ကမၻာေပၚမွာ သိပ္လွတဲ့ဥယ်ာဥ္ႀကီး တစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္လွတဲ့ ဥယ်ာဥ္ႀကီးဟာ ေျမြ တစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆုံးသြား ရသတဲ့။ ေျမြက ေတာ္ေတာ္ အစြမ္းထက္ပါလား။ သူက အဖ်က္သမား လား။ ပ်က္ဆီးျခင္းရဲ႕ သေကၤတလား။
ေျမြသတၱ၀ါကုိ ခ်စ္စရာေလးေနာ္ လုိ႔ လူေတြက ေျပာေလ့မရွိ သလုိပါပဲ။ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ကုိေတြ႔ရင္ ေထြးေပြ႕ခ်င္ေပမဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔ရင္ ရြံရြံသြားၾကတယ္။ ေျမႊမွာ လွပတဲ့ ျဖဴ ၊ နီ၊ ၀ါ အေရာင္စုံ စုုံရွိသလုိ အကြက္ကေလး၊ အစင္းက်ားေလးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ခမ်ာ လူေတြရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ဘ၀ကုိ ေတာ့ မေရာက္ခံရရွာဘူး။
သမၼာက်မ္းစာရဲ႕ ပထမဦးဆုံး ကမၻာဦးက်မ္းကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကမၻာကုိဖန္ဆင္း တဲ့အေၾကာင္း၊ တိရိစၦာန္ေတြန႔ဲ လူေတြကုိ ဖန္ဆင္းတဲ့အေၾကာင္း ပါပါတယ္။ လူနဲ႔ အရင္ဦးဆုံး စကား ေျပာတဲ့ သူက ေျမြျဖစ္ေနတာ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေနတယ္။ စဥ္းစာမိတာ တစ္ခုကေတာ့ ေျမြကုိ လူဆုိးအခန္းကပဲ သုံးေလ့ရွိသလား။ သမၼာက်မ္းစာကုိ ေရးသားခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက မေကာင္းမႈတုိ႔၊ စာတန္ မာရ္နတ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတို႔ကုိ ေျပာခ်င္ရင္ လူေတြနားလည္ေအာင္ ေျမြကုိ ထည့္သုံး ေနတာလား။
ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ေျမြတစ္ေကာင္ကေတာ့ အာဒံနဲ႕ ဧ၀ဆုိတဲ့လူသား ႏွစ္ဦးကုိ အျပစ္လုပ္ ဖုိ႔ေသြးေဆာင္ခဲ့တယ္။ လူကုိဖန္ဆင္းတဲ့ ဘုရားသခင္က မထိနဲ႕၊ မစားနဲ႔ လုိ႔ တားျမစ္ထားတဲ့အပင္က အသီးကုိ စားျဖစ္သြားေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးလုိက္သူက ေျမြျဖစ္ေနတယ္ေလ။ စားလုိက္မိတဲ့အတြက္ လူေတြဆီ ေသျခင္းတရားက ၀င္လာတယ္။ အျပစ္ကုိလည္း သိလာတယ္။ ေၾကာက္ရြံ အား ငယ္ျခင္း ေတြလည္းျဖစ္လာၿပီး ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲက ထြက္ေျပးရတဲ့အထိ လွပျပည့္စုံမႈေတြ ဆိတ္သုန္း သြာခဲ့ရတယ္။
ကမၻာေပၚမွာ အလွပဆုံး ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ႀကီးကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္တဲ့ ေျမြကုိမုန္းလုိက္ မိတာအမွန္ပါ။ မုန္းလုိက္မိတာနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းကုိ ထပ္ထပ္ စဥ္းစားမိေနတယ္။ ေျမြကုိ ကမၻာေျမေပၚ ေရာက္လာေအာင္ ဘယ္သူက ပုိ႔လုိက္တာလဲ။ ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းသူျဖစ္ေလေတာ့ ေျမြကုိ ဘုရားသခင္ကပဲ ကမၻာေပၚ ကုိ ပုိ႔လို္က္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ေျမြေတြက တြင္းေအာင္းသတၱ၀ါျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ပင္ေပၚမွလည္း ေနၾက တယ္။ ေရထဲမွာလည္း ေနႏုိင္တယ္။ အလြန္ေအးတဲ့ ေဒသေတြက လြဲရင္ ကမၻာေျမရဲ႕ အျခားေဒ သ ေတြမွာ ေျမြကုိ ေတြ႔ႏုိင္ပါသတဲ့။
ကမၻာမွာ ပန္ဒါ၀က္၀ံေလးေတြ ရွားပါးလာလုိ႔ ျပဳစုေပး ေနရတယ္ေလ။ ရွားပါးလာေနတဲ့ သတၱ၀ါ ထဲမွာ ေျမြကေတာ့ ပါေသးပုံမရဘူး။ ေျမြမ်ိဳးစိတ္ေပါင္း (၂၀၀၀)ေက်ာ္ ကမၻာအႏွံမွာ ေနထုိင္ ၾက တယ္။ ေျမြ ေတြဟာ ရန္သူတုိ႔