သခင္ေယရႈခရစ္ ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကြလာေတာ္မူျခင္းသည္ အသင္းေတာ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္၍ လူတုိ႔၏ သမုိင္းျပႆ နာအေပါင္း၏ အေျဖလည္းျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ သိၿပီးျဖစ္ေသာ အခ်က္မွာ ကုိယ္ေတာ္ရွင္သည္ ပထမအႀကိမ္ ၾကြလာၿပီးျဖစ္၍ ကမၻာသမုိင္း၍လည္း တက႑ ပါဝင္ၿပီးျဖစ္သည္။ ကုိယ္ေတာ္ရွင္ ၾကြလာဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အကၽြႏု္ပ္တုိ႔သိျမင္ၾကသည္။ ဤသုိ႔ဆုိရာ၌ ပေရာဖက္ျပဳျခင္း ကိစၥ ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈသည္ ပထမအႀကိမ္ၾကြလာေတာ္မူရာ၌ လူတုိ႔၏ဝိညာဥ္ကုိ ကယ္တင္ ရန္ ျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ဖန္ ကုိယ္ခႏၶာကုိ ကယ္တင္ရန္ ၾကြလာဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ပထမအႀကိမ္ ၌တစ္ဦးခ်င္း ကုိ ကယ္တင္ရန္ ျဖစ္၍ ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကြလာေတာ္မူျခင္း၌ အသင္းေတာ္အဖြဲ႕အစည္းကုိ ကယ္တင္ ရန္ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ လက္ဝါးကာတုိင္တြင္ အေသခံရန္ ပထမအႀကိမ္ ၾကြလာျခင္း၌ ျဖစ္ေသာ္ လည္း ရွင္ဘုရင္ဘိသိက္ ခံျခင္းငွာ ဒုတိယၾကြလာ ေတာ္မူလိမ့္မည္။
ပထမ၌ သစ္တုိင္သုိ႔ ေရွ႕ရႈခဲ့ေသာ္လည္း ဒုတိယအႀကိမ္၌ ရာဇပလႅင္သုိ႔ ၾကြလာျခင္း ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈ ပထမအႀကိမ္၌ ပိလတ္မင္းေရွ႕တြင္ အစီရင္ခံရေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ဖန္ၾကြ လာေသာအခါ ပိလတ္မင္းကုိ ေရွ႕ေတာ္၌ စီရင္ရန္ျဖစ္သည္။
ကုိယ္ေတာ္ရွင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကြလာျခင္းသည္ လူတုိ႔၏ခြန္အား နည္းမႈေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ရမည့္ အမႈကိစၥ ျဖစ္သည္။ သတၱဝါသည္ မွီ၍သက္ရွင္ၾကသည္ျဖစ္၍ မိမိေအာင္ျမင္သမွ်တုိ႔သည္ တီထြင္ဖန္ဆင္းျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေပါင္းစပ္ေဖာ္ထုတ္ျပေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈခရစ္ ပထမအႀကိမ္ ၾကြလာေတာ္မူရသည္မွာ လူသည္ မိမိကုိယ္မိမိ ကယ္ဆယ္ျမွင့္တင္ေပးရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလုံးသည္ မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ ကယ္တင္ျခင္းရရန္ ႀကိဳးစားေပါင္းမ်ားလွၿပီ ျဖစ္ေသည္။ အာဒံႏွင့္ ဧဝသည္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲ၌ မိမိတုိ႔ အဝတ္အခ်ည္းစည္း ရွိသည္ကုိ သေဘၤာသဖန္းရြက္တို႔ျဖင့္ ဖုံးအုပ္ရန္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည့္ အခ်ိန္ကပင္ မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ ကယ္တင္ရာ ကယ္တင္ေၾကာင္း ႀကိဳးစားမႈ စတင္ခဲ့ေလသည္။
