မဖိတ္ေခၚထားသည့္ ဧည့္သည္မ်ား

              အိမ္တြင္ေမြးေန႔ပြဲ၊ ခရစ္စမတ္ပြဲ .... စသည္တုိ႔ကုိ က်င္းပေသာအခါ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသူမ်ားကုိ ဖိတ္ၾကားၾကပါသည္။ သူစိမ္းတစ္ရံစာေတြကုိေတာ့ ဖိတ္ေခၚေလ့မရွိပါ။ သုိ႔ရာတြင္ တစ္ခါတေလမွာ သူတုိ႔ လည္းပါလာ တတ္ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ အလြန္ရင္းႏွီးသည့္ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္လာၾကပါေသးသည္။ သည္လုိေရာက္လာသည့္ အခါမ်ိဳးတြင္ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ရပါသည္။

             ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ ပြဲမ်ားကုိ ဖိတ္စာမပါလွ်င္ သြားလုိ႔မရပါ။ယခုလုိ ျပဳရသည္မွာ လုံၿခံဳေရးအတြက္ သာမက ထုိင္ခုံကုိ အတိအက် ထားရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ သည္လုိပြဲေတြကုိ မတက္ေရာက္ႏုိင္သည့္အခါ အခ်ိန္မီ အေၾကာင္းၾကားရပါသည္။ ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ RSVP ဟု ေရးထားပါသည္။ ျပင္သစ္လုိ “ေက်းဇူးျပဳ၍ အေၾကာင္းျပန္ပါ” ဟု ဆုိလုိပါ၏။

                 လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က မထင္ရွားသည့္ ေတာၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕တြင္ ေမြးေန႔

ပြဲငယ္ေလးတစ္ခုက်င္းပခဲ့ပါသည္။ ဘုရင္တကာတုိ႔၏ ဘုရင္ ေမြးဖြားေသာ္လည္း အခမ္းအနားကုိ နန္းေတာ္တြင္ မဟုတ္ဘဲ ႏြားတင္းကုပ္တြင္ က်င္းပပါသည္။ ေမြးေန႔ရွင္၏ မိဘေတြက ဆင္းရဲေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ အစားအေသာက္ႏွင့္မွ် ဧည့္ခံေကၽြးေမြးႏုိင္ျခင္း မရွိပါ။ ဖိတ္ေခၚျခင္း ခံရေသာသူေတြကလည္း အနည္းငယ္သာ ရွိၿပီး လယ္ကြင္းထဲက သုိးထိန္းေတြ ျဖစ္ပါ၏။ အျခားမည္သူ႔ကုိ အသိမေပးပါ။ သုိ႔ရာတြင္ မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္ရွိသူမ်ား ရွိပါသည္။ အခ်ိန္မီေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မုိင္တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ေ၀းေသာအရပ္မွ လာရသည့္အတြက္ သုံးလမွ တစ္ႏွစ္အထိၾကာႏုိင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကပါသည္။ မာဂုပညာရွိမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေမြးမည့္ေနရာႏွင့္ ေန႔ရက္ကုိလည္း အတိအက် မသိၾကပါ။ ေကာင္းကင္မွ ၾကယ္တစ္စင္းကုိ ၾကည့္ၿပီး စမ္းတ၀ါး၀ါးျဖင့္ လာေရာက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ (မ ၂း၁၁)

ေနာက္ဆုံးေသာေန႔ရက္ကာလ

 ေမး။           ။ က်မ္းစာထဲတြင္ ဘုရားသခင္သည္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေလာကသုိ႔ၾကြလာၿပီး ကမၻာႀကီးကုိ ေဆးေၾကာမည္ဟု ပါရွိပါသည္။ ထုိသုိ႔ေဆးေၾကာၿပီးေနာက္ ဘုရားသခင္သည္ ကမၻာသစ္ကုိ ထပ္မံဖန္ဆင္းဦး မည္ေလာ လူသတၱ၀ါ တုိ႔ကုိလည္း အသစ္ဖန္ဆင္းဦးမည္ေလာ

ေျဖ။           ။  ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ေန႔ရက္ႏွင့္ဆုိင္ေသာ သေဘာတရား (Doctrine of Eschatology) ႏွင့္ ဆုိင္ပါသည္။

            ခရစ္ေတာ္ ဒုတိယအႀကိမ္ေလာကသုိ႔ ၾကြလာျခင္းကုိ ဂရိလုိ (Parousia) ဟုေခၚပါသည္။ ေယရႈသည္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ရွိစဥ္က ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကြလာဦးမည္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။ ပုံပမာ မ်ားျဖင့္ပင္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။ ေကာင္းကင္သုိ႔ တက္ၾကြၿပီးလွ်င္ ၿပီးျခင္းပင္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားမွ တဆင့္ ထပ္မံအတည္ျပဳ ခဲ့ျပန္သည္။ (တမန္ ၁း၁၁ႏွင့္ ဗ်ာဒိတ္ ၃း၁၁) သုိ႔ေသာ္ ယခုအဓိက ေမးခြန္းမွာ ထုိသုိ႔ ျပန္ၾကြလာပါက ကမၻာႏွင့္လူသားတုိ႔ကုိ အသစ္ထပ္မံ ဖန္ဆင္းဦးမည္ေလာ ဟူေသာ ေမးခြန္းျဖစ္၍ ၎ကိုသာ အာသီသ ထားၿပီး ေျဖဆုိပါမည္။

            ၎ေမးခြန္းႏွင့္ အနီးဆုံးေသာ က်မ္းစကားမွာ “ေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမႀကီးသစ္ကုိလည္း ငါျမင္၏။ အဘယ္သုိ႔နည္းဟူမူကား ေရွးေကာင္းကင္ႏွင့္ ေရွးေျမႀကီးတုိ႔သည္ ေရြ႕သြားၾကၿပီ” ဟူေသာ ဗ်ာဒိတ္ ၂၁း၁ ပါ က်မ္းစကားျဖစ္ပါသည္။

             ၎က်မ္းကုိ ရွင္ေယာဟန္ေရးခဲ့ပါသည္။ ကမၻာသစ္ကုိ ဖန္ဆင္းျခင္းမျပဳဘဲ ကမၻာေဟာင္းကုိ အသစ္ျပဳျပင္မည္ဟူေသာ အယူအဆမွာ ေဟၿဗဲလူမ်ိဳးတုိ႔ထဲတြင္ ရွိေနပါသည္။ ေဟရွာ ၆၅း၁၇ တြင္ “မုိးေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမႀကီးသစ္” ဟု ေရးထားေစကာမူ အေဟာင္းကုိသာ ျပဳျပင္ၿပီး အသစ္မဖန္ဆင္းဟူေသာ အယူအဆမ်ားကုိ ေဟၿဗဲလူမ်ိဳးတုိ႔က လက္ခံထားပါသည္။ (ေဟရွာ ၆၆း၂၂ ႏွင့္လည္း ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ)

ထာ၀ရဘုရားသည္အာဒံ၊ဧဝႏွစ္ဦးတည္းကုိသာဖန္ဆင္းသေလာ

ေမး။          ။ ထာ၀ရဘုရားသည္ ကမၻာဦးက အာဒံႏွင့္ဧဝကုိဖန္ဆင္း၍ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးအားထိမ္းျမားေပးခဲ့ရမွ အစ ေပါက္ဖြားလာၾကရာတြင္ ၎တုိ႔ေမြးဖြားလာေသာ သားသမီးအခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာင္ျပဳ၍ တဆင့္ ပြားမ်ားလာျခင္းေလာ ဟူ၍ မရွင္းလင္းပါ။ သိပါရေစ။

ေျဖ။        ။ (O.T Theology) အရ ေျဖပါမည္။

                ကမၻာဦး ၁း၂၇ ကုိၾကည့္ပါ။ ထာ၀ရဘုရားသည္ မိမိ၏ပုံသ႑ာန္နဲ႕အညီ လူကုိ ဖန္ဆင္း ေတာ္မူသည္။ လူေယာကၤ်ား၊လူမိန္းမတုိ႔ကုိ တၿပိဳက္နက္တည္း ဖန္ဆင္းေတာ္မူၿပီးလွ်င္ “အခ်င္းတု႔ိ၊ မ်ားျပားစြာ ေမြးဖြားၾကေလာ့၊ ေျမႀကီးကုိ ျပည့္ေစ၍ ႏုိင္ၾကေလာ့” ဟု ဆုိၿပီး သူတုိ႔ကုိ ေကာင္းၾကီးေပးခဲ့ ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ၎မွတ္တမ္းကုိ P ဟုေခၚေသာ ယဇ္ပေရာဟိတ္အဖြဲ႕က ေရးသားမွတ္တမ္း တင္ခဲ့သည္။ 

              ကမၻာဦး ၂း၈ႏွင့္ ၂း၂၂ကုိ ၾကည့္ပါ။ လူႏွင့္လူမိန္းမ (အာဒံႏွင့္ဧဝ) ကုိ တစ္ဦးၿပီးမွတစ္ဦး ဖန္ဆင္းခဲ့ရေၾကာင္း ေရးထားသည္ကုိ ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ဤဒုတိယမွတ္တမ္းကုိ ေရးသားသူမ်ားအား J ဟုေခၚေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္စုက ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ထာ၀ရဘုရားအား (Jahweh) ဝါ (Jehovah) ဟူေသာ အမည္နာမျဖင့္ က်မ္းကုိ ေရးသားျပဳစုခဲ့သူမ်ားအား ဤသုိ႔ ေခၚၾကသည္။

