သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ ပထမဆုံး ၃၉က်မ္းကုိ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းလုိ႔ သိထားၾကသည္။ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းကုိ ေဟၿဗဲလုိ ေရးသားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး က်မ္းပုိဒ္အနည္းငယ္ေလာက္ကုိသာ အာေရမစ္နဲ႕ ေရးသား ခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း က်မ္း၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
၁။ ယုဒက်မ္း၀င္ တနခက်မ္း
၁။ ကမၻာဦးက်မ္း
၂။. ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း (ပညတၱိက်မ္း)
၃။ ၀တ္ျပဳရာက်မ္း တုိရာ
၄။ ေတာလည္ရာက်မ္း
၅။ တရားေဟာရာက်မ္း
၆။ ေယာရႈမွတ္စာ
၇။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ ( ကနဦးပေရာဖက္က်မ္းမ်ား)
၈။ ဓမၼရာဇ၀င္ပထမႏွင့္ဒုတိယေစာင္ နာဗီအင္း
၉။ ဓမၼရာဇ၀င္တတိယႏွင့္စတုတၳေစာင္
၁၀။ ေဟရွာယအနာဂတၱိက်မ္း
၁၁။ ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း
၁၂။ ေယဇေက်လအနာဂတိၱိက်မ္း
၁၃။ ပေရာဖက္ ၁၂ပါး ( ေနာက္ပုိင္းပေရာဖက္က်မ္းမ်ား)
ေဟာေရွ နာဗီအင္း
ေယာလ
အာမုတ္
ၾသဗတိ
ေယာန
မိကၡာ
နာဟုံ
ဟဗကၠဳတ္
ေဇဖနိ
ဟဂၢဲ
ဇာခရိ
မာလခိ
၁၄။ ဆာလံက်မ္း
၁၅။ ေယာဘ၀တၳဳ
၁၆။ သုတၱံက်မ္း ကဗ်ာ၊အလၤကာက်မ္းမ်ား
၁၇။ ရုသ၀တၳဳ (ခါတုဗင္း)
၁၈။ ေရွာလမုန္သီခ်င္း
၁၉။ ေဒသနာက်မ္း
၂၀။ ေယရမိျမည္တမ္းစကား
၂၁။ ဧသတာ၀တၳဳ
၂၂။ ဒံေယလအနာဂတၱိက်မ္း
၂၃။ ဧဇရ- ေနဟမိမွတ္စာ
၂၄။ ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ ပထမႏွင့္ဒုတိယေစာင္
ေရာမကက္သလစ္က်မ္း၀င္ ပရုိတက္စတင့္က်မ္း၀င္
(ဓမၼေဟာင္း) (ဓမၼေဟာင္း)
၁။ ကမၻာဦးက်မ္း ၁။ ကမၻာဦးက်မ္း
၂။ ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း ၂။ ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း
၃။ ၀တ္ျပဳရာက်မ္း ၃။ ၀တ္ျပဳရာက်မ္း
၄။ ေတာလည္ရာက်မ္း ၄။ ေတာလည္ရာက်မ္း
၅။ တရားေဟာရာက်မ္း ၅။ တရားေဟာရက်မ္း
၆။ ေယာရႈမွတ္စာ ၆။ ေယာရႈမွတ္စာ
၇။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ ၇။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ
၈။ ရုသ၀တၳဳ ၈။ ရုသ၀တၳဳ
၉။ ဓမၼရာဇ၀င္ပထမေစာင္ ၉။ ဓမၼရာဇ၀င္ပထမေစာင္
၁၀။ ဓမၼရာဇ၀င္ဒုတိယေစာင္ ၁၀။ ဓမၼရာဇ၀င္ဒုတိယေစာင္
