လူတုိင္း ရွမာရိကဲ့သုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ဓာတ္ကုိ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားရန္ တာ၀န္ရွိေပသည္။ အေၾကာင္းမူကား လူတုိင္း တစ္ေန႔မဟုတ္တစ္ေန႔ ဒုကၡ ေရာက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေသာသူကို ကူညီလွ်င္ မိမိဒုကၡေရာက္ေသာအခါ ကူညီေသာ တုံ႔ျပန္မႈကုိ အၿမဲခံစာရမည္ ျဖစ္သည္။

(၂)    ရွမာရိလူသည္ သတိၱရွိေသာသူ ျဖစ္သည္။

                  ဒဏ္ရာျဖင့္ လဲေနေသာသူကုိ ျမင္လွ်င္ ေဘးမွေကြ႕ေရွာင္ သြားေသာသူ အားလုံးသည္ (ေလဝိ၊ ယဇ္ပေရာဟိတ္) သနားၾကင္နာစိတ္ ကင္းမဲ့ေနၾကသူမ်ား မဟုတ္ၾကေခ်။ လူနာကုိ ျမင္ေသာအခါ သနားၾကင္နာစိတ္ ႏွလုံးသားထဲက ျဖစ္ေပၚလာၾကမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ေတြ႕မကူညီ ျဖစ္ရျခင္း မွာ အေၾကာင္းမ်ားစြာထဲမွ တစ္ခုမွာ ထုိကိစၥသည္ အမႈအခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိ သူမ်ား၏ စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းကုိ မခံခ်င္ေသာေၾကာင့္ လြဲေရွာင္သြားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အမွန္တရား တစ္ခု ေပၚထြက္ရန္ ကူညီေသာသူသည္ သတၱိရွိေသာသူ ျဖစ္ရမည္။ မကူညီၾကေသာ သူမ်ားသည္ ဘာမွန္းမသိေသာ ကိစၥတစ္ခုတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ရမည္ကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ထုိေၾကာင့္ စုိးရိမ္ပူပန္မႈ မ်ားက တားဆီးထားသျဖင့္ သူတုိ႔စိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သနားျခင္းသည္ ကူညီေသာ အဆင့္သုိ႔ မေရာက္ဘဲ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ 

(၃)      ရွမာရိလူ၏ ကူညီတတ္ေသာ အေလ့အက်င့္သည္ နဂုိကတည္းက ရွိထားၿပီးသူျဖစ္သည္။

                    လမ္းေဘး၌ ဒဏ္ရာႏွင့္ လဲေနသူတစ္ေယာက္အား မဆုိင္းမတြ ကူညီသူ ရွမာရိသည္ ထုိလူနာကုိ ေတြ႔ေသာအခါမွ ရုတ္တရက္ ကူညီခဲ့ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ ထုိလူနာႏွင့္ မေတြ႕မီအခ်ိန္ ကတည္းက သူ႔ဘ၀တြင္ ကူညီေသာ အေလ့အက်င့္ နဂုိကတည္းက ရွိထားၿပီးသူ ျဖစ္သည္။ ေရာက္ေလရာ ေနရာ၌ လူတကာကုိ ကူညီေသာသူ ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ခုိင္းေစျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ မိမိအသိစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ လမ္းေပၚမွ ေက်ာက္တုံးမ်ားကုိ ေဘးသုိ႔ ဖယ္ရွားေပးခဲ့သူ၊ သက္ႀကီး ရြယ္အုိမ်ားကုိ ေတြ႕လွ်င္ ေဖးမကူညီသူမ်ားသည္ ရွမာရိ၏ စိတ္ဓာတ္ပင္ျဖစ္သည္။ ရွမာရိသည္ အေသးအဖြဲ မ်ားကုိ ကူညီေလ့ရွိသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူနာကုိ ေတြ႕ေသာအခါ ခ်က္ခ်င္းကူညီ ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

(၄)      ရွမာရိလူသည္ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔  အနစ္နာခံေသာသူ ျဖစ္သည္။

                      ေကာင္းေသာရွမာရိသည္ ထုိလူနာကုိ ျမင္ေသာအခါ ကရုဏာစိတ္ရွိသျဖင့္ လူနာအား မိမိ၌ ပါလာေသာ ဆီ၊ စပ်စ္ရည္ ျဖင့္ ေသြးတိတ္ေအာင္ ကုသၿပီး ဇရပ္တစ္ခုသုိ႔ ေဆာင္သြားကာ ဇရပ္ရွင္ အားထုိလူနာကုိ ၾကည့္ရႈရန္ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ သူျပန္လာလွ်င္ ကုန္က်စာရိတ္ကုိ ေပးမည္ဟု ကတိျပဳ ခဲ့သည္။ သူတစ္ပါးကုိ ကူညီေသာသူ အားလုံးသည္ မိမိကုိယ္တုိင္ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစု က မိမိေရွ႕၌ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ သူမ်ားကုိ ေတြ႕ရွိၾက ေသာ္လည္း မကူညီျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းရင္း မွာ ေပးဆပ္ အနစ္နာခံလုိေသာ စိတ္ဓာတ္ ေခါင္းပါးေနေသာေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။ 