                သုိ႔ေၾကာင့္ လူကုိ ဖန္ဆင္းျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မွတ္တမ္းႏွစ္ခု ရွိေနပါသည္။ ၎တုိ႔မွာ (ကမၻာ ဦး ၁း၂၆-၃၀ႏွင့္ ၂း၄-၇၊ ၁၈း၂၂) တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရသည္ကုိ ရွင္းရမည္ျဖစ္၍ ဤစာေစာင္တြင္ ေနရာရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ သမၼာက်မ္း၏ ပထမေျခာက္ေစာင္ကုိ အဆုိပါ စာေပပညာရွင္မ်ားက ေရးသားခဲ့ေၾကာင္း သုေတသီမ်ားက ေတြ႕ရွိထား ပါသည္။

သမၼာက်မ္းစာသမုိင္း

ဓမၼေဟာင္းက်မ္း

                  သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ ပထမဆုံး ၃၉က်မ္းကုိ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းလုိ႔ သိထားၾကသည္။ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းကုိ ေဟၿဗဲလုိ ေရးသားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး က်မ္းပုိဒ္အနည္းငယ္ေလာက္ကုိသာ အာေရမစ္နဲ႕ ေရးသား ခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း က်မ္း၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

၁။   ယုဒက်မ္း၀င္ တနခက်မ္း

   ၁။   ကမၻာဦးက်မ္း

   ၂။.   ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း            (ပညတၱိက်မ္း)

   ၃။   ၀တ္ျပဳရာက်မ္း                           တုိရာ

   ၄။   ေတာလည္ရာက်မ္း

   ၅။   တရားေဟာရာက်မ္း

   ၆။   ေယာရႈမွတ္စာ

   ၇။   တရားသူႀကီးမွတ္စာ                  ( ကနဦးပေရာဖက္က်မ္းမ်ား)

   ၈။   ဓမၼရာဇ၀င္ပထမႏွင့္ဒုတိယေစာင္              နာဗီအင္း

   ၉။   ဓမၼရာဇ၀င္တတိယႏွင့္စတုတၳေစာင္

   ၁၀။   ေဟရွာယအနာဂတၱိက်မ္း

   ၁၁။   ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း

   ၁၂။   ေယဇေက်လအနာဂတိၱိက်မ္း

   ၁၃။   ပေရာဖက္ ၁၂ပါး          ( ေနာက္ပုိင္းပေရာဖက္က်မ္းမ်ား)

           ေဟာေရွ                                     နာဗီအင္း

           ေယာလ

          အာမုတ္

           ၾသဗတိ

           ေယာန

           မိကၡာ

           နာဟုံ

           ဟဗကၠဳတ္

           ေဇဖနိ 

           ဟဂၢဲ

           ဇာခရိ

           မာလခိ

   ၁၄။   ဆာလံက်မ္း

   ၁၅။   ေယာဘ၀တၳဳ

   ၁၆။   သုတၱံက်မ္း                            ကဗ်ာ၊အလၤကာက်မ္းမ်ား

   ၁၇။   ရုသ၀တၳဳ                                     (ခါတုဗင္း)

   ၁၈။   ေရွာလမုန္သီခ်င္း

   ၁၉။  ေဒသနာက်မ္း

   ၂၀။   ေယရမိျမည္တမ္းစကား

   ၂၁။   ဧသတာ၀တၳဳ

   ၂၂။   ဒံေယလအနာဂတၱိက်မ္း

   ၂၃။   ဧဇရ- ေနဟမိမွတ္စာ

   ၂၄။   ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္  ပထမႏွင့္ဒုတိယေစာင္

ၿမဲတည္ေက်ာက္၊ ကၽြႏ္ုဖုိ႔ကြဲ........

ၿမဲတည္ေက်ာက္က်ဴး - Rock of Ages Cleft for me

သီခ်င္းနံပါတ္-   ၁၆၇

             ဓမၼသီခ်င္းစာအုပ္သစ္၌ ပုဒ္ေရ ၁၆၇ေျမာက္ ေသာသီခ်င္းသည္ “ၿမဲတည္ေက်ာက္က်ဴး” ျဖစ္ပါသည္။ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ တပည့္ေတာ္တု႔ိသည္ ဤသီခ်င္းအား လြန္စြာႏွစ္သက္၍ ခြန္အား တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ သီဆုိခဲ့ၾကသည္။ စုံစမ္းျခင္းေရာက္ေသာကာလမ်ား၌........

                   “ၿမဲတည္ေက်ာက္ ကၽြႏု္ပ္ဖုိ႔ကြဲ

                   ခုိပါေစကုိယ္ေတာ္ အထဲ...........

                   နံေတာ္ထဲက စီးေရ... ေသြး

                   ျပစ္အနာကုိၿငိမ္းေစေရ....

                  ျပစ္ေျဖရွင္း ႏွလုံးေဆးေၾကာ

                  ကုန္စင္ ကယ္တင္ပါေစေသာ....”

                  ဤဓမၼေတးသည္ လဲမသြားေစရန္ တုိးညွင္းစြာ အားေပးေသာ သီခ်င္းေကာင္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံခ်က္ မ်ားစြာရရွိခဲ့ပါသည္။ အရက္သမားတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာင္းလဲေစခဲ့ဖူးပါသည္။ ေရနစ္သူကုိ လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့ဖူးသည္...... စသည္ျဖင့္ ရာဇ၀င္သမုိင္း ရွိခဲ့သည္။

               ဤဓမၼေတး၏ မူလကား ၁၇၇၆ခုနွစ္တြင္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၂၀ၾကာ ခဲ့ၿပီး၊ ဆရာ ၾသဂတ္စတက္ေတာ့ ပေလဒီ Rev. A. Toplady  1746-1778 ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ဆရာသည္ ၁၂ႏွစ္သား မွစ၍ တရားေဟာကာ ၁၄ႏွစ္တြင္ ဓမၼသီခ်င္းမ်ား စတင္ေရးစပ္သည္။ သူသည္ သခင္ေယရႈႏွင့္ ေတြ႕၍ လက္ေတာ္ႏွင့္ တုိ႔ျခင္းခံရၿပီးလွ်င္ အျပစ္ကုိပယ္လ်က္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ေသာ ဧ၀ံေဂလိတရာကုိ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမေရြး ေဟာၾကားျခင္းသည္ အေရးႀကီးေသာ သာသနာ႕တာ၀န္ ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္သူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

            ေတာ့ပေလဒီသည္ ဤသီခ်င္း၌ လူသည္ ဘုရားသခင္ကုိ ကနဦးကပင္ လုိအပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အသက္တာ တစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္သာမက ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံသုိ႔ ၀င္စား၍ တရားစီရင္ေတာ္မူသည္အထိ လုိအပ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပ၍ ဆုေတာင္းသံျဖင့္ အဆုံးသတ္ခဲ့သည္။

တပည့္ေတာ္ခ်စ္ျခင္းသည္.....

တပည့္ေတာ္အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ျခင္းက်ဴး -    Blest Be the Tie that Binds

သီခ်င္းနံပါတ္-   ၃၆၆

           စည္းေ၀းႀကီးမ်ား၏နိဂုံးတြင္ ဤဓမၼသီခ်င္းကုိ အသုံးမ်ား ခဲ့ပါသည္။ ဓမၼသဘင္မ်ား ၿပီးဆုံးခါနီးတြင္ မခြဲမခြာၾကမီ ဤဓမၼသီခ်င္းကုိ သီဆုိၾကေသာအခါ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မျမင္ရေသာ တြယ္တာမႈ တစ္ခုခုက အမွန္တကယ္ပင္ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း သံေယာဇဥ္ကုိ ျဖစ္ေစပါသည္။

             တပည့္ေတာ္ခ်စ္ျခင္းသည္

            ညီအစ္ကုိခ်င္း၌တည္

            ၀ိညာဥ္သေဘာ ညီညြတ္အစဥ္

           ထက္ဘုံ၌ကဲ့သုိ႔တည္း........

         ဂၽြန္ေဖာဆက္ John Fawsett 1740-1817 ၏ လက္ယာျဖစ္ေသာ ဤသီခ်င္းကုိ ဓမၼသီခ်င္း၏ ပုဒ္ေရ ၃၆၆အျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ အဂၤလိပ္ဓမၼသီခ်င္းစာအုပ္၌ ပုဒ္ေရ ၄၇၆တြင္ Blest be the Tic that Binds ဟု ေဖာ္ျပပါသည္။ ဆယ့္ရွစ္ရာစုတြင္ ဆရာဂၽြန္ေဖာဆက္သည္ အဂၤလန္ျပည္၏ ေက်းလက္ျဖစ္ေသာ ေရာက္ရွားရြာ၏ သင္းအုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။

          ဂၽြန္ေဖာဆက္၏ ေမြးသကၠရာဇ္ကုိ ၁၇၃၉ဟူ၍ မူကြဲလည္းေတြ႕ရပါသည္။ သူသည္ဆင္းရဲေသာ မိသားစုမွ ေမြးဖြားလာသူျဖစ္ၿပီး ၀ႈိက္ဖီးလ္၏ တရားေၾကာင့္ စိတ္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ အသက္၁၆ႏွစ္တြင္ ေျပာင္းလဲ၍ ၂၆ႏွစ္တြင္ အမႈေတာ္ေဆာင္ျဖစ္လာကာ ေရာက္ရွားရြာတြင္ သင္းအုပ္ လုပ္ခဲ့ပါသည္။

           သူသင္းအုပ္လုပ္ေသာ အသင္းေတာ္တြင္ ဆင္းရဲေသာသူမ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားသျဖင့္ ဆရာ့ကုိ လစာ ေကာင္းေကာင္းမေထာက္ပံ့ႏုိင္ေပ။ ေပါင္ ၅၀ခန္႔မွ်ေသာ လစာႏွင့္ႀကိဳးစား အမႈထမ္းရာ သင္း၀င္သူ မ်ားစြာ၏ ခ်စ္ခင္မႈကုိ ရရွိေပသည္။

အုိ...ငါ၀ိိညာဥ္ေနာက္ေနာက္မေမ့..........