ထုိအခ်ိန္မွ ယခုအခ်ိန္နာရီ တုိင္ေအာင္ လူတုိ႔၏ ဆုိးရြားယုတ္ေလ်ာ့ေသာ အေျခအေနႏွင့္ လုိက္ပါမသြားေစရန္ ႀကိဳးစားျပဳခဲ့ၾကေပသည္။ ဤႀကိဳးစားမႈသည္ ေအာင္ျမင္မႈ မေတြ႕ရေၾကာင္း ရာဇဝင္ တစ္ေလွ်ာက္လုံး၌ ထင္ရွားခဲ့သည္။ ေကာင္းေသာအက်င့္၊ ေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊ ေျဖာင့္မတ္စြာ ဆက္ဆံျခင္း မွစ၍ ၎တုိ႔အားျဖင့္ ျပႆ နာ မေျပလည္ႏုိင္။ လူအေနျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ၾကေသာ္လည္း သန္႔ရွင္းေတာ္ မူေသာ ဘုရားသခင္၏ စံခ်ိန္ေအာက္တြင္ နိမ့္က်လ်က္သာ ရွိၾကသည္။
ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ လူအေနျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ကယ္တင္ရန္ မစြမ္းသည့္ အခက္အခဲကုိ ေျဖရွင္းရန္ လက္ဝါးကားတုိင္ တရားျဖစ္ေပၚလာေခ်သည္။ လက္ဝါးကားတုိင္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္အား တတ္ႏုိင္ဆုံး ေဖာ္ျပ၍ လူ၏အေျခအေန ဆုိးယုတ္ဆုံးအျဖစ္ ကုိလည္း ေဖာ္ျပသည္။ သခင္ေယရႈက လက္ဝါးကားတုိင္ေတာ္ တြင္ အေသမခံမူမွီ အခ်ိန္က လက္ဝါးကားတုိင္သုိ႔ သြားေသာ သူသည္ အေသခံရန္ျဖစ္သည္။ ဆုိးယုတ္ေသာအျပစ္ဒဏ္ကုိ စီရင္ရာ၌ လက္ဝါးကားတုိင္ ျဖစ္သည္။ ထုိကားတုိင္မွာ ယခုေခတ္ ႀကိဳးစင္၊ လွ်ပ္စစ္တပ္ကုလားထုိင္ႏွင့္ ဓာတ္ေငြ႕လႊတ္ေသာ ေလလုံခန္းႏွင့္ အလားတူ သုံးစြဲေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ လက္ဝါးကားတုိင္၌ အေသခံေတာ္မူ ၿပီးသည့္ေနာက္ လက္ဝါးကားတုိင္ သုိ႔ ခ်ည္းကပ္သူလူတုိင္းသည္ အသက္ရွင္ရန္ ခ်ည္းကပ္ျခင္း ျဖစ္ သည္။ ေသဒဏ္ကုိ ခံရာျဖစ္ေသာအရာသည္ အသက္ကုိသြင္းေပးရာ ဌာနျဖစ္လာသည္။ ဤကား လူ တစ္ဦးစီ တုိ႔၏ အေျခအေန၌ အားနည္းျခင္းအတြက္ ေပးေတာ္မူေသာ ဘုရာသခင္၏ အေျဖျဖစ္သည္။
