ယုဒသန္ေအာက္ေမ့ဘြယ္စကား၀ုိင္း (Talk Show) အပုိင္း- ၂

( ပါ၀င္သူ - ဆရာဆုိး၊အဃုိင္း၊ထီးခူဘုိ၊ကုိပီတိ)

အလင္းအိမ္ - အတြဲ ၁၃၊ အမွတ္ ၄ မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

၄။   ဆရာယုဒသန္၏ အဘိဓာန္က်မး္ႏွစ္ေစာင္အေပၚ ေတြ႕ရွိမႈႏွင့္ တန္ဖုိးထားမႈမ်ား

အဃုိင္း - ဆရာမေျပာတာနဲ႕ ဆက္စပ္လုိ႔ ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ အဘိဓာန္က်မ္း ကိစၥအေပၚ ျပင္ပလူတခ်ိဳ႕ ေျပာသံ ၾကားဖူးတာရွိတယ္။ အဲဒီ ကုိလုိနီေခတ္မွာ ပင္လယ္ရပ္ျခားကုိ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္တဲ့ သူေတြဟာ ျမန္မာစကားနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သင္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ သင္ရတဲ့ မွတ္စု(Note) ေတြက ရွိႏွင့္ၿပီးသားတဲ့။ အဘိဓာန္ကုိ ဆရာႀကီးယုဒသန္ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ထုတ္ေ၀တာဆုိေတာ့ သူကျပဳစုခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာေပမဲ့လည္း သူကုိယ္တုိင္ အစကေန အဆုံး လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ တျခားဟာေတြကုိ collect နဲ႕ edit လုပ္ၿပီးမွ သူ႕ဟာပါလုိ႔ အိႏၵိယက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုံႏွိပ္တုိက္ကုိ အပ္ၿပီး၊ ထုတ္ေ၀ခဲ့တာတဲ့။ ခရစ္ယာန္နယ္ပယ္မွာ ဆရာယုဒသန္လုပ္ခဲ့တာကုိ အသိအမွတ္ျပဳေပမဲ့လည္း တျခားနယ္ပယ္ေတြထဲမွာ အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ အေနအထား ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။

ကုိပီတိ - ဟုတ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးျပဳစုခဲ့တဲ့ အဘိဓာန္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး၊ ေနာက္ပုိင္းမွာ ျမန္မာစာအထူးျပဳ ေလ့လာၿပီးေတာ့ ပါရဂူဘြဲ႕ စာတမ္းတင္တဲ့ သူေတြ၊ study ျပန္လုပ္တဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေန နဲ႕ကေတာ့ က်ယ္က်ယ္ေလးျမင္ၾကည့္ လုိက္တာပါ။ သူေနရာမွာ ကုိယ္ပဲထားဦးေတာ့။ ကုိယ္ဆုိရင္ ေရွ႕က လူေတြလုပ္ခဲ့တဲ့အေပၚ  ကုိးကားတာေတြရွိမယ္။ ဖန္တီးတာေတြ ရွိမွာပဲ။

              ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုကုိ လူသားတစ္ဦးကေန ...... ေနာက္လူသားတစ္ဦးဆီ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ရတာမ်ိဳးလုိေပါ့။ ဘယ္လူသားကမွ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလုံးရဲ႕ အစကေန ဟုိးအဆုံးထိကုိ သယ္ေဆာင္ဖုိ႔ မစြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဆရာႀကီးယုဒသန္ကုိယ္တုိင္ ေရးခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္တဲ့ ေထာင့္ကေန ယုံၾကည္ခ်င္ရင္ ယုံၾကည္လုိ႔ရတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ပါေစ။ စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေတာ့မွ စုေဆာင္းေပးခဲ့တယ္ ဆုိတဲ့ ..... အခ်က္ကေတာ့ ထင္ရွားပါတယ္။