ေမတၱာေတာ္ေအာက္ေမ့က်ဴး-    O thou my Soul forget me more

သီခ်င္းနံပါတ္.......... ၂၆၃

          ဤသီခ်င္းကုိ မူလက ဟိႏၵဴစာႏွင့္ ကရစ္ရွနပ္ အမည္ရွိေသာ ဟိႏၵဴတစ္ပည့္ေတာ္ တစ္ေယာက္ ေရးသည္။ ကရစ္ရွနပ္ တပည့္ေတာ္ျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ တစ္ေန႔သ၌ လက္သမားလုပ္၍ လက္ေမာင္း က်ိဳးသျဖင့္ ဓမၼဆရာကယ္ရီ၏ လက္ေထာက္ ဆရာေသာမကုိ ေခၚယူ၍ကုသလွ်င္ ဆရာေသာမသည္ အခြင့္ အားေလ်ာ္စြာ ဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္ကုိ သူ႔အား ေဟာေျပာေလသည္။ ကရစ္ရွနပ္စိတ္တြင္ ထုိဆရာ တရားေတာ္ အျမစ္စြဲ၍ စဥ္းစားေလေလျဖစ္သည္။

         မယား၊သမီးေပါင္း သုံးေယာက္တုိ႔လည္း ထုိအတူသေဘာက် ေသာေၾကာင့္ ၁၈၀၀ျပည့္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၂ရက္ေန႔တြင္ ဆရာကယ္ရီထံမွာ ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာကုိ ေတာင္းေလသည္။

          ကရစ္ရွနပ္၊ညီ၊ မယားႏွင့္ သမီးတုိ႔ ဟိႏၵဴဇတ္ကုိစြန္႔၍ ခရစ္ယာန္ ေရႏွစ္ျခင္းမဂၤလာ ခံမည္ကုိ ဆီရင္ပူၿမိဳ႕သူ၊ၿမိဳ႕သား လူအမ်ားတုိ႔ ၾကားသိၾကလွ်င္ လူႏွစ္ေထာင္ ထၾကြေသာင္းက်န္း၍ ကရစ္ရွနပ္ အိမ္သုိ႔သြားေရာက္လ်က္သူႏွင့္သူ႔ညီအစ္ကုိတုိ႔ကုိ ဆြဲထုတ္ၿပီးလွ်င္ ရာဇ၀တ္တရားသူႀကီးမင္းေရွ႕ အပ္ၾကေသာ္လည္းခ်က္ခ်င္းလႊတ္ခြင့္ ရၾကေလသည္။

ၿငိမ္သက္ျခင္းျမစ္လုိ......

ေကာင္းေပသည္က်ဴး-   It is well in my soul

သီခ်င္းနံပါတ္-   ၂၉၉

           ဤသီခ်င္းကုိ ကၽြန္ေတာ့္၏ အဖြားျဖစ္သူ ေဒၚအုန္းစိန္(ဖဒုိၿမိဳ႕ေနသူ) အလြန္ႏွစ္သက္သျဖင့္ ငယ္စဥ္မွ သီဆုိခဲ့သည္ကုိ ၾကားဖူးခဲ့သည္။ သူ႔အသက္ ၉၀ခန္႔တြင္ သူငယ္ျပန္၍ အရာရာေမ့ေလ်ာ့ကာ သတိလက္လြတ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဤသီခ်င္းကုိမူ မေမ့၊ ဆုိၿမဲရွိသည္။ အသက္တာတစ္ေလွ်ာက္လုံး သူမ မက္ေမာစြာ သီဆုိခဲ့ပါသည္။ အရာရာကုိ ေမ့ေသာ္မွ.... ဤသီခ်င္းကုိ မေမ့ႏုိင္။ ႏွလုံးသားတြင္ ကိန္း၀ပ္ ေနဆဲျဖစ္သည္။ ဤသီခ်င္းကုိ သူမနည္းတူ ခရစ္ယာန္အမ်ားသည္လည္း ခြန္အားယူရန္ သီဆုိၾကသည္။

            မူရင္းေတးျပဳစာဆုိမွာ..... မစၥတာ အိပ္၊ ဂ်ီ စပက္ေဖာ္ ျဖစ္သည္။ ၁၈၇၆ခုႏွစ္တြင္ ေရးသား ခဲ့သည္။ သူ၏ ခါးသီးေသာအေတြ႕အႀကံဳမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားခ်က္လည္း ဟုတ္မွန္ပါသည္။ ၁၈၇၄ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္သေဘၤာ စီဒီေဟ၀ါသည္ အေမရိကန္မွအျပန္ အတၱလန္တိတ္ သမုဒၵရာ၌ ရြက္သေဘာၤတစ္စီးႏွင့္ တုိက္မိပ်က္စီး၍ နစ္ျမဳပ္ သြားခဲ့သည္။ သေဘၤာတြင္ပါလာေသာ ခရီးသည္ အမ်ားအျပား ေရနစ္ေသဆုံးၾကစဥ္..... စပက္ေဖာ္ မိသားစုလည္း ပါ၀င္ပါသည္။

ကုိယ္ေတာ္ႏွင့္နီးေစပါ

ကုိယ္ေတာ္ႏွင့္နီးေစပါက်ဳး- Nearer my God to thee

ဓမၼသီခ်င္းနံပါတ္-  ၁၉၈

                     “ကုိယ္ေတာ္ႏွင့္နီးေစပါ၊ ကၽြႏု္ပ္ဘုရား၊ ကားတုိင္ျဖင့္ေျမာက္ေသာ္လည္း၊ ဤပတၳနာ” အစခ်ီေသာ ဓမၼသီခ်င္းကုိ ခရစ္ယာန္တုိ႔သည္ ေၾကကြဲေသာအခ်ိန္တြင္ တပ္မက္ခုံမင္စြာ အားယူသီဆုိ ၾကပါသည္။
        ဓမၼသီခ်င္းကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက...........
        အမ်ိဳးသမီးစာဆုိမ်ား ေရးသည့္ ဓမၼသီခ်င္းမ်ားအနက္ အေကာင္းဆုံး ဂႏၱ၀င္သီခ်င္းဟု မွတ္ခ်က္ျပဳ ပါသည္။ စာရာဖလား၀ါး၏ လက္ယာျဖစ္၍ ဖခင္ျဖစ္သူ တီဖလား၀ါး၏ အေမြကုိ ရေသာသူ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာဦးက်မ္း ၂၈း၁၁-၁၇ ကုိအေျချပဳ၍ စပ္ဆုိေသာ သီခ်ငး္ျဖစ္ေလသည္။ ၁၈၄၁ခုႏွစ္တြင္ ဤသီခ်င္းကုိ ေရးခဲ့ၿပီး၊ ၁၈၄၃ခုႏွစ္တြင္ မစၥတာအာဒံႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္သည္ သီခ်င္းအမ်ားအျပားကုိ ေရးခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

           ျမန္မာဘာသာသုိ႔ ဆရာႀကီး စတီဗင္က ၁၈၆၅ခု ဇူလုိင္လတြင္ ျပန္ဆုိေရးသား ခဲ့ပါသည္။ ဤသီခ်င္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ သက္ေသခံမႈ အမ်ားအျပားရရွိ ေလသည္။

ငါတုိ႔ျပစ္ႏွင့္၀မ္းနည္းျခင္းမ်ား

မိတ္ေဆြေယရႈက်ူး-    What a Friend We Have in Jesus

             ဂ်ိဳးဇက္စကရီဗင္(၁၈၂၀-၁၈၈၆) ၏ လက္ယာမြန္ သီခ်င္းေလးျဖစ္ပါသည္။ ခရစ္ယာန္ အမ်ားအျပား ႏွစ္သက္ေသာ သီခ်င္းျဖစ္၍ ခြန္အားယူသီဆုိၾကသည္။ ဤဂႏၱ၀င္သီခ်င္းသည္ ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ၍ ၾကေသာ္လည္း မေဟာင္းမႏြမ္းဘဲအၿမဲအသုံးျပဳခဲ့ေသာ သီခ်င္းျဖစ္သည္။ ဆရာအေဆာင္း၏ ျမန္မာလက္ယာ အေကာင္းဆုံးလည္းျဖစ္သည္။
             ဤသီခ်င္း၏မူရင္းစာဆုိ ဂ်ိဳးဇက္စကရီဗင္သည္ လက္ထပ္ရန္ျပင္ဆင္ထားေသာေန႔၌ ... လက္မထပ္မီမွာပင္ သတုိ႔သမီးသည္ ေရနစ္၍ေသဆုံးေလသည္။ အထီးက်န္ေသာသူ႔ဘ၀ကုိ အသစ္မမရွာဘဲ အမႈေတာ္ေဆာင္ဖုိ႔ရန္ သိႏၷိ႒ာန္ခ်ေလသည္။ ထရီနတီေကာလိပ္မွ ဘြဲ႕ရၿပီးရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ္လည္း မာန္မာနမရွိ။ အလုပ္ၾကမ္းသမားတစ္ေယာက္ ကဲ့သုိ႔ပင္ သြားလားေနထုိင္၍ ေနထုိင္၍ ေနေလသည္။