လူတစ္ဦးအေျခအေနသည္ အားနည္းျခင္း၌ တည္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ ဝင္ေရာက္ ကူညီရသည္ သာမက ကယ္တင္ျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ လက္ဝါးကပ္တုိင္၌ ရုိက္သတ္ျခင္း အမႈ လည္း ပါဝင္ေလသည္။ မွီခုိ၍ အသက္ရွင္ရသည့္အေၾကာင္း အျခားရွိေသးသည္။ ၎မွာ လူတုိ႔၏ ေပါင္း သင္းဆက္ဆံေရး ျဖစ္သည္။ သမုိင္းစာေစာင္မ်ားကုိ လွန္ေလ်ာၾကည့္ရသည့္အခါ ထင္ရွားစြာေတြ႕ျမင္ ႏုိင္ သည္။ စစ္ျဖစ္ျခင္း၊ စစ္ျဖစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းမ်ား တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ႏွင့္ တစ္ျပည္ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ၊ ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ တစ္ႏုိင္ငံ ရန္ဖက္ျပဳမႈ၊ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးျခင္း၊ လူတန္းစား ပဋိပကၡ၊ ႏုိင္ငံေရး ပုတ္ခတ္မႈ၊ စီးပြားေရး ျပိဳင္ဆုိင္မႈမွစ၍ ဤအရာအေပါင္းတုိ႔သည္ကား လူ၏ အားနည္းမႈ ကုိေျဖရွင္းရာ၌ ျပႆ နာကုိ တုိး၍ခက္ခဲေစေသာ အရာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ စစ္ျဖစ္ရာ၌ စစ္ေအာင္ရန္ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိလည္း တစ္ဖက္က ဆုံးရႈံးေစေသာ လူတတ္လူကၽြမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကျပန္သည္။ သိပၸံပညာသည္ ကမၻာေလာကႀကီးကုိ ၿခံဳ၍ နီးကပ္စြာရွိရန္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ေသာ္လည္း ညီအစ္ကုိခ်င္းအျဖစ္ သုိ႔ ေရွ႕ရႈေပးျခင္း မျပဳႏုိင္ခဲ့။ ဂ်က္ေလယာဥ္ကုိ စီး၍ မည္သည့္ရပ္ျခားသုိ႔မဆုိ နာရီအနည္းငယ္အတြင္း သြားေရာက္ႏုိင္ၾကေပသည္။ ထုိအတုိင္း စက္မႈလက္မႈ တုိးတက္သည့္ကမၻာကုိ ပထဝီအေနအထားအားျဖင့္ နီးကပ္လာေစေသာ္လည္း ဝိညာဥ္ေရး၌ ဆြဲေဆာင္မႈ မျပဳလုပ္ ႏုိင္ခဲ့ေခ်။
ဘယ္အရာသည္ အေျဖျဖစ္သနည္း။
ဘုရားသခင္သည္ သက္ဆင္းဝင္ေရာက္ ေျဖရွင္းရန္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က ခရစ္ေတာ္ၾကြလာ ေတာ္မူရဦးမည္ဟု သြန္သင္သည္။ “ငါ့ေရွ႕၌ လူတုိင္းဒူးေထာက္ရမည္။ ဘုရားသခင္ အား လူတုိင္း မိမိႏႈတ္ျဖင့္ သစၥာခံရမည္။” (ေရာမ ၁၄း၁၁)။ “သူတုိ႔ထားလက္နက္မ်ားကုိ ထြန္သြားျဖစ္ေစ ျခင္းငွာ၎၊ လွံမ်ားကုိ တံစဥ္ျဖစ္ေစျခင္းငွာ၎ ထုလုပ္ၾကလိမ့္မည္” (ေဟရွာ ၂း၄)။ “ေတာေခြးႏွင့္ သုိးသူငယ္တုိ႔သည္ အတူက်က္စား လိမ့္မည္” (ေဟရွာ ၆၅း၂၅)။ “ပင္လယ္ေရသည္ မိမိေနရာကုိ လႊမ္းမုိးသကဲ့သုိ႔ ေျမႀကီးသည္ ထာဝရဘုရားကုိ သိကၽြမ္းျခင္းပညာႏွင့္ ျပည့္စုံလိမ့္မည္။ (ေဟရွာ ၁၁း၉)။
လူတုိင္း၏ မွားယြင္းခ်က္၊ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ား၏ အေျဖကား ဤသည္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။ လူအေျခ အေနအတြက္ အျခားအေျဖ မရွိ။ “သခင္ေယရႈၾကြလာေတာ္မူပါ” ဟူေသာစကားမ်ား အားျဖင့္ သမၼာက်မ္းစာ စာအုပ္ကုိ အဆုံးသတ္ထားေၾကာင္း ဖိတ္ရႈရသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ မဟုတ္ေၾကာင္း သိသာပါသည္။