ဆုိး - ဒီကိစၥက ဒီလုိဗ်။ ဒီအေၾကာင္းအရာက ဘုရားရွင္ရဲ႕ အစီအစဥ္။ သိပ္ကုိထူးဆန္းတယ္။ ဆရာယုဒသန္က ဒါကုိေရးတာ ဟုတ္မဟုတ္ သိခ်င္ရင္ သူသုံးတဲ့ vocabulary နဲ႕ တုိက္ၾကည့္မွ ရတာ။ အဲဒါကမွ တကယ့္ point ဗ်။ အဲဒါကုိ မသိဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာ။ လူတစ္ေယာက္ကုိ ဆြဲခ်ဖုိ႔က သိပ္ကုိ လြယ္ကူလြန္းပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဆံပင္က ပုံစံမက်ဘူးလုိ႔ ေျပာရတာ သိပ္လြယ္ပါတယ္။ (ကုိအဃိုင္းကုိ ၾကည့္ၿပီး) ဒါကခင္ဗ်ားရဲ႕ ကခ်င္ဆံပင္ပုံစံ ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားဆံပင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ညွပ္ေပးႏုိင္မလား ဆုိေတာ့ မညွပ္ေပးႏုိင္ဘူးေလ။ ဆရာယုဒသန္က ေတာ္လြန္းလုိ႔ေတာ့္ မဟုတ္ဘူး။ သူစုေဆာင္းခဲ့တဲ့အရာေတြက ready ျဖစ္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြကုိ သူေသတဲ့အထိ စာအုပ္ထုတ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ လုံး၀မရွိဘူး။ မွတ္စုအေနနဲ႔ပဲ ရွိေသးတာ။ အဲဒီမွတ္စုအားလုံးကုိ ဘယ္သူက အဘိဓာန္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သလဲဆုိလုိ႔ရွိရင္ သူတတိယေျမာက္ ဇနီးသည္စာေရးဆရာမ အယ္မလီက လုပ္ခဲ့တာ။ အယ္မလီအေနနဲ႕ ဘာျဖစ္လုိ႔ျမန္မာျပည္မွာ ေလးႏွစ္ၾကာေနခဲ့သလဲဆုိရင္ အဲဒီအဘိဓာန္ကုိ သူလုပ္ေနတာ။ တျခား ဘယ္သူကလုပ္ႏုိင္မွာလဲ။ ဆရာယုဒသန္ဟာ စုေဆာင္းဖုိ႔ထားခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ကုိဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ ယုဒသန္အဘိဓာန္ လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ ဆုိၿပီးလုပ္ခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ဆုံး အဲဒါလုပ္ရင္းနဲ႕ပဲ အယ္မလီလည္း ေရာဂါရၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္။ မူရင္းအဘိဓာန္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးစာရြက္မွာ သူမအေနနဲ႕ လက္မွတ္ထုိးလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလက္မွတ္ကုိ သူကုိယ္တုိင္ပဲ ျပန္ဖ်က္တယ္။ အဲဒါဟာ ဂ်ဒ္ဆင္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မလုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး ေရးထားတဲ့ဟာလည္း ရွိတယ္။ သူမ်ားေတြလုိ ျပတုိက္လည္း မသြားႏုိင္တာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားရတာ ဖတ္ရတာေတြကုိ ျပန္ေ၀ငွတာပါပဲ။

              ကဗ်ာစာအုပ္ေပါင္းခ်ဳပ္နဲ႕ စတင္ၿပီး၊ စာေရးဆရာမျဖစ္လာတဲ့ အယ္မလီဟာ စကားလုံးတန္ဖုိးကုိ သိတဲ့သူေပါ့။ ဆရာယုဒသန္အေနနဲ႕ အယ္မလီနဲ႕ မေတြ႕ခဲ့ရင္ ဒီအဘိဓာန္ဆုိတာ ျဖစ္လာခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ၊ ဒါဟာ ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ မွတ္စု(Note) ပဲေလ။