               တစ္ခါက အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္က သူ႔အားထင္းခြဲရန္ မွားယြင္း၍ ငွားရမ္းဖူးသည္ကုိ မာန္မာန မရွိ ၀င္၍ခြဲေပးေလသည္။ ထုိမွစ၍ လူအုိ၊လူနာတုိ႔၏ ထင္းမ်ားကုိ အခမဲ့ လုိက္လံခြဲျခမ္းေပးေလသည္။ ရွင့္နာမည္ဘယ္လုိလဲလုိ႔ ေမးလွ်င္ .......
             “ဒုကၡိတႏွင့္ ဆင္းရဲသားမုဆုိးမ တုိ႔၏ထင္းကုိ အခမယူဘဲ ျဖတ္ေပးတတ္ေသာ မစၥတာ စကင္ရီဗင္...... ” ဟုေျဖတတ္သည္။

ျမန္မာဓမၼသီခ်င္းမ်ား၏ရာဇ၀င္

                 ႏွစ္ျခင္းသာသနာ ျမန္မာျပည္သုိ႔ေရာက္လာခါစတြင္ ဓမၼသီခ်င္းမ်ားကုိ အသုံးမျပဳၾကေပ။ ဆရာ ယုဒသန္ဦးေဆာင္ေသာ သာသနာျပဳသူတု႔ိ၏ လက္ထဲတြင္ ျမန္မာဘာသာ ဓမၼသီခ်င္းမ်ားမရွိႏုိင္ သည့္အျပင္ ဆရာယုဒသန္သည္ ကုိယ္တုိင္ကလည္း သီခ်င္းကုိ အသံအေနအသံထားႏွင့္ သီဆုိသင္ၾကားေပးဖုိ႔ အားနည္းေနေသာေၾကာင့္ဟု ဆုိပါသည္။

               တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဆရာယုဒသန္သည္ အသံမတည့္၊ သီခ်င္းမဆုိတတ္ဟု ေျပာၾကပါသည္။ ျမန္မာ လူမ်ိဳးကလည္း ဘုရားရွိခုိးရာတြင္ သီခ်င္းမဆုိသင့္ ....... ဟု အယူသည္း အစြဲႀကီးက်န္ေနတာကုိလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ထုိအယူသည္းမႈသည္ ျမန္မာျပည္မွာသာမက အဂၤလန္မွာလည္း ရွိခဲ့ဖူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္တုိ႔ သည္ ဆာလံသီခ်င္းကုိသာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ သီဆုိခဲ့ၾကရသည္ဟု ဆုိပါသည္။

                ၁၈၆၉ခုႏွစ္ မွတ္တမ္းတစ္ေစာင္တြင္ ဆရာႀကီးေမဆင္ Rev. Francis Mason ေမာ္လၿမိဳ႕သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္လာခါစ အခ်ိန္တြင္ ခရစ္ယာန္တပည့္ေတာ္မ်ား၊ ျမန္မာ၊ ကရင္တုိ႔သည္ ဓမၼသီခ်င္းမဆုိဘဲ ဘုရားရွိခုိးလွ်င္ အစတြင္ပင္ ........ “သုံးပါးေပါင္း တစ္ဆူတည္းျဖစ္ေတာ္မူ ေသာ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဘုရားကုိ ရွိခုိးပါ၏”  ဟူ၍ ရြတ္ဆုိၾကသည္ဟု ဆုိသည္။ ဤအစီအစဥ္ကုိ ဆရာယုဒသန္က စီမံခဲ့ၿပီးေနာက္ တျဖည္းျဖည္းဓမၼသီခ်င္းဆုိေသာ အေလ့အက်င့္ကုိ တည္ေဆာက္ယူ ခဲ့ရသည္ဟု ဆုိပါသည္။

              ဓမၼသီခ်င္းကုိ သီဆုိျခင္းအမႈသည္ ဆရာကတၱားႏွင့္ ဆရာဟင္းေကာက္တုိ႔၏ မိသားစုမ်ား ေရာက္လာမွ ပုိ၍ဖြံ႔ၿဖိဳး လာသည္။ ထုိဆရာတုိ႔၏ ဇနီးသည္တုိ႔သည္ အလြန္သီခ်င္းဆုိတတ္၍ အသံလည္း ေကာင္းသည္။ ၀ါသနာပါ၍ သူတပါးကုိလည္း သင္ၾကားေပးဖုိ႔ ေစတနာရွိသည္။ သူတုိ႔၏ ႀကိဳးစားမႈျဖင့္ ျမန္မာဓမၼသီခ်င္း၏ ၾသဇာသည္ ယုံၾကည္သူမ်ားအေပၚလႊမ္းမုိး၍ သီခ်င္းအားျဖင့္ ဂုဏ္ေတာ္ခ်ီးမြမ္းဖုိ႔ရန္ အတြက္ ေပ်ာ္ေမြ႕ႏွစ္သက္လာၾကသည္။ 

ဘဏ္တုိက္ႏွင့္အမႈိက္ပုံး

               “ဘဏ္” ကုိ ေငြအပ္၊ ေငြစု၊ ေငြလႊဲသည့္ ေနရာအျဖစ္ႏွင့္ သိထားၾကပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေငြအျပင္ အျခား တန္ဖုိးရွိေသာ အရာမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးေသာ ဘဏ္၀န္ေဆာင္မႈမ်ိဳး ေတြလည္း ရွိပါေသးသည္။ Safe deposit box ဟုေခၚပါသည္။ ဘဏ္တြင္ေငြၾကာၾကာ စုထားလွ်င္ အတုိးမ်ားမ်ားရပါသည္။ မၾကာခဏ ထုတ္သုံးေနလွ်င္ေတာ့ အတုိးသိပ္မရသည့္အျပင္ တခ်ဳိ႔ဘဏ္ေတြက ေပးကုိမေပးပါ။ ဘဏ္သည္ မိမိတန္ဖုိးထားေသာအရာမ်ားကုိ လုံၿခံဳစြာ သိမ္းဆည္းထားႏုိင္ေသာ ေနရာျဖစ္ပါသည္။

              “အမႈိက္ပုံး” ဆုိသည္မွာ စြန္႔ပစ္လုိေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိ ထားသည့္ေနရာ ျဖစ္ပါသည္။ သည္အထဲတြင္ အညစ္အေၾကးေတြလည္း ပါ၀င္ပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ပုံးထဲ၌ ၾကာရွည္စြာ ထားလုိ႔ မျဖစ္ပါ။ မပုပ္မသုိးမီ အၿပီးအပုိင္စြန္႔ပစ္လုိက္ဖုိ႔  လုိအပ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕အမႈိက္ေတြကုိေတာ့ မီးရွိဳ႕၍ ရွင္းပစ္ႏုိင္ပါသည္။ 

              လူသည္ ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းထားသည့္ သတၱ၀ါမ်ားအထဲတြင္ အသိညာဏ္အၾကြယ္၀ဆုံး ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက “ဘဏ္တုိက္” ႏွင့္ ”အမႈိက္ပုံး” ကုိမွားေနၾကပါသည္။ ဘာကုိစုၿပီး ဘာကုိစြန္႔ရမွန္း မသိပါ။ ယေန႔လူတုိ႔ အေသအလဲရွာေဖြ စုေဆာင္းေနၾကသည့္ အရာမ်ားကုိ ၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ပါ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ သည္လုိျဖစ္ရပါ သနည္း။ တန္ဖုိးထားေသာအရာ အႀကီးအက်ယ္ လြဲမွားေနသည့္အတြက္ ျဖစ္ပါ၏။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အလုအယက္ အၿပိဳင္အဆုိင္ စုေဆာင္းေနၾကၿပီး မရမကဖက္တြယ္ထားေသာ အရာမ်ားသည္ တကယ္ပင္ တန္ဖုိးရွိပါသလား။ တန္ဖုိးကုိ မည့္သည့္ ခ်ိန္ခြင္ျဖင့္ တုိင္းတာၾကမည္နည္း။ 

ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္အေၾကာင္းတေစ့တေစာင္း

                 ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္ ဆုိတာ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ခရစ္ယာန္ဂုိဏ္းဂဏမ်ား ထဲက ဂုိဏ္းဂဏတစ္ခု၊ အသင္းေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ျခင္းမ်ားရဲ႕ ၾသ၀ါဒ၊ ဓမၼအေတြးအေခၚ အယူအဆ တစ္ခုက “ယုံၾကည္သူမ်ားသာလွ်င္ ႏွစ္ျခင္းခံယူရမယ္” (Believer's Baptism) ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ဗတိၱဇံမဂၤလာ ခံယူပုံခံယူနည္းကလည္း“ ေရထဲသုိ႔အကုန္အစင္ႏွစ္ျခင္း” (total immersion) ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိျပင္မက ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္မ်ားရဲ႕ သက္၀င္ယုံၾကည္မႈထဲမွာ “ကယ္တင္ျခင္း” ဟာ “ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္သာလွ်င္ရရွိတယ္”။ (Salvation through faith alone) ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ က်င့္သုံးမႈအတြက္ သမၼာက်မ္းစာသာလွ်င္ အခ်ဳပ္အျခာျဖစ္တယ္။ (Sole authority of scriptures for faith and practice) ဆုိတဲ့အခ်က္နဲ႔ “ေဒသႏၱရအသင္းေတာ္တုိင္းဟာ မိမိတုိ႔ကံၾကမၼာကုိ ဖန္တီးႏုိင္ေသာ လြတ္လပ္မႈရွိတယ္” (the autonomy of the local congregation church) စတဲ့အခ်က္မ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။