၁၁။ ဓမၼရာဇ၀င္တတိယေစာင္ ၁၁။ ဓမၼရာဇ၀င္တတိယေစာင္
၁၂။ ဓမၼရာဇ၀င္စတုတၳေစာင္ ၁၂။ ဓမၼရာဇ၀င္စတုတၳေစာင္
၁၃။ ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ပထမေစာင္ ၁၃။ ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ပထမေစာင္
၁၄။ ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ဒုတိယေစာင္ ၁၄။ ရာဇ၀င္္ခ်ဳပ္ဒုတိယေစာင္
၁၅။ ဧဇရမွတ္စာ ၁၅။ ဧဇရမွတ္စာ
၁၆။ ေနဟမိမွတ္စာ ၁၆။ ေနဟမိမွတ္စာ
၁၇။ တုိးဘစ္ (က်မ္းပယ္)
၁၈။ ဂ်ဴးဒစ္ (က်မ္းပယ္)
၁၉။ ဧသတာ၀တၳဳ ၁၇။ ဧသတာ၀တၳဳ
(ျဖည့္စြက္ဧသတာက်မ္းပါ) (က်မ္းပယ္)
၂၀။ ေယာဘ၀တၳဳ ၁၈။ ေယာဘ၀တၳဳ
၂၁။ ဆာလံက်မ္း ၁၉။ ဆာလံက်မ္း
၂၂။ သုတၱံက်မ္း ၂၀။ သုတၱံက်မ္း
၂၃။ ေဒသနာက်မ္း ၂၁။ ေဒသနာက်မ္း
၂၄။ ေရွာလမုန္သီခ်င္း ၂၂။ ေရွာလမုန္သီခ်င္း
၂၅။ ေရွာလမုန္ဥာဏ္ပညာက်မ္း (က်မ္းပယ္)
၂၆။ ဘန္ဆိရာ၏ဥာဏ္ပညာက်မ္း (က်မ္းပယ္)
၂၇။ ေဟရွာယအနာဂတၱိက်မ္း ၂၃။ ေဟရွာယအနာဂတၱိက်မ္း
၂၈။ ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း ၂၄။ ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း
၂၉။ ေယရမိျမည္တမ္းစကား ၂၅။ ေယရမိျမည္တမ္းစကား
၃၀။ ဘာရု (က်မ္းပယ္)
၃၁။ ေယဇေက်လအနာဂတၱိက်မ္း ၂၆။ ေယဇေက်လအနာဂတၱိက်မ္း
၃၂။ ဒံေယလအနာဂတၱိက်မ္း ၂၇။ ဒံေယလအနာဂတိၱက်မ္း
(ျဖည့္စြက္ဒံေယလပါ၀င္
ဆူဆန္နာအေၾကာင္း (က်မ္းပယ္)
လုလင္တုိ႔၏သီခ်င္း
ဘားလ္န႔ဲ နဂါးအေၾကာင္း)
၃၃။ ေဟာေရွအနာဂတၱိက်မ္း ၂၈။ ေဟာေရွအနာဂတိၱက်မ္း
၃၄။ ေယာလအနာဂတၱိက်မ္း ၂၉။ ေယာလအနာဂတၱိက်မ္း
၃၅။ အာမုတ္အနာဂတၱိက်မ္း ၃၀။ အာမုတ္အနာဂတၱိက်မ္း
၃၆။ ၾသဗဒိအနာဂတၱိက်မ္း ၃၁။ ၾသဗဒိအနာဂတိၱိက်မ္း
၃၇။ ေယာန၀တၳဳ ၃၂။ ေယာန၀၀တၳဳ
၃၈။ မိကၡာအနာဂတိၱိက်မ္း ၃၃။ မိကၡာအနာဂတၱိက်မ္း
၃၉။ နာဟုံအနာဂတၱိက်မ္း ၃၄။ နာဟုံအနာဂတိၱက်မ္း
၄၀။ ဟဗကၠဳတ္အနာဂတၱိက်မ္း ၃၅။ ဟဗကၠဳတ္အနာဂတိၱက်မ္း
၄၁။ ေဇဖနိအနာဂတၱိက်မ္း ၃၆။ ေဇဖနိအနာဂတၱိက်မ္း
၄၂။ ဟဂၢဲအနာဂတၱိက်မ္း ၃၇။ ဟဂၢဲအနာဂတၱိက်မ္း
၄၃။ ဇာခရိအနာဂတၱိက်မ္း ၃၈။ ဇာခရိအနာဂတိၱက်မ္း
၄၄။ မာလခိအနာဂတိၱက်မ္း ၃၉။ မာလခိအနာဂတိၱက်မ္း
၄၅။ မကၠာဘီပထမေစာင္ (က်မ္းပယ္)
၄၆။ မကၠာဘီဒုတိယေစာင္ (က်မ္းပယ္)
က်မ္း၀င္အျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္း
က်မ္းစံျပဳသတ္မွတ္ျခင္း Canon ဆုိတဲ့အဂၤလိပ္စကားလုံးဟာ မူရင္း ဂရိစကားျဖစ္ၿပီး မူရင္း အဓိပၸါယ္က က်ဴပင္၊က်ဴရုိး ျဖစ္ပါသည္။ Canon ဆိုတာ အတုိင္းအတာ၊ စံခ်ိန္စံညႊန္း၊သတ္မွတ္ရန္ျဖစ္သည္။