            အခုဆရာသုေမာင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီ။ သူေရးခဲ့တဲ့ စာေတြကုိ ဟုိကဆြဲ၊ ဒီကဆြဲနဲ႕ စာအုပ္ေတြ ျပန္ထုတ္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ဒီစာအုပ္ေတြ ထုတ္ျဖစ္ဖုိ႔ စာေရးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ဟုိဂ်ာနယ္ကုိပုိ႔၊ ဟုိမဂၢဇင္းတုိက္ကုိပုိ႔နဲ႔ ပုိ႔ထားခဲ့ၿပီး၊ သူ႕ဘာသာသူ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ စာမူေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒါကုိ လြယ္ကူစြာ ရွာေဖြစုေဆာင္ႏုိင္တယ္။ ဟုိး ဆရာယုဒသန္ေခတ္ ကာလကေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ဒါကုိ ဆရာယုဒသန္ edit လုပ္ခဲ့ရုံတင္မက၊ သူကုိယ္တုိင္ေရးသားခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။ ခရစ္ယာန္ မဟုတ္တဲ့နယ္ပယ္မွာ အဲဒါကုိ ထုိးႏွက္တာေတြ႕ရတယ္။ ဒါဟာ ကုိယ့္အဆင့္အတန္းကုိ ကုိယ္ေဖာ္ျပ တာပဲေလ။ Narrow Minded ေပါ့။ သိပ္ကုိက်ဥ္းေျမာင္းလြန္းတဲ့ စိတ္သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ ကြယ္လြန္ၿပီးသာ လူတစ္ေယာက္ကုိ တကယ္ဆုိ မပုတ္ခတ္သင့္ဘူး။ ဆရာယုဒသန္ခ်န္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကုိ အခုခ်ိန္မွာ အျငင္းပြားၿပီး သူ႔ကုိ အေရခြံဆုတ္မယ့္အျဖစ္ ျဖစ္တဲ့ “သူမလုပ္ပါဘူး၊ သူမေရးပါဘူး” ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ မေျပာသင့္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဂရုျပဳရမယ့္ ဥပမာေပါ့ေနာ္။ Value ထားဖုိ႔၊ Appreciate လုပ္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။

ကုိပီတိ - ဒါသိပ္ကုိေကာင္းတယ္။ ဆရာယုဒသန္ကုိယ္တုိင္ သူ႔နာမည္တပ္ထားတဲ့ အဘိဓာန္စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခရစ္ယာန္ စာေရးဆရာတစ္စုရဲ႕ ေတြ႕ရွိခ်က္၊ ခံယူခ်က္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီစာေတြကုိ ဆရာႀကီးယုဒသန္က စုေဆာင္းခဲ့တယ္။ ျပဳစုခဲ့တယ္။ သူ႔ေနာက္မွာ ဇနီးသည္အယ္မလီက စနစ္တက်နဲ႔ စုစည္းတင္ဆက္တယ္။ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀တယ္။ သူ႔ကုိဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ ..... ယုဒသန္အဘိဓာန္ ဆုိၿပီး ထုတ္ေ၀တယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိက အခုိင္အမာ ယုံၾကည္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။

အဃိုင္း - ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလုိပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သမုိင္ထဲမွာ အဆုိတစ္ခုရွိၿပီးေတာ့၊ အဲဒါကုိ ျပန္ေထာက္ခံရမွာေပါ့။ အဆုိက ရွိထားႏွင့္ၿပီး၊ အဲဒါကုိ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ ျပန္ၿပီး ေခ်ပတာ ေထာက္ခံတာ လုပ္ႏုိင္ရမယ္။ ဒါမွ အမ်ားအတြက္ အမွန္ျဖစ္ႏုိင္မွာ

ကုိပီတိ - အခုေျပာေနတာေတြကေတာ့ ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ အဘိဓာန္စာအုပ္အေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေတြ႕ရွိမႈ၊ ခံစားမႈနဲ႕ တန္ဖုိးထားမႈေတြေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု ထပ္ျဖည့္ခ်င္တာက ဘယ္လုိ သီၾသေလာ္ဂ်ီ အေတြးအျမင္တည္ေဆာက္ၿပီးမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားအေပၚ သာသနာျပဳခဲ့တာလဲ။ ခုေခတ္ေပၚ ဓမၼအေတြးအေခၚ ရႈေထာင့္ကေန စိတ္ျဖာၿပီး၊ သုံးသပ္တာေတြ ေျပာဆုိတာေတြ အထူးျပဳတာေတြေတာ့ စၿပီးရွိလာၿပီေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ရုိးရုိးေလးဘာကုိ ခံယူသလဲဆုိေတာ့ သူရဲ႕ သမၼာက်မ္းစာကုိ ဘာသာျပန္လုိက္တဲ့ လက္ယာ၊ အဲဒီလက္ယာက သူ႕သီၾသေလာ္ဂ်ီပဲ။ ဒီသမၼာက်မ္းစာရဲ႕ ကနဦးမူရင္း ေဟဘရူးနဲ႕ ဂရိတုိ႔ကေန တျခား second language တစ္ခုကုိ မျဖတ္ဘဲနဲ႕ ဆရာယုဒသန္ဟာ အနက္ျပန္ခဲ့တယ္။

              အဲဒီက်မ္းစာမွာပါတဲ့ သဘာ၀နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့အလွ၊ ေတာေတာင္ေရေျမ၊ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ေနာက္ အာဏာရွင္ဘယ္သူမ်ားတုိ႔ရဲ႕ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈ၊ ၿပီးေတာ့ သာမန္လူမ်ားတုိ႔ရဲ႕ သြားလာေနထုိင္မႈေတြ ဆုတ္ယုတ္မႈေတြ၊ ေနာက္ၿပီး အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သမုိင္း၀င္အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အနာဂတ္ကုိ ႀကိဳျမင္တဲ့ ရူပါရုံေတြ၊ အသင္းေတာ္ေတြ အေၾကာင္းေတြကုိ ဆရာယုဒသန္က မူရင္းက်မ္းကေန ျမန္မာလုိယူတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ သူကုိယ္တုိင္ ထဲထဲ၀င္၀င္ မခံစားဘဲနဲ႕ေတာ့ မေရးႏုိင္ဘူး။ ဒါ၀ိဒ္နဲ႕ ေယာနသန္တုိ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသတဲ့ ဇတ္လမ္းေတြ၊ ယာကုပ္ရဲ႕ ေယာကၡမလွည့္စားတာ ခံရေပမဲ့ ရာေခလကုိ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြ၊ ၿပီးရင္ တစ္ဖက္စြန္းေရာက္ သြားတဲ့ အခ်စ္သမားႀကီး ရွံဆုန္အေၾကာင္းလည္းပါမယ္။ ဒီလုိ လူသားဆန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေရးတဲ့ေနရာမွာ အဲဒီလူေတြရဲ႕ႏွလုံးသားထဲကုိ မ၀င္ဘဲ၊ အဲဒီလုိ လူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြေပၚေအာင္ ျမန္မာလုိ နားလည္ေအာင္လုပ္တာက ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ သီၾသေလာ္ဂ်ီပဲလုိ႔ ခံစားမိတယ္။ ဒါက လူအေၾကာင္း ေနာက္ ေတာင္အေၾကာင္းေျပာမယ္။ သူျပန္ဆုိခဲ့တဲ့ ဆာလံ၊ ေရွာလမုန္သီခ်င္းကုိ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာအႏုပညာသမား ျဖစ္ၾကေလတဲ့ ထူးအိမ္သင္၊ စာေရးဆရာ ေမာင္ထင္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ကအစ ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ ေရးဖြဲ႕မႈနဲ႕ သူ႔စကားလုံးေတြကုိ ယူရတယ္။ ခ်ီးက်ဴးၾကရတယ္ေလ။

ဆုိး - သူတု႔ိ ယူသုံးၾကတာ အမ်ားႀကီးပဲေလ။ က်မ္းစာကုိ အေသဖတ္ၾကတာ။ ေရွာလမုန္သီခ်င္း (Songs of Solomon) ဆုိရင္ အလြတ္နီးပါးကုိ သူတုိ႔ရၾကတာ။ ဒီေန႔ေခတ္ကလူေတြ အဲဒီေလာက္ ဘယ္ေရးႏုိင္ မွာလဲ။ ေရွာလမုန္သီခ်င္းကုိ စာေရးဆရာ ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ေလာက္က ဘာသာျပန္ ထားေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆင္မေျပပါဘူး။ ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ ျပန္ဆုိမႈက အရသာရွိတယ္။ “ေမတာသည္ေသျခင္းႏွင့္အမွ် တန္ခုိးႀကီးပါ၏” ဆုိတာမ်ိဳးက ရုိးလည္းရုိးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ခံစားလုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္။ အေစာနက ေျပာတဲ့ ေရခံေျမခံကုိ ေရာက္တာေပါ့ေလ။ ေရခံေျမခံလုိ႔ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ သဘာ၀ႀကီးတစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီ ယူလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္ႏုိင္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးကုိ ေပးတာကုိ ဆုိလုိတာ။ Heart to Heart ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ တကယ့္ေရခံေျမခံျဖစ္တယ္ ဆုိတာက အဲဒီအေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္ပုိင္လုိ ခံစားတာကုိ ေျပာတာ။

                 ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္မခံႏုိင္တဲ့ သီၾသေလာ္ဂ်ီေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ တကယ္က နားမလည္လုိ႔ လက္မခံတာပါ။ ဆရာယုဒသန္ေပးတဲ့ သီၾသေလာ္ဂ်ီကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခံယူႏုိင္တာကေတာ့ သူရဲ႕ ပညာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ talent လည္း ျဖစ္တာေပါ့ေလ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္က သူ႔အေပၚ ဘယ္ေလာက္မစသလဲ ဆုိတဲ့အေပၚ မူတည္တယ္။ ဒီလူက သူ႔ဘ၀အသက္တာမွာ ေပ်ာ္ရတဲ့ အခ်ိန္နည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန စာေတာ့ေရးေနတဲ့သူပဲ။ သူထမ္းတဲ့ သူရဲ႕ ကားတုိင္ေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႕လည္း ဒါကုိ အတုယူသင့္တယ္။

ကုိပီတိ - ဆရာဆုိးေျပာတဲ့ “သူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စာေရးတယ္” ဆုိတဲ့ အခ်က္အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ခြန္အားရမိ ပါတယ္။ သူဟာ ျမန္မာက်မ္းစာျဖစ္လာဖုိ႔ အခ်ိန္ယူခဲ့တာ (၂၃)ႏွစ္ ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္။ ၿပီးစီးတဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ အသက္က (၄၆)ႏွစ္ ။ ဒါေတာင္အသက္က အဲေလာက္မႀကီးေသးဘူးလုိ႔ ဆုိရမယ္။ သာယာၿပီးေတာ့ ေရးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ အခုလာမယ့္ အႏွစ္(၂၀၀) ျပည့္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးကု “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရးပါ” လုိ႔ စကားလက္ေဆာင္ ေပးေနတယ္လုိ႔ ခံစားမိတယ္။

ထီးခူဘုိ - ကၽြန္မအေနနဲ႕ ကေတာ့ ဆရာယုဒသန္ေရာက္မလာလုိ႔ရွိရင္ ဘုရားသခင္ကုိ ကုိးကြယ္ခြင့္ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အားျဖင့္ သမၼာက်မ္းစာလည္း ဖတ္ခြင့္ရတယ္။ သူဆက္ကပ္ခဲ့တဲ့အရာ ေရးသားခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ ကၽြန္မတုိ႔အေနနဲ႕ သိရုံနဲ႕မၿပီးဘူး။ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္ကေန ဒီအမႈေတာ္မွာ ပါ၀င္ဖုိ႔ ကၽြန္မလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ဆင္ျခင္မိပါတယ္။

အဃုိင္း - ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ ဆရာယုဒသန္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သမုိင္းထဲေတာင္မကဘူး။ တျခားျပင္ပ နယ္ပယ္မွာပါ ျမန္မာစာေပ ထြန္းကားဖုိ႔ရန္အတြက္ အစပ်ိဳးေပးခဲ့တဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ တကယ္ပဲ သမုိင္းထဲမွာ သူဟာ အသက္ရွင္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒီလုိ သမုိင္းေတြကုိ မၾကည့္ဘဲ သာသနာလုပ္ငန္းကုိ ေရွ႕ဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိအတြက္ ရလဒ္ေကာင္းေတြ မရႏုိင္ပါဘူး။ ဆရာယုဒသန္ဟာ သာသနာလုပ္ငန္းမွာ စံနမူနာယူထုိက္တဲ့ စံျပပုဂၢိဳလ္ပါပဲ။

၅။   ဆရာယုဒသန္၏ အားေပးစကား

ဆုိး - ကၽြန္ေတာ္ထပ္ျဖည့္ေျပာခ်င္တာက ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ ဘ၀ကုိ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ Message (၃)ခု ရတယ္။ (၁) သီခ်င္းေရးတဲ့သူ၊ စာေရးတဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ ဒီလူေတြဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရးကုိေရးေနရမယ္၊ လုပ္ကုိလုပ္ေနရမယ္။ ဖန္တီးေနရမယ္။ သူ႔ကားတုိင္ကုိ ပစ္ခ်လုိ႔မရပါဘူး။ ဘုရားသခင္ေပးထားတဲ့ ကားတုိင္လုိ႔ပဲလုိ႔ နားလည္ၿပီး၊ ပ်င္းေနလုိ႔မရဘူး။

             (၂) ဓမၼ၀န္ေဆာင္သူေတြကုိ ဆရာယုဒသန္က အခုထိေျပာေနတုန္း ပါပဲ။ အခက္အခဲေတြ႕ ေနလည္း .... ေနာက္မဆုတ္ရဘူး။ အခ်ိဳ႕သူေတြက အခက္အခဲနည္းနည္း ေတြ႕တာန႕ဲ ထြက္ေျပး တတ္ၾကတယ္။ (၃) ဧ၀ံေဂလိဆရာေတြအေနနဲ႕ ဧ၀ံေဂလိကုိ မ်ားမ်ားေ၀ငွရမယ္။ ဆရာယုဒသန္ဟာ တအားကုိ ေ၀စာေ၀တဲ့သူ။ ရန္ကုန္၊ ျပည္တုိ႔မွာ ေ၀စာထြက္ေ၀ခဲ့တယ္။ ဆာရာဘုိ႔ဒ္မန္လက္ထက္ ေရာက္ေတာ့ ပုိလုိ႔ေတာင္ေ၀စာ အေ၀ဆုံးပဲ။ ဟုိး မေကြးအထိ တက္ေ၀ခဲ့တာ။ သေဘၤာေတြေတာင္ ငွားၿပီးေတာ့ ေ၀တာမ်ိဳးေတာင္ရွိခဲ့တယ္။ ဆရာယုဒသန္ရရွိတဲ့ ခရစ္ယာန္(၇၀၀၀)ေက်ာ္ ေလာက္မွာ လူေပါင္း(၆၀၀၀)ေလာက္က ေ၀စာေ၀လုိ႔ ရခဲ့တာ။ ဒါကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ဧ၀ံေဂလိဆရာေတြက ဆရာယုဒသန္က ေ၀စာမ်ားမ်ားေ၀ပါလုိ႔ အားေပးေနဆဲျဖစ္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေအာက္ေမ့တာပဲ။

ကုိပီတိ - ဆရာယုဒသန္က ဘယ္လုိအခက္အခဲပဲႀကံဳၾကံဳ ေနာက္မဆုတ္ပဲနဲ႕ ေရွ႕ဆက္သြားဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ေတြကုိ ကေန႔ထိ အားေပးေနဆဲဆုိတာ သိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာယုဒသန္က ေ၀စာအား ေတာ္ေတာ္ ေလးကုိထည့္ထားတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႕ရတဲ့အခါ ဧ၀ံေဂလိနဲ႔ သာသနာျပဳလုပ္ေနၾကတဲ့ ဆရာ/မ မ်ားအေနနဲ႕ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ေ၀စာထုတ္ပါ။ ေ၀ပါလုိ႔လည္း ဆရာယုဒသန္က ေျပာေနဆဲပဲလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိရတာေပါံေနာ္။

                ေနာက္ဆုံး “ဆရာယုဒသန္ ေအာက္ေမ့ဖြယ္စကား၀ုိင္း” ကုိ ျပန္ခ်ဳပ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ဆရာရဲ႕ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး၊ လူသားဆန္မႈ၊ အႏုပညာ၊ သူျပဳစုၿပီးေရးသားခဲ့တဲ့ ျမန္မာ- အဂၤလိပ္နဲ႕ အဂၤလိပ္- ျမန္မာ အဘိဓာန္ စာအုပ္အေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ေတြ႕ရွိမႈေတြနဲ႔ တန္ဖုိးထားမႈေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဆရာယုဒသန္ရဲ႕ ယေန႔ထက္ထိတုိင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေျပာေနတဲ့အားေပး စကားေတြ ... ဒါေတြ ပါ၀င္တာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီအခ်က္ႀကီး (၅)ခ်က္ကုိ အလင္းအိမ္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေပၚ တင္ဆက္တဲ့အခါ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ အေနနဲ႔ ..... ခြန္အားယူစရာ၊ မွတ္သားစရာ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ လုိက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။