                  ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္မ်ားဟာ အမႈေတာ္ကုိေဆာင္ရြက္ရာမွာ သင္းအုပ္မ်ား(pastors) နဲ႔ သင္းေထာက္မ်ား (Deacons) ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားရွိတဲ့ စနစ္နဲ႔ အသင္းေတာ္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း(သုိ႔) ထုတ္ပယ္ျခင္းကုိေတာ့ သာမန္အသင္းသူ/သား မ်ားက ဆုံးျဖတ္ေပးပါတယ္။ ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ဟာ ပရုိတက္စတင့္အသင္းေတာ္မ်ားထဲက အသင္းေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွစ္ျခင္းဂုိဏ္းဂဏ စတင္လာပုံ

                  ကနဦး အသင္းေတာ္ကာလမွာ အႏၱိအုတ္အသင္းေတာ္၊ သက္သာေလာနိတ္ အသင္းေတာ္၊ ေယရုရွလင္အသင္းေတာ္၊ ဧဖက္အသင္းေတာ္ စသည္ျဖင့္ ေဒသႏၱရအသင္းေတာ္မ်ားရွိၿပီး ခရစ္ယာန္ အသင္းေတာ္မ်ားကုိ “ကမၻာလုံးဆုိင္ရာအသင္းေတာ္” (Catholic Church) လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ေဒသႏၱရ အသင္ေတာ္တုိင္းဟာ ကုိယ့္ကံၾကမၼာကုိယ္ ဖန္တီးခြင့္နဲ႔ အုပ္စုိးပုိင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိပါတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ က်င့္သုံးမႈဆုိင္ရာ အခက္အခဲျပႆနာ တစ္ရပ္ရပ္ေပၚေပါက္လာပါက ေဒသႏၱရ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား စုေ၀းကာ ဘာသာသာသနာေရးဆုိင္ရာ ေကာင္စီအစည္းအေ၀း က်င္းပလ်က္ ၀ုိင္း၀န္းစဥ္းစား အေျဖရွာ ဆုံးျဖတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိစနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ အသင္ေတာ္ႀကီးဟာ ခသ ၁၀၅၄ ခုႏွစ္အေရာက္မွာ ယုံၾကည္ျခင္း၊က်င့္သုံးမႈ၊ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာစကားနဲ႔ ဓေလ့စရုိက္ ကြာျခားျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲျပားသြားပါတယ္။ 

ဆရာႀကီးယုဒသန္ကိုဂုဏ္ျပဳလ်က္သမုိင္းမွတ္တုိင္တစ္ခုစုိက္ထူၾကရေအာင္

                က်ိဳကၡမီသာသနာေျမသည္ ႏွစ္ျခင္းသာသနာ၏ ဘူမိနက္သန္ေျမ ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ယုဒသန္ကုိယ္တုိင္မ်ိဳးေစ့ႀကဲခဲ့ၿပီး၊သူ၏ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီးႏွင့္သမီးဆုံးပါးခဲ့ရသည့္ေနရာလည္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာႀကီးသည္မ်က္ရည္ၾကားမွ သာသနာမ်ိဳးေစ့ကုိ ဆက္လက္စုိက္ပ်ိဳးခဲ့သည့္အတြက္ ယေန႔ မ်ားစြာေသာ အသီးအပြင့္မ်ား ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ ရွင္သန္ခြင့္ရလ်က္ရွိေပသည္။

                က်ိဳကၡမီတြင္ ဆရာႀကီးယုဒသန္၏သာသနာျပဳျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သမုိင္းျပခန္းတစ္ခုကုိ ေအာက္ပါရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအားျဖင့္ တည္ေဆာက္ရန္ရူပါရုံ ထားရွိပါသည္။

(၁)   ဆရာႀကီး ယုဒသန္၏ အေစခံဆက္ကပ္ျခင္းကုိ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား ပုိမုိသိရွိေလ့လာခြင့္ ရရွိေစရန္။

(၂)    ဆရာႀကီး ယုဒသန္၏ သာသနာျပဳစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ခံယူခ်က္မ်ား ရွင္သန္လာေစရန္

(၃)   ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ ႏွစ္ျခင္းသာသနာသမုိင္းတစ္ရပ္ စုိက္ထူထားရွိႏုိင္ေစရန္   တုိ႔ျဖစ္သည္။

ပေရာဖက္အတုႏွင့္အစစ္

ဘုရားသခင္၏ပေရာဖက္မ်ားသည္..........

*   ဘုရားသခင္ႏွင့္လူတုိ႔ စပ္ၾကားတြင္ ရပ္တည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သည္။ (Mediators)

*   အနာဂတ္တြင္ ျဖစ္ေပၚမည့္အရာမ်ားကုိ ႀကိဳတင္သိျမင္ သူမ်ားျဖစ္သည္။ (Seers)

*   ေခါင္းေဆာင္မ်ား  (Seers)

*   ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူမ်ား (Spokesman) တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။

             တခ်ိဳ႕ ပေရာဖက္ႀကီးမ်ားသည္ ဤလုပ္ငန္းတာ၀န္ကုိ မလုပ္ေဆာင္လုိေသာ္လည္း လုပ္ေဆာင္ ေနၾကရပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ပေရာဖက္ ေယာန၊ ပေရာဖက္ ေယရမိႏွင့္ ပေရာဖက္ ေမာေရွတုိ႔ ျဖစ္သည္။ (ေယာန ၁၊ ၁ေကာ ၁၄၊ ထြက္ ၆၊ ေယရမိ ၆)

              သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ရွိေသာ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာ ပေရာဖက္ႀကီးမ်ား အခ်ိဳ႕သည္ ဇာတိအားျဖင့္ ေပ်ာ့ညံ့ေသာသူမ်ား၊ ၀ိညာဥ္ခြန္အားနည္းေသာ သူမ်ား၊ ေၾကာက္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ သူတုိ႔အထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရဲ၀ံ့ေသာသူမ်ား၊ သတၱိေျပာင္ေျမာက္ေသာသူမ်ား အျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲ ခဲ့ၾကပါသည္။

ယုဒသန္ေအာက္ေမ့ဘြယ္စကား၀ုိင္း (Talk Show) အပုိင္း- ၂

( ပါ၀င္သူ - ဆရာဆုိး၊အဃုိင္း၊ထီးခူဘုိ၊ကုိပီတိ)

အလင္းအိမ္ - အတြဲ ၁၃၊ အမွတ္ ၄ မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

၄။   ဆရာယုဒသန္၏ အဘိဓာန္က်မး္ႏွစ္ေစာင္အေပၚ ေတြ႕ရွိမႈႏွင့္ တန္ဖုိးထားမႈမ်ား

အဃုိင္း - ဆရာမေျပာတာနဲ႕ ဆက္စပ္လုိ႔ ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ အဘိဓာန္က်မ္း ကိစၥအေပၚ ျပင္ပလူတခ်ိဳ႕ ေျပာသံ ၾကားဖူးတာရွိတယ္။ အဲဒီ ကုိလုိနီေခတ္မွာ ပင္လယ္ရပ္ျခားကုိ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္တဲ့ သူေတြဟာ ျမန္မာစကားနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သင္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ သင္ရတဲ့ မွတ္စု(Note) ေတြက ရွိႏွင့္ၿပီးသားတဲ့။ အဘိဓာန္ကုိ ဆရာႀကီးယုဒသန္ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ထုတ္ေ၀တာဆုိေတာ့ သူကျပဳစုခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာေပမဲ့လည္း သူကုိယ္တုိင္ အစကေန အဆုံး လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ တျခားဟာေတြကုိ collect နဲ႕ edit လုပ္ၿပီးမွ သူ႕ဟာပါလုိ႔ အိႏၵိယက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုံႏွိပ္တုိက္ကုိ အပ္ၿပီး၊ ထုတ္ေ၀ခဲ့တာတဲ့။ ခရစ္ယာန္နယ္ပယ္မွာ ဆရာယုဒသန္လုပ္ခဲ့တာကုိ အသိအမွတ္ျပဳေပမဲ့လည္း တျခားနယ္ပယ္ေတြထဲမွာ အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ အေနအထား ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။

ကုိပီတိ - ဟုတ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးျပဳစုခဲ့တဲ့ အဘိဓာန္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး၊ ေနာက္ပုိင္းမွာ ျမန္မာစာအထူးျပဳ ေလ့လာၿပီးေတာ့ ပါရဂူဘြဲ႕ စာတမ္းတင္တဲ့ သူေတြ၊ study ျပန္လုပ္တဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေန နဲ႕ကေတာ့ က်ယ္က်ယ္ေလးျမင္ၾကည့္ လုိက္တာပါ။ သူေနရာမွာ ကုိယ္ပဲထားဦးေတာ့။ ကုိယ္ဆုိရင္ ေရွ႕က လူေတြလုပ္ခဲ့တဲ့အေပၚ  ကုိးကားတာေတြရွိမယ္။ ဖန္တီးတာေတြ ရွိမွာပဲ။

              ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုကုိ လူသားတစ္ဦးကေန ...... ေနာက္လူသားတစ္ဦးဆီ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ရတာမ်ိဳးလုိေပါ့။ ဘယ္လူသားကမွ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလုံးရဲ႕ အစကေန ဟုိးအဆုံးထိကုိ သယ္ေဆာင္ဖုိ႔ မစြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဆရာႀကီးယုဒသန္ကုိယ္တုိင္ ေရးခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္တဲ့ ေထာင့္ကေန ယုံၾကည္ခ်င္ရင္ ယုံၾကည္လုိ႔ရတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ပါေစ။ စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေတာ့မွ စုေဆာင္းေပးခဲ့တယ္ ဆုိတဲ့ ..... အခ်က္ကေတာ့ ထင္ရွားပါတယ္။

ယုဒႆန္ေအာက္ေမ့ဘြယ္စကား၀ုိင္း (Talk Show) အပုိင္း- ၁

(ပါ၀င္သူ - ဆရာဆုိး၊ အဃုိင္း၊ ထီးခူဘုိ၊ ကုိပီတိ)

အလင္းအိမ္ - အတြဲ ၁၃၊ အမွတ္ ၄ မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

၁။  ဆရာယုဒသန္၏ ကိုယ္ရည္ကုိယ္ေသြး (Personality, character)

ဆုိး -   (၁၈)ရာစုမွာ ေပၚလာတဲ့ယုဒသန္ကုိ ပုံေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ သူဟာ ရုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔တယ္။ ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ိဳးရုိးက အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ိဳးရုိး။ သူ့ personality ကုိ က်ေနာ္ သေဘာက်တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူဟာဥာဏ္ေကာင္းတယ္တဲ့။ အခ်ိန္တုိေလးအတြင္းမွာ ဘြဲ႕ေတြရယူႏုိင္သလုိ၊ ေဒါက္တာဘြဲ႔လည္း ရခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ခု သူဟာ ဇြဲေကာင္းသူလည္း ျဖစ္တယ္။ အႏၵိယမွာ သာသနာျပဳ ဖုိ႔လာခဲ့ေပမဲ့ မရဘူး။ေနာက္ၿပီး ပီနန္ကုိ သြားႏုိင္ဖုိ႔ ထပ္ႀကိဳးစားတယ္။ မရျပန္ဘူး။ ေနာက္မွ ျမန္မာျပည္ကုိ ေရာက္လာတာ။ ေျပာခ်င္တာက ေနာက္မဆုတ္ဘူး။ ဇြဲေကာင္းတယ္။

                 ျမန္မာဘာသာနဲ႕က်မ္းစာကုိ ျပန္ဆုိတဲ့ေနရာမွာလည္း အထစ္အေငါ့ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ေရွ႕မွာ ျပန္ဆုိခဲ့တဲ့ ဆရာကယ္ရီ တုိ႔ဆုိလည္း လက္ေလွ့်သြားၾကတယ္။ ရွင္မႆဲခရစ္၀င္ဆုိရင္ သူျပန္တာထက္ ေရွ႕ကလူျပန္ထားတာကုိ သူကုိးကားထားတာေတာ့ ရွိတယ္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုကေတာ့ သူဟာ သိပ္ကုိ ၾကင္နာတတ္ တဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူ႔ဇနီးသုံးေယာက္စလုံးက သူ႔ကုိေရးတဲ့ စာေတြမွာဆုိရင္ ဆရာယုဒသန္ကုိ ခ်ီးမြမ္းတာပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ေတာ္ရုံတန္ရုံ၊ မိန္းမေတြက ကုိယ့္ေယၤာက်ားကုိ မခ်ီးမြမ္းၾကဘူးေလ။ ဒီ အမ်ိဳးသမီး သုံးေယာက္စလုံးက ခ်ီးမြမ္းၾကတာ သိပ္ကုိ ထူးဆန္းတယ္။ အားလည္းက်ပါတယ္။

ခံစားမိသမွ်ဆရာႀကီးယုဒႆန္ဘ၀

အေျချပဳက်မ္း ။            ။ အာေဗလသည္ေသလြန္ေသာ္လည္းယခုပင္တရားေဟာေသး၏။ ေဟၿဗဲ (၁၁း၄)

             ျမန္မာျပည္ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္သာသနာသည္ (၁၈၁၃) ဇူလုိင္လ(၁၃)ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာေသာ ဆရာႀကီးယုဒႆန္ႏွင့္ ဇနီးသည္ေရာက္ရွိသည့္ေန႔ကုိ အစြဲျပဳ၍ သတ္မွတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သာသနာႏွစ္(၂၀၀)ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ေပၚတြင္ ခရစ္ယာန္ သာသနာမ်ိဳးေစ့ကုိ ရွင္သန္ႀကီးထြားေအာင္စုိက္ပ်ိဳးေပးခဲ့ေသာ ဆရာႀကီးယုဒႆန္အား ဤစာစုျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳ

မွတ္တမ္းတင္ အပ္ေပသည္။ ဆရာႀကီး၏ ဘ၀တစ္ခုလုံးကုိ ေလ့လာရာတြင္ လူသားအားလုံးကုိ အက်ိဳးျပဳ 

ေသာသစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ ႏွင့္ ခုိင္းႏႈိင္းေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။။ “သစ္တစ္ပင္ေကာင္း၊ငွက္တစ္ေသာင္းနားႏုိင္” ဟူေသာ စကားအတုိင္း သစ္ပင္တစ္ပင္၏အေရးႀကီးေသာ အစိတ္အပုိင္းမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ ပါသည္။

၁။ အျမစ္ (ေရေသာက္ျမစ္)

               သစ္ပင္တစ္ပင္၏ အေရးႀကီးေသာအစိတ္အပုိင္းမွာ မျမင္ရေသာေရေသာက္ျမစ္ ပင္ျဖစ္သည္။ အပင္၏အသက္ပင္ ျဖစ္သည္။ အျမစ္သည္ေရ လုံေလာက္စြာမရလွ်င္ ပုပ္ၿပီးေျခာက္ေသြ႕သြားပါမည္။ လူတစ္ေယာက္၏အသက္တာသည္လည္း သူ၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ရွိေနေသာ သူ၏ဘုရားအေပၚ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္မႈပင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးယုဒႆန္ႏွင့္ဇနီးေမာင္ႏွံသည္..... အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွေန၍ အေရွ႔ပုိင္း အႏိၵိယႏုိင္ငံသုိ႔ သာသနာျပဳရန္ ထြက္ခြာခဲ့ေလသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ က်မ္းစာေတာ္ ျမတ္ကုိႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေလ့လာခဲ့ရာမွ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္၏ လမ္းျပမႈေၾကာင့္ ႏွစ္ျခင္းဂုိဏ္း ဂဏသုိ႔ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္သုိ႔သာသနာျပဳရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိေသာ္လည္း သမုိင္း၏အရွင္ ဘုရားသခင္သည္ မုန္တုိင္းကုိအသုံးျပဳၿပီး သူတုိ႔စီးနင္းလာေသာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာနာ (Georgians) သေဘၤာႀကီး ကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေစခဲ့သည္။ (ျမန္မာျပည္သုိ႔စတင္ေရာက္ရွိေသာ၁၈၁၃မွဘုန္းေတာ္၀င္စား ေသာ၁၈၅၀)ျမန္မျပည္သာသနာျပဳခဲ့ေသာ(၃၇)တာကာလအတြင္း သမုိင္းမွတ္တုိင္အခ်ိဳ႕မွေအာက္ပါ အတုိင္းျဖစ္သည္။

သိအပ္ဖြယ္မုိမြန္ဂုိဏ္းဆြယ္

(Facts about the Mormons)

                  တမန္ေတာ္ေခတ္မွစတင္ေပၚေပါက္ လာေသာ ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္အား ေအဒီ၁၀၅၄ ခုႏွစ္အထိ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ အသင္းေတာ္ဟု အဓိပၸါယ္ရွိသည့္ ကာသုိလစ္အသင္းေတာ္(Catholic Church) ဟုေခၚသည္။ ေဒသႏၱရအသင္းေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ (autonomy) ရွိၾကကာ တမန္ေတာ္မ်ား၏ ဓမၼသြန္သင္ခ်က္ (apostolic doctrine) မ်ားႏွင့္ ေသြဖီေသာ သြန္သင္ခ်က္မ်ား ရွိပါက အသင္းေတာ္အသီးသီးမွ သာသနာပုိင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား စုေ၀းလ်က္ ဆုေတာင္းေဆြးေႏြး တုိင္ပင္ၾကျပီး၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ေလသည္။ ေအဒီ၃၂၀ေလာက္တြင္ ေပၚလာေသာ ေအရီးယန္း သြန္သင္ခ်က္(Arianism) ကုိ ေအဒီ၃၂၅တြင္ ကြန္စတန္တင္ဘုရင္ကုိ အမႈးျပဳလ်က္ သာသနာပုိင္မ်ား နိစိန္ၿမိဳ႕(Nicene) တြင္ေတြ႕ဆုံကာ နိစိန္ယုံၾကည္ခ်က္ (Nicene Creed) ကုိျပဌာန္း ေျဖရွင္းခဲ့ၾကသည္။ ပင္မကယ္သုိလစ္အသင္းေတာ္ႀကီးအား ေရာမကယ္သုိလစ္(Roman Catholic)ႏွင့္ ေအာသုိေဒါ့စ (Orthodox) ဟူ၍ ေအဒီ၁၀၅၄ခုႏွစ္၌ မကြဲျပားမီ၊ ထုိထုိကဲ့သုိ႔ေသာ မွားယြင္းသည္ဓမၼသြန္သင္ခ်က္မ်ားကုိ ပင္မကယ္သုိလစ္ အသင္းေတာ္က ေကာင္စီအစည္းေ၀းေခၚဖိတ္ကာ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကသည္။

                ပင္မအသင္းေတာ္၏ မဟာကြဲျပားမႈ ၁၀၅၄ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းတြင္မူ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ ပင္တုိင္ဓမၼသြန္သင္မႈမ်ား (major doctrine) ကုိ ကြဲျပားျခားနားစြာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ျခင္းမ်ား ေပၚလာပါေတာ့သည္။ ေအဒီ ၁၅၁၇ခုႏွစ္တြင္ တိတိပပႀကီး ေပၚလာမည္ျဖစ္ေသာ အသင္းေတာ္ျပဳျပင္ေရး လႈပ္ရွားမႈ (Protestant Reformation) ႀကီး၏ ေရွ႕ေျပးအျဖစ္ ျခားနားေသာသြန္သင္ခ်က္မ်ား ေပၚလာခဲ့ဖူး ေပသည္။ ၁၅၂၁ခုႏွစ္မွစ၍ ျပဳျပင္ေရးလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လူသရင္(Lutheran)၊ ပရီစဗီတဲရီးယန္း (Presbyterian)၊ အဂၤလီကန္ (Anglican)၊ အစရွိေသာဂုိဏ္းဂဏ (denomination) မ်ားေပၚလာၾကသည္။ တစ္ဖန္ ပင္မအသင္းေတာ္ႀကီး ႏုိးၾကားမႈရွိေစျခင္း အလုိ႔ငွာ ႏွစ္ျခင္းဂုိဏ္းဂဏ (၁၆၀၉)၊ မက္သဒစ္ ဂုိဏ္းဂဏ (၁၇၄၈) ဟူ၍ ဂုိဏ္းဂဏအသီးသီးမ်ား ေပၚလာၾကျပန္သည္။ ဤဂုိဏ္းဂဏမ်ားတုိ႔သည္ ကနဦး တမန္ေတာ္မ်ားတုိ႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ က်င့္သုံးမႈ (Apostolic faith and order) မ်ားကုိ တမင္သက္သက္ ေသြဖီျခင္း မျပဳၾကပါ။ ပုိမုိထင္ေပၚေအာင္ အနက္ဖြင့္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေစျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။

ျမန္မာျပည္ကလုိလားေတာင့္တေသာခရစ္ယာန္ဘာသာ

(Desired Christianity for Myanmar)

                ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ခရစ္ယာန္သာသနာသမုိင္းကုိ ေလ့လာေသာအခါ အစကနဦး၌ ဗရင္ဂ်ီေခၚ ေရာမကာသုိလိပ္ သာသနာသည္ ၁၅၅၄ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္ျပည္မွ ဖရန္စစ္စီကန္အဖြဲ႕၀င္ ပဲရီဘြန္ဖား(Pierre Bonfer) ဆုိသူသည္ သန္လ်င္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရွးဦးစြာေရာက္ရွိေၾကာင္း ခုိင္လုံေသာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ရွိခဲ့ေလသည္။ ေနာက္တြင္ ၁၇၂၁ခုႏွစ္တြင္  ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး Clement XI က အီတလီ လူမ်ိဳး သာသနာျပဳမ်ားျဖစ္ေသာ Rev. Giuseppe Vittoni ႏွင့္ Rev. Sigismondo Calchi တုိ႔အား အင္း၀ၿမိဳ႕ သုိ႔ေစလႊတ္ကာ ေရာမကာသုိလိပ္သာသနာသည္ တစၿပီးတစ္ၾကီးပြားတုိးတက္ေစ ခဲ့ေပသည္။ ပရုိတက္စတင့္ သာသနာသည္ ၁၈၀၇ခုႏွစ္တြင္ အႏၵိယႏုိင္ငံ Serampore မွ အဂၤလိပ္ႏွစ္ျခင္း သာသနာျပဳ Richard Mardon ႏွင့္ James Chater တုိ႔ ေျမစမ္းခရမ္ပ်ိဳး သေဘာ မ်ိဳးႏွင့္ ေရာက္ရွိ ကာ ေနာက္တြင္ ေခတ္ေပၚသာသနာျပဳလႈပ္ရွားမႈ၏ဖခင္ ၀ီလ်ံကယ္ရီ၏သား Felix Carey က အင္အား ျဖည့္ဆည္းခဲ့သည္။ သူတုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းထားသလုိ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အလားအလာ မေတြ႕ရွိပါသျဖင့္ ၁၈၁၂ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ေနာက္ဆုတ္ၾကသည္။ 

                       ၁၈၁၃ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္သာသနာျပဳ အဖြဲ႕မွ သာသနာျပဳဆရာ ယုဒသန္တုိ႔ ဇနီး ေမာင္ႏွံ ေရာက္ ရွိကာ ဆက္လက္ၿပီး ႏွစ္ျခင္း သာသနာေတာ္ ကုိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾက ေပသည္။ ထုိေနာက္ အျခားအသင္းေတာ္မ်ား ျဖစ္ေသာ အဂၤလီကန္အသင္းေတာ္(ျမန္မာႏုိင္ငံခရစ္ယာန္ အသင္းေတာ္- ၁၈၂၅)၊ မက္သဒစ္အသင္းေတာ္ အထက္ျမန္မာျပည္ - ၁၈၈၇)၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္ - ၁၈၇၉၊ ပရက္ဘီတီးရီးယန္းအသင္းေတာ္ - ၁၈၇၆) မ်ား တစစႏွင့္ ေရာက္လာၾကကာ မိမိတုိ႔၏ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္ ကုိယ္စီကုိငွ သာသနာျပဳၾကသည္။ ပင္ေတကုေတၱအုပ္စုကမူ ၁၉၂၁ခုႏွစ္တြင္ ဦးစြာ ပထမေရာက္ရွိလာပါေသာ္လည္း ၁၉၇၀ေနာက္ပုိင္းမွ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ သာသနာျပဳခဲ့ၾကသည္။ ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသာ ယုံၾကည္သူမ်ားက စြမ္းစြမ္းတမံ သာသနာျပဳၾကကာ ယခုအခ်ိန္ခါမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ၃သန္းမွ် ရွိၿပီးျဖစ္သည္။ ေခတ္ကာလအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ နုိင္ငံေရး၊ စီးပါြးေရးအဖုံဖုံႏွင့္ ခဲရာခဲံဆစ္ အသြင္သြင္တုိ႔ကုိ  ေက်ာ္ျဖတ္လာကာ ခရစ္ယာန္ဘာသာသည္ မေလ်ာ့သြား၊မတိမ္ေကာ သြားပဲ တုိးတက္လာခဲ့ေပသည္။ဘယ္သူကမွ လ်စ္လ်ဴရႈ၍ မရေတာ့ေခ်။

သာမန္ယုံၾကည္သူမ်ား၏သီၾသေလာ္ဂ်ီ

(Theology of the laity)

             ယုံၾကည္သူမ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းၿပီး၊ ခရစ္ေတာ္၏ကုိယ္ခႏၶာဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေခၚေ၀ၚေသာ ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္မ်ားတြင္ အခ်ိန္ျပည့္အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား(ministers) ႏွင့္သာမန္အသင္းသူ၊ အသင္းသားမ်ား(lay people-laity) ဟူ၍ရွိပါသည္။ မိမိတုိ႔၏ေဆာင္ရြက္ရမည့္ အခန္းဂ႑ရွိၾကသည္ ျဖစ္ရာ ထုိအခန္းဂ႑အသီးသီးတုိ႔ကုိ ေက်ျပြန္ထိေရာက္စြာေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါက အသင္းေတာ္သည္ က်န္းမာသန္စြမ္းၿပီး ရွင္သန္တုိးတက္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ေစျခင္း အလုိ႔ငွါ သာမန္ယုံၾကည္သူမ်ား၊ သာမန္အသင္းသူ၊ အသင္းသားမ်ား၏ အခန္းဂ႑ကုိ ဤေဆာင္းပါးတြင္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လ်က္ တင္ျပသြားပါမည္။

၁။   ေ၀ါဟာရအသုံးအႏႈံး  (Terminology)

                  လုပ္ငန္းဂ႑အသီးသီးကုိ ေလ့လာၾကည့္ရႈပါက ထုိလုပ္ငန္းမ်ား ကၽြမ္းက်င္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ အထူးေလ့လာသင္ၾကားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိရာ သူတုိ႔၏ အထူးကၽြမ္းက်င္ေသာ ေၾကးစာပုဂၢိဳလ္မ်ား (specialists professionals) ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ၀န္မ်ား၊ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၊ ဥပေဒပညာ ရွင္မ်ား အစရွိေသာနယ္ပယ္ အသီးသီးမွ ကၽြမ္းက်င္ေလ့လာေသာသူမ်ားရွိၿပီး အားလုံးတုိ႔သည္ သာမန္လူ (lay man- lay people) ျဖစ္ၾကသည္။ နားလည္ေအာင္ လြယ္ကူၿပီး သဘာ၀လည္းက်ေပသည္။ ကၽြမ္းက်င္ မႈမရွိေသာ သာမန္လူသားပီပီ သူတုိ႔သည္သက္ဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းဂ႑တြင္ ဘာမွလုပ္ပုိင္ခြင့္ မရွိဘဲ လက္ပုိက္ၾကည့္ရႈရုံသာ ရွိသည္။ တာ၀န္ေပးပါက ေပးအပ္ေသာ အလုပ္တာ၀န္ကုိသာ လုပ္ႏုိင္သည္။ အလားတူပင္ ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္တြင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာအေၾကာင္းႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္ျခင္းကုိ ဓမၼတကၠသုိလ္ႏွင့္ က်မ္းစာေက်ာင္းမ်ားမွကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ေလ့လာေသာ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား (ministers) ရွိၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ မေလ့လာပဲ အသင္းေတာ္တြင္ ယုံၾကည္သူမ်ားအျဖစ္ ပါ၀င္ေသာ သာမန္ယုံၾကည္သူမ်ား သာမန္အသင္းသူ၊ အသင္းသားမ်ား (laity) လည္းရွိၾကေပသည္။

က်မ္းမာသန္စြမ္းေသာအသင္းေတာ္ဂုဏ္အဂ္ါရွစ္ပါး

(Eight Essential Characteristics of Healthy Church

         အေမရိကန္ျပည္မွကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာႏွင့္ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ရစ္(ခ)၀ါရင့္ (Rick Warren) သည္သူ၏ “ရည္ရြယ္ခ်က္ကေစ့ေဆာင္ေသာအသင္းေတာ္” (The Purpose Driving Church) စာအုပ္တြင္ “၂၀ရာစု၌ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ တုိးတက္ေသာအသင္းေတာ္ (growing Church) ျဖစ္ဖုိ႔ႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ ၂၁ရာစုတြင္မူကား တုိးတက္ေသာအသင္းေတာ္ျဖစ္ျခင္းထက္ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ အသင္းေတာ္ (healthy Church) ျဖစ္ဖုိ႔ရန္ပုိမုိ ႀကိဳးပမ္းၾကလိမ့္မည္” ဟု ဆုိခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာတုိးတက္ျခင္းသည္ ယုံၾကည္သူအသင္းသူ၊အသင္းသားမ်ားအား လွည့္ျဖားတတ္ပါသည္။ အသင္းသူအသင္းသားမ်ားျပားျခင္း အေဆာက္အဦမ်ားျပားျခင္း၊ အလွဴေငြမ်ားစြာရရွိျခင္း အစရွိေသာ မ်ားျပားျခင္းအျဖာျဖာတုိ႔သည္ အသင္းသူ၊အသင္းသားမ်ားကုိ ေက်နပ္ေစသည္။ ၀င့္ၾကြားေစတတ္သည္။ မာန္မာနေထာင္လႊြားေစတတ္သည္။ ထုိသုိ႔မ်ားျပားေသာအသင္းေတာ္တြင္ ၌ကား က်မ္းစာကညႊန္ျပေသာ အသင္းေတာ္ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ားမရွိဘဲ အားနည္းတတ္ပါသည္။ အသင္းေတာ္က်န္းမာသန္စြမ္းပါက အထက္ ေဖာ္ျပေသာမ်ားျပားမႈမ်ား တမဟုတ္ခ်င္းမရွိေသာ္ျငားလည္း တျဖည္းျဖည္းတစတစႏွင့္ တုိးတက္ လာကာ ဧကန္မုခ်တုိးတက္လာပါလိမ့္မည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ဤေဆာင္းပါးတြင္ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ အသင္းေတာ္ရွိရမည့္ ဂုဏ္အဂၤါရပ္ရွစ္ပါးကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပသြားပါမည္။

၁။   သူတပါးအားတန္ဆာဆင္ေပးေသာေခါင္းေဆာင္မႈရွိျခင္း (Empowering Leadership)

               ကမၻာအခ်မ္းသာဆုံးပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း ခံရေသာ အေမရိကန္သူေဌးႀကီး ဘီ(လ္)ဂိတ္က ၂၁ရာစုတြင္ ထိေရာက္ေသာေခါင္းေဆာင္မႈသည္ သူတပါးအားတန္ဆာဆင္ေပးႏုိင္ျခင္း (Leadership is empowering others) ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။ အသင္းေတာ္ရွိ သင္းအုပ္ဆရာ၊ဆရာမႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ားတုိ႔သည္ သူတုိ႔၏ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္သာ မေက်နပ္၊မတင္းတိမ္ဘဲလ်က္၊ အသင္းေတာ္ အတြင္းရွိအသင္းသူအသင္းသားတုိ႔အား တန္ဆာဆင္ေပးႏုိင္ရမည္။ သူတပါးကုိတန္ဆာဆင္ေပးႏုိင္ျခင္း (empowering) သည္ေကာင္းေသာေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ စစ္မွန္ေသာေခါင္းေဆာင္မႈ၏ အမွတ္အသား သေကၤတျဖစ္ေလသည္။

 

ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားအဖုိ႔တမန္ေတာ္ ဆရာဘုိ့ဒ္မန္

                ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အတုိင္းကုိယ္ေနာ္၏ကၽြန္သည္ၿငိမ္၀ပ္စြာစုေတရေသာအခြင့္ကုိကုိယ္ေတာ္သည္ ယခ ုတြင္ေပးေတာ္မူ၏ ဟုရင္လိႈက္သဲပါစကားဆို၍ေခၚေတာ္မူျခင္းေရာက္လာမည္ကုိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ဆည္းၿကိဳေသာသူသည္ ေလာကတြင္ရွိပါ၏။

              ထိုသူသည္ယုံၾကည္ျခင္းကုိျမွားါအသြင္ျဖစ္ေစၿပီးသမၼာတရား၏ေလးညွိဳ႕တြင္တပ္ဆင္ကာ ဘုရား သခင္၏ပစ္ခတ္စီမံ၇ာကုိဦးလည္မသုန္စုိင္းႏွင္းခဲ့ပါသည္။ဘုရားသခင္အတြင္ လူအမ်ားအတြက္ ဆုိလွ်င္ရြက္က်ပင္ေပါက္ပမာေရေျမမေရြး ေနရာေဒသမေရြးေရာက္ရာ ထားရာမွာေက်နပ္ေပ်ာ္ေနတတ္ သလုိေရႊေငြဥစၥာ ပကာသနကုိ တစ္စုိးတစ္ေစ႔မွ်လုိလားဟန္လည္းမရွိပါ။

             ထုိသူသည္သူတတ္သိေသာဓမၼပညာအလင္းျဖင့္ ေလာကအေမွာင္ကုိ ပယ္ခြင္းကာလူမ်ားအား အလင္းသုိ႔ေဆာင္ယူရန္သာ ေလာဘေဇာသန္ေန၏။

              ထုိသူ၏အမည္မွာ “ေဂ်ာ့ခ်္ဒါနာဘုိ့ဒ္မန္” ျဖစ္သည္။ ၁၈၀၁ခုႏွစ္၊ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၈)ရက္တြင္အေမ ရိကန္ျပည္၊ မိန္းနယ္မွာေမြးဖြားၿပီး သူ၏ဖခင္မွာသင္းအုပ္ဆရာျဖစ္သည္။ ဖခင္ေျခရာကုိနင္းရုံသာမက၊ဖခင္ ထက္သာေအာင္လွမ္းေလွ်က္ႏုိင္ေသာသားျဖစ္ပါသည္။

ယုဒသန္ျပခန္းတည္ေဆာက္ျခင္း

ယုဒသန္ျပခန္းတည္ေဆာက္ျခင္း

      က်ိဳကၡမီသာသနာေျမသည္ႏွစ္ျခင္းသာသနာ၏ ဘူမိနက္သန္သာသနာေျမျဖစ္သည္။ဆရာႀကီးယုဒသန္ ကုိယ္တုိင္မ်ိဳးေစ့ႀကဲခဲ့ေသာေနရာျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဇနီးႏွင့္သမီးေခါင္းခ်ရာေနရာ လည္းျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္က်ိဳကၡမီတြင္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈမ်ားစြာရင္ဆုိင္ခဲ့ရၿပီးဘုရားရွင္၌ ဆက္လက္ရပ္တည္လ်က္ သာသနာအမႈကုိျပဳခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆုံးေသသည့္တုိင္ေအာင္ျမန္မာျပည္သာသနာအတြက္ေပးဆပ္ ၿပီးအမႈေတာ္ကုိေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။

      ဆရာႀကီးယုဒသန္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးေနာင္လာေနာင္သားမ်ားပုိမုိ သိရွိေလ့လာႏုိင္ရန္က်ိဳကၡမီတြင္ သာသနာျပခန္းတစ္ခုတည္ေဆာက္ရန္ က်ေနာ္မ်ားတုိ႔ရူပါရုံထားရွိပါသည္။ ယခုရူပါရုံထားရွိသည့္ အတုိင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ရန္ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိပါသည္။ 

          ယုံၾကည္သူညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးပါ၀င္လ်က္ေပးလွဴျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္းမ်ားကုိဖိတ္ေခၚ အပ္ပါသည္။