ဟဗကၠဳတ္ အနာဂတၱိက်မ္း အခန္းႀကီး ၁ တြင္ ပေရာဖက္သည္ မိမိတုိင္းျပည္တြင္း အေျခအေန သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းငုိေၾကြးေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ သည္။ ျဖဳန္းတီးျခင္း၊ ႀကမ္းၾကဳတ္စြာ က်င့္ျခင္းအမႈတုိ႔သည္ ပ်ံ႕ႏွ႔ံလ်က္ရွိသည္။ ခုိက္ရန္ျဖစ္ျခင္း၊ ျငင္းခုန္ျခင္းအမႈ တုိ႔ကုိ တစ္ျပည္လုံး၌ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ တရားဥပေဒ ေစာင့္စည္းမႈ ေလ်ာ့ရဲလ်က္ တရားစီရင္ခ်က္တုိ႔သည္ မမွန္ မကန္ရွိေပသည္။ ေကာင္းျမတ္ သူမ်ားတရားရႈံး၍ ဆုိးညစ္သူမ်ား တရားႏုိင္ၾကသည္။ ဤအေျခအေန မ်ားေၾကာင့္ ပေရာဖက္ႀကီးက ဘုရားသခင္အားျဖင့္ အေျဖေပးရန္ ေတာင္းေလွ်ာက္ေလသည္။
ဟဗကၠဳတ္ (၁း၅) တြင္ “သစၥာပ်က္ေသာသူတုိ႔ ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္၍ အလြႏ္မႈိင္ေတြၾကေတာ့။ အေၾကာင္းမူကား သင္တုိ႔အား သူတစ္ပါး ျပညႊန္ေသာ္လည္း သင္တုိ႔မယူေသာ အမႈကုိ သင္တုိ႔လက္ထက္ ကာလ၌ ငါျပဳ၏။ ဤစကားကုိ တမန္ေတာ္ (၁၃း၄၁) ၌ ထည့္သြင္းထားေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ သခင္ေယရႈ အားျဖင့္ အျပစ္ဒဏ္မွ ပယ္ရွားျခင္းကုိ လူတုိ႔ခံစားရမည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဘုရားသခင္သည္ ဟဗကၠဳတ္အား မိန္႔ေတာ္မူလ်က္ ရွိသည္မွာ ငါသည္ တုိင္းျပည္၌ ျဖစ္ပ်က္လ်က္ ရွိေသာ အေျခအေနမ်ားကုိ ၾကည့္ရႈမည့္ ကယ္တင္ရွင္တစ္ပါးကုိ ေစလႊတ္မည္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဟဗကၠဳတ္က ျပန္ၾကားသည္မွာ ကုိယ္ေတာ္သည္ ဒုစရုိက္ကုိ ၾကည့္ရႈေတာ္မမူ။ သန္႔ရွင္းေသာ မ်က္စိ ရွိေတာ္မူ၏။ အဓမၼအမႈကုိ ၾကည့္ရႈ၍ ေနေတာ္မမူတတ္ပါ။ သုိ႔ျဖစ္၍ သစၥာပ်က္ေသာသူတုိ႔ကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ ၾကည့္ရႈ၍ ေနေတာ္မူသနည္း။ အဓမၼလူသည္ မိမိထက္ေျဖာင့္မတ္ေသာ သူကုိ ကုိက္စား ေသာအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္စြာ ေနေတာ္မူသနည္း။ တနည္းဆုိေသာ္ ပေရာဖက္ႀကီးက အရွင္သခင္ဘုရား ကၽြန္ေတာ္သည္ သစၥာပ်က္ေသာသူ ျဖစ္၍ ဆုိးသြမ္းမႈကုိ ၾကည့္ႏုိင္ေၾကာင္း နားလည္ပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ကုိယ္ေတာ္သည္ ထုိသုိ႔ခံရပ္ ႏုိင္ပါမည္ေလာ။ ကုိယ္ေတာ္ က ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍ ဆုိးသြမ္းမႈႏွင့္ အဘယ္သုိ႔ ရွိႏုိင္ပါမည္နည္း။ သုိ႔ျဖစ္၍ အဘယ္အေျဖ ကုိ ရွာေတာ္မူမည္နည္း။ ပေရာဖက္ႀကီးသည္ ေသရုပ္ကုိ ေဆာင္လ်က္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ျဖစ္ေသာ အေျခအေနႏွင့္ ဘုရားသခင္သည္ ထုိအေျခအေနကုိ ၾကည့္ေနသည္ကုိ အံ့ၾသေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။ အဆုံး သတ္ေသာအခါ ဟဗကၠဳတ္သည္ တုန္ရီေသာႏွလုံးျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ အေျဖကုိ ေစာင့္ဆုိင္းခဲ့သည္။
ထုိေၾကာင့္ အခန္းႀကီး (၂) မွစ၍ ေရးေသာစကားမ်ားမွာ “ငါသည္ ကယ္စင္ေပၚမွာ ရပ္လ်က္ ရဲတုိက္၌ အၿမဲေနလ်က္ ငါ့အားအဘယ္သုိ႔မိန္႔ေတာ္မူမည္ကုိ လည္းေကာင္း၊ အျပစ္တင္လွ်င္ အဘယ္သုိ႔ ျပန္ေလွ်ာက္ရမည္ကုိ လည္းေကာင္း၊ ငါေစာင့္၍ ေနစဥ္တြင္.....” ဟူ၍ ေရးသားထားသည္။ ဤစကားတုိ႔ကုိ ဖတ္ေသာအခါ ဟဗကၠဳတ္သည္ တုန္ရီေသာအသံႏွင့္ ေရးေၾကာင္းသိမွတ္ ထားသင့္သည္။ အရွင္ဘုရားမူကား အစဥ္တုိင္း ေျဖာင့္မတ္ေတာ္မူေပသည္။ (၂း၂၄) တြင္ ထာဝရဘုရားသည္လည္း ဖတ္ေသာသူသည္ ေျပး၍ဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ဗ်ာဒိတ္ရူပါရုံကုိ သင္ပုန္းေပၚမွာ အကၡရာတင္၍ ေရးမွတ္ေလာ့။ ထုိရူပါရုံသည္ ခ်ိန္းခ်က္ေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ဆုိင္၍ အမႈကုန္ရေသာ ကာလကုိ ဆုိလုိ၏။ မုသားႏွင့္ ကင္းလြတ္၏။ ဆုိင္းေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေလာ့.............. ေျဖာင့္မတ္ေသာ သူသည္ မိမိယုံၾကည္ျခင္း အားျဖင့္ အသက္ရွင္ လိမ့္မည္။
(ေဟရွာ ၁၀း၃၇-၃၈) တြင္ ၾကြလာလတၱံ႔ေသာ သူသည္ မဆုိင္းမလင့္ဘဲ မၾကာမျမင့္မီ ေရာက္ ေတာ္မူလိမ့္မည္။ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူသည္ ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အသက္ရွင္ လိမ့္မည္။ တနည္းကား ပေရာဖက္ႀကီးက အရွင္သခင္ဘုရား ဤဆုတ္ယုတ္ျခင္းကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ကၽြႏု္ပ္ၾကည့္ရႈလ်က္ အသက္ရွင္ေနရပါသလဲ၊ ဘယ္သုိ႔ ကုိယ္ေတာ္ရွင္ ျပလုိ ပါသလဲ ဟု ေမးေသာအခါ ဘုရားသခင္က ငါသည္ သားေတာ္ကုိ လက္ဝါးကားတုိင္ေပၚသုိ႔ တင္ထားေပးမည္ ဟု ေျဖၾကားေတာ္မူသည္။ တဖန္ ပေရာဖက္ႀကီးက ဘယ္ကဲ့သုိ႔ သုံးသပ္ေတာ္မူပါမည္နည္း ဟု ေမးျပန္ေသာ္ အရွင္ ဘုရားက သားေတာ္ကုိ တဖန္ ေစလႊတ္ေတာ္မူ ဦးမည္ဟု အေျဖေပးေတာ္မူသည္။ ယေန႔ရွိေသာ ဆုိးသြမ္းမႈတုိ႔၏ အေျဖမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကြလာျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ဓမၼေဟာင္းက်မး္၌ ေမရွိယ ၾကြလာေတာ္မူမည္ ဟူ၍ ေဖာ္ျပေသာအခ်က္မ်ား၌ ပါရွိေသာ ဆန္႔က်င္သကဲ့သုိ႔ေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ ရဗိၺေခါင္းေဆာင္မ်ားတုိ႔ ရႈတ္ေထြးၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေမရွိယ က်မ္းခ်က္တုိ႔က ေသခံေသာအေစခံအျဖစ္ ျဖင့ လူတုိ႔၏ လြန္က်ဴးျခင္းအျပစ္မ်ား ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ခရစ္မည္ေသာ ဒုကၡဒဏ္ အေပါင္းတုိ႔ အတြက္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ကုိယ္တုိင္ခံယူ မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ က်မ္းမ်ား၌ မူကား စစ္ႏုိင္ေတာ္မူေသာ ဘုရင္ အျဖစ္ၾကြလာ၍ ဘုရားသားသမီးမ်ားတုိ႔၏ ရန္သူမ်ားကုိ ႏွိမ္ႏွင္း အုပ္စုိးမည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။ လူတုိ႔က က်မ္းတတ္တုိ႔အား အေျဖမွန္ကုိ ေတာင္းဆုိၾကသည္။ ရဗၺိဆရာအခ်ိဳ႕တုိ႔က ေမရွိယႏွစ္ပါး ၾကြလာေတာ္မူမည္ ဟု ေျဖၾကားၾကေသာဟူ၏။ ထုိသူတုိ႔ အေျဖမွာ မွား၍ ေမရွိယတစ္ဦးတည္းပင္ ႏွစ္ႀကိမ္ၾကြလာေတာ္မူ မည္ ျဖစ္သည္။
ဓမၼသစ္က်မ္းတြင္ အခန္းငယ္ေပါင္း (၂၅)ခန္း တုိင္းတြင္ ပ်မ္းမွ်ျခင္းအားျဖင့္ တစ္ခန္းစီတုိ႔၌ ခရစ္ေတာ္သည္ ဘုန္းထင္ရွား၍ ၾကြလာေတာ္မူမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပါရွိပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကြလာေတာ္မူျခင္း အေၾကာင္းအရာကုိ ဓမၼသစ္၌ မၾကာခဏ ေဖာ္ျပထားေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ဓမၼ သစ္ဆရာမ်ားကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကြလာေတာ္မူျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မၾကာခဏ သတိေပး ႏႈိးေဆာ္စကား ေရးသားထားခဲ့ေစပါသလဲ။ အေၾကာင္းမွာ အသင္းေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကုိ မေမ့ မေပ်ာက္ေစဘဲ အၿမဲသတိရေစရန္ ျဖစ္သည္။ လူတို႔အတြက္ ဘုန္းႀကီးေစႏုိင္ေသာ ေန႔ရက္မ်ား ပစၥဳပၸန္ ကာလ၌ ရွိေနေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ဝင္ေရာက္ ေဆာင္က်ဥ္းေပးမွ သာလွ်င္ ေခတ္ သစ္ ေန႔ရက္သစ္ တုိ႔ကုိ ခံယူႏုိင္ၾကေပမည္။ ဖန္ဆင္းေတာ္မူျခင္း ခံရသမွ်သည္ ထုိသုိ႔ ဝင္ေရာက္ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခ်က္ ကုိ ေရွ႕ရႈလ်က္ ရွိေပသည္။
မမေလး (က်ံ ဳ တာ)
No comments:
Post a Comment