(၅)     ရွမာရိလူသည္ လူပီသစြာ ကူညီခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

                   က်မ္းေရးသူ ရွင္လုကာသည္ ထုိလူနာ၏ အမည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးကုိ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါ။ အကယ္၍ လူနာသည္ ရွမာရိလူမ်ိဳး ျဖစ္လွ်င္ မိမိလူမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ေသာစိတ္ေၾကာင့္ ရွမာရိလူသည္ ကူညီခဲ့ျခင္း ျဖစ္မည္။ ထုိလူနာသည္ ယုဒလူမ်ိဳးလည္း မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ ရွမာရိလူမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေနသည္ဟု ျမင္ၿပီး ကူညီရန္သာ အဓိကထား ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ အမ်ားစု က ကူညီသည့္အခါ (မိမိလူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ ႏုိင္ငံသား) စသည္ျဖင့္ ၾကည့္တတ္သည့္ အစြဲမ်ား ရွိေသာ ေၾကာင့္ မကူညီျဖစ္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ လူကုိလူကဲ့သုိ႔ ျမင္ၿပီး ရွမာရိစိတ္ဓါတ္ကဲ့သုိ႔ ကူညီရန္ စာေရးသူက သတိေပးထား ပါသည္။

                    ထုိေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္သူအေပၚ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္၊ လုပ္စရာရွိသည္ကုိ ရဲ၀ံ့စြာလုပ္ေဆာင္တတ္သည့္ သတၱိ၊ ကူညီတတ္ေသာ အေလ့အထတုိ႔သည္ ေကာင္းေသာရွမာရိ စိတ္ဓာတ္ ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိစိတ္ဓာတ္သည္ အလြန္ထူးခၽြန္ေသာ သူ၌သာရွိေသာ ရွားပါးေသာ အရာမ်ား မဟုတ္ပါ။ လူတုိင္း၌ ထုိအရည္အခ်င္း အနည္းႏွင့္အမ်ား ရွိေနၾကသည္။ ထုိရွိထားေသာ အရာမ်ားကုိ တုိးပြားေအာင္ က်င့္ၾကံလုပ္ေဆာင္လွ်င္ လူတုိင္း ရွမာရိကဲ့သုိ႔ ကရုဏာရွင္မ်ား ျဖစ္လာႏုိင္သည္။ ထုိကရုဏာရွင္မ်ား ေနထုိင္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းကုိ ခံစားရမည္ ျဖစ္သည္။ 

                     ထုိေၾကာင့္ ကရုဏာလႊမ္းမုိးေသာ ပတ္၀န္းက်င္ျဖစ္ေပၚ လာရန္အတြက္ မိမိကစ၍ ကရုဏာစိတ္ ေမြးျမဴ ျဖန္႔ခ်ီပါ။ ကူညီတတ္ေသာ အေလ့အထကုိ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ပါ။ ကရုဏာစိတ္သည္ သင့္အား ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ရႊင္လန္းက်န္းမာျခင္း ျဖစ္ေစပါလိမ့္မည္။ ထုိအျပင္ လူအမ်ားအား ကရုဏာထား ကူညီလွ်င္ လူအမ်ား၏ ကရုဏာႏွင့္ ကူညီမႈကုိ သင္ျပန္လည္ခံစား ရလိမ့္မည္။ ကရုဏာစိတ္သည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ပြားမ်ားတတ္ေသာ သေဘာရွိ၍ ထုိရွမာရိစိတ္ဓာတ္ကုိ စာဖတ္သူ ယခုပင္ လုပ္ေဆာင္ပါမည္ ဟု ေမတၱာျဖင့္ ဆႏၵျပဳ ရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လုိက္ပါသည္။

                                                                           Rev. ေစာထြန္းထြန္းလင္း (S S K B M S)

အဆင့္ျမင့္လူသား

အဆင့္ျမင့္လူသားဆုိသည္မွာ 

သူေဌးသူၾကြယ္ေတြလည္းမဟုတ္

အာဏာရွိသူမ်ားလည္းမဟုတ္

ကမၻာေခါင္းေဆာင္ေတြလည္းမဟုတ္

ပညာရွိမ်ားလည္းမဟုတ္

အႏုပညာရွင္မ်ားလည္းမဟုတ္

စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားလည္းမဟုတ္

အဆင့္ျမင့္လူသားဆုိသည္မွာ

စိတ္ထားလွပၾကသူမ်ားသာတဲ့။

(ေမာင္ဒီ)

(ကၽြႏု္ပ္၏မိခင္အသင္ေတာ္ျဖစ္ေသာထား၀ယ္ျမန္မာႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္၊ငယ္စဥ္လူငယ္ဘ၀လႈပ္ရွား

ခဲ့ေသာလူငယ္ႀကိဳးစားျခင္းအသင္းမွာ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ရွိ မီးေဘးသင့္ျပည္သူမ်ားအား ကူညီပံ့ပုိးမႈ

ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ၾကားသိရတဲ့အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူရင္း ဤတရားေဟာခ်က္ကုိ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။)