ယုဒေတြရဲ႕ အစဥ္အလာအရ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကုိ ဧဇရကစုစည္းခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ ဓမၼပညာ ရွင္မ်ားကေတာ့ ဘီစီ ၄၀၀ကေန ေအဒီ ၉၀အတြင္းေလာက္မွာ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကသည္။
ပါလက္စတုိင္းရွိ ဂ်န္နီယာၿမိဳ႕မွာ ရဗၺိေကာင္စီကုိ ေအဒီ ၉၀မွာက်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္စီမွာ က်မ္း၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္သင့္၊မသင့္ အျငင္းပြားခဲ့ရတဲ့က်မ္းေတြကေတာ့ ေယဇေက်လအနာဂတၱိက်မ္း (က်မ္းမွာေဖာ္ျပထားတဲ့ ဗိမာန္ေတာ္အသစ္နဲ႔ ေမာေရွရဲ႕ ပညတ္ခ်က္ မညီညြန္တဲ့အတြက္)၊ ေရွာလမုန္ သီခ်င္း (ခ်စ္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ား ပါတဲ့အတြက္)၊ ေဒသနာက်မ္း (ဘ၀အျမင္ဟာ ခါးသီးစိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ေန တဲ့အတြက္)၊ ဧသတာ၀တၳဳ (ေလာကီေရးရာနဲ႔သာ သက္ဆုငိ္ၿပီး ပုရပြဲေတာ္ဟာ အဲဒီတုန္းက ယုဒ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လက္ခံမႈ မရွိေသးတဲ့အတြက္) ျဖစ္ပါတယ္။
ရဗၺိဆရာအမ်ားစုက ဒီက်မ္းေတြကုိ က်မ္း၀င္အျဖစ္ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ ျပန္လည္အနက္ ဖြင့္ဆုိမႈ နည္းလမ္းသစ္ေတြနဲ႔ အသုံးျပဳခဲ့ၾက တဲ့အတြက္ ေယဇေက်လက်မ္းကုိ လက္ခံႏုိင္တယ္။ ေရွာလမုန္ သီခ်င္းကုိလည္း ဣသေရလလူမ်ိဳးေတာ္အေပၚ ထားတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အျဖစ္ ဖတ္ရႈခဲ့တယ္။ ေရွာလမုန္သီခ်င္းနဲ႔ ေဒသနာက်မ္းကုိ ေရွာလမုန္ရဲ႕ အေရးအသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ဧသတာ၀တၳဳကုိေတာ့ ျပင္းထန္စြာ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေအာက္မွာ ယုဒေတြရဲ႕ ရွင္သန္မႈ ျပယုဂ္ အျဖစ္ လက္ခံခဲ့ၾကတယ္။
အစဥ္အလာက်မ္းႏွင့္ ပင္လယ္ေသက်မ္း
က်မ္းစာကုိ ယုဒက်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြက လက္ေရးနဲ႔ ကူးယူခဲ့ၾကတယ္။ မူလက်မ္းစာ ေဟာင္းႏြမ္း ပ်က္စီးသြားတဲ့အခါ အသစ္ျပန္လည္ ကူးယူပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြက ႏုိင္းျမစ္၀ွမ္းမွာ ေပါက္တဲ့ က်ဴပင္တစ္မ်ဳးိကုိ အခ်ပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး အဲဒီအေပၚမွာ က်မ္းစာေတြကုိ ေရးခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တာရွည္ခံတဲ့ သားေရလိပ္ေတြကုိ အသုံးျပဳလာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသုံးျပဳေနတဲ့ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းဟာ အစဥ္အလာက်မ္း (Masoretic Text) ျဖစ္ၿပီး ၁၉၄၇ခုႏွစ္ မတုိင္မီအထိေတာ့ က်န္ရွိေနတဲ့ အေစာဆုံးက်မ္းဟာ ေအဒီ ၉ရာစုေလာက္က က်မ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္မွာ အာရပ္သုိးေက်ာင္းသား တစ္ဦးဟာ ပင္လယ္ေသအနီးက ဂူေတြထဲမွာ က်မ္းစာေတြကုိ အံ့ၾသဖြယ္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တယ္။
အဲဒီက်မ္းကုိ ပင္လယ္ေသက်မ္းဟု ေခၚၾကတယ္။ ဒီက်မ္းေတြဟာ ဘီစီ ၂ရာစုေလာက္က က်မ္းေတြၿဖစ္ၿပီး ဧသတာ၀တၳဳကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းေတြကုိ ေတြ႕ရတယ္။ အစဥ္အလာက်မ္းနဲ႔ ပင္လယ္ေသက်မ္းကုိ ႏႈိင္းယွဥ္စစ္ေဆးတဲ့အခါ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီရွိေပမဲ့ စကားလုံးအနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲရုံ ကလြဲၿပီး တူညီမႈရွိတာကုိ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။
ဓမၼသစ္က်မ္း
ဓမၼသစ္က်မ္းကုိ အရပ္သုံးဂရိစကားနဲ႔ ေရးသားထားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဓမၼသစ္က်မ္းစာေစာင္ ၂၇ေစာင္ ကေတာ့
၁။ ရွင္မႆဲခရစ္၀င္
၂။ ရွင္မာကုခရစ္၀င္
၃။ ရွင္လုကာခရစ္၀င္
၄။ ရွင္ေယာဟန္ခရစ္၀င္
၅။ တမန္ေတာ္၀တၳဳ
၆။ ေရာမၾသ၀ါဒစာ
၇။ ေကာရိႏဳၾသ၀ါဒစာပထမေစာင္
၈။ ေကာရိႏဳၾသ၀ါဒစာဒုတိယေစာင္
၉။ ဂလာတိၾသ၀ါစာ
၁၀။ ဧဖက္ၾသ၀ါဒစာ
၁၁။ ဖိလိပၸိၾသ၀ါဒစာ
၁၂။ ေကာေလာသဲၾသ၀ါဒစာ
၁၃။ သက္သာေလာနိတ္ၾသ၀ါဒစာပထမေစာင္
၁၄။ သက္သာေလာနိတ္ၾသ၀ါဒစာဒုတိယေစာင္
၁၅။ တိေမာေသၾသ၀ါဒစာပထမေစာင္
၁၆။ တိေမာေသၾသ၀ါဒစာဒုတိယေစာင္
၁၇။ တိတုၾသ၀ါဒစာ
၁၈။ ဖိေလမုန္ၾသ၀ါဒစာ
၁၉။ ေဟၿဗဲၾသ၀ါဒစာ
၂၀။ ရွင္ယာကုပ္ၾသ၀ါဒစာ
၂၁။ ရွင္ေပတရုၾသ၀ါဒစာပထမေစာင္
၂၂။ ရွင္ေပတရုၾသ၀ါဒစာဒုတိယေစာင္
၂၃။ ရွင္ေယာဟန္ၾသ၀ါဒစာပထမေစာင္
၂၄။ ရွင္ေယာဟန္ၾသ၀ါဒစာဒုတိယေစာင္
၂၅။ ရွင္ေယာဟန္ၾသ၀ါဒစာတတိယေစာင္
၂၆။ ရွင္ယုဒၾသ၀ါဒစာ
၂၇။ ဗ်ာဒိတ္က်မ္း
ဓမၼသစ္က်မ္းဝင္အျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္း
ကနဦးအသင္းေတာ္မွာ လက္ရွိအသုံးျပဳေနတဲ့ ခရစ္၀င္က်မ္း ေလးက်မ္းအျပင္ ရွင္ေသာမခရစ္၀င္ က်မ္း၊ ရွင္ေပတရုခရစ္၀င္က်မ္း၊ ေဟၿဗဲခရစ္၀င္က်မ္း၊ အီဂ်စ္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ခရစ္၀င္က်မ္း၊ နာဇရင္း ခရစ္ဝင္က်မ္း၊ အမည္မသိ ခရစ္ဝင္က်မ္း စတဲ့ ခရစ္၀င္က်မ္းေတြရွိသလုိ တမန္ေတာ္ ၁၂ပါး၏ သြန္သင္ခ်က္ မ်ား၊ တမန္ေတာ္ ရွင္ေပါလု၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၊ တမန္ေတာ္တုိ႔၏ ၾသဝါဒမ်ား၊ ကလီမင္ၾသဝါဒစာ ပထမေစာင္ႏွင့္ ဒုတိယေစာင္၊ ဗာနဗၾသဝါဒစာ၊ ပုိလိကပ္ၾသဝါဒစာ၊ အစ္ကေနးရွပ္ ၾသဝါဒစာ၊ ဟားမတ္စ္ ၿမိဳ႕မွ သုိးထိန္းက်မ္း၊ ဒုိင္ယုိကနိတပ္စ္ ၾသ၀ါဒစာ၊ ေအသင္ၿမိဳ႕မွ အရစ္စ္တုိက္က်မ္း၊ ဂ်ပ္စတင္မာတာ၏ က်မ္းႏွစ္ေစာင္၊ တာသွ်မ္း၏ ဂရိလူမ်ိဳးမ်ားအား ေဟာေျပာခ်က္၊ အာေသနာဂုိရမ္က်မ္း၊ အႏၱိအုပ္မွ ေသာ္ဖိလုက်မ္း စတဲ့ က်မ္းစာေစာင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ဓမၼသစ္က်မ္း၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္ရာတြင္ အဓိက စံျပဳမႈႏွစ္ခုကေတာ့ တမန္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ျခင္းနဲ႔ အသင္းေတာ္မ်ားမွ အသုံးျပဳေသာ စာေစာင္မ်ားျဖစ္ျခင္း ဆုိတဲ့ စံႏွစ္ခ်က္ပါပဲ။ တမန္ေတာ္ မ်ားႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ျခင္း ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရွင္ေပါလုကုိ တမန္ေတာ္၀တၳဳထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ သူရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ သူ႔ကုိ တမန္ေတာ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ မာကုကုိလည္း ရွင္ေပတရုႏွင့္ ဆက္ႏြယ္မႈရွိတဲ့အတြက္ က်မ္း၀င္စာရင္းမွာ ထည့္သြင္းခဲ့ၿပီး လုကာကလည္း ရွင္ေပါလုနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတာမုိ႔ က်မ္း၀င္ထဲမွာ ထည့္သြင္းခဲ့တယ္။
အသင္းေတာ္မ်ားမွာ အသုံးျပဳေသာ စာေစာင္ျဖစ္ျခင္းဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဆုံးျဖတ္ရခက္ ပါတယ္။ အသင္းေတာ္ေတြမွာ အသုံးျပဳတဲ့စာေစာင္ေတြက တူညီမႈမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၀ိညာဥ္ခြန္အား ရရွိေစမည့္ စာေစာင္ကုိသာ အသင္းေတာ္ေတြမွာ ဆက္လက္အသုံးျပဳၾကမွာ ျဖစ္ၿပီး ၀ိညာဥ္ခြန္အား မျဖစ္ေစတဲ့စာေစာင္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္ သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ယူဆခဲ့ၾကတယ္။ ဒုတိယရာစု အကုန္ေလာက္မွာေတာ့ ခရစ္၀င္က်မ္း ၄ေစာင္၊ တမန္ေတာ္၀တၳဳနဲ႔ ရွင္ေပါလုစာေစာင္ေတြကုိ အသင္းေတာ္အားလုံးလုိလုိ တန္ဖုိးထားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တရား၀င္ သတ္မွတ္မႈမ်ိဳးေတာ့ မရွိေသးပါဘူး
အစ္ဂေနးရွပ္စ္၊ ကလီမင္၊ ပုိလီကပ္စတဲ့ ၾသဇာအာဏာ ႀကီးမားတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြက အဲဒီစာေစာင္ေတြကုိ လက္ခံၾကဖုိ႔ရန္ အားေပးကူညီခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဟၿဗဲၾသ၀ါဒစာ၊ ရွင္ေပတရု ၾသ၀ါဒစာ ဒုတိယေစာင္၊ ရွင္ယာကုပ္ၾသဝါဒစာ၊ ရွင္ေယာဟန္ၾသဝါဒစာ ဒုတိယနဲ႔တတိယေစာင္၊ ရွင္ယုဒ ၾသဝါဒစာနဲ႔ ဗ်ာဒိတ္က်မ္း တုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားမႈက ရွိေနဆဲပါ။
ခသ ၂၀၀ ခုမွာ ေရာမအသင္းေတာ္က မူရာတုိရီယာန္က်မ္း၀င္စာရင္း (Muratorian) ကုိ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာရင္းထဲမွာ လက္ရွိဓမၼသစ္က်မ္း စာေစာင္မ်ားပါ၀င္သလုိ ရွင္ေပတရု ဗ်ာဒိတ္က်မ္း၊ ေရွာလမုန္ ဥာဏ္ပညာက်မ္း စတာေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီက်မ္းေတြကုိ ထုတ္ပယ္ခဲ့တယ္။
၂၆၇ခုမွာ ၾသဇာႀကီးမားတဲ့ အသေနးရွပ္စ္က အီစတာစာေစာင္ကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေရးသား ျဖန္႔ခ်ီခဲ့တယ္။ အဒီစာေစာင္ထဲမွာ လက္ရွိအသုံးျပဳေနတဲ့ ဓမၼသစ္က်မ္း၀င္ စာေစာင္ (၂၇)ေစာင္ကုိ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။ သူဟာ သူ႔ရဲ႕ သုိးစုကုိ မွားယြင္းတဲ့ အယူ၀ါဒေဘးအႏၱရာယ္က ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ေရးသား ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူက တမန္ေတာ္မ်ား၏ သြန္သင္ခ်က္လုိ က်မ္းမ်ိဳးကုိ မိမိဖာသာ ခြန္အားယူရာမွာ ဖတ္ရႈဖုိ႔အတြက္ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
၃၉၇ခုမွာ က်င္းပတဲ့ ကာေသ့ခ်္ေကာင္စီမွာ သူ႔စာရင္းကုိ အတည္ျပဳခဲ့ၾကၿပီး အေနာက္ အသင္းေတာ္မ်ားက တျဖည္းျဖည္း လက္ခံလာၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့္ အသေနးရွပ္စ္ရဲ႕ စာရင္းကုိ အားလုံး လက္ခံလာၾကပါတယ္။
( သမၼာက်မ္းစာဘာသာျပန္မႈသမုိင္း စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။)
No comments:
Post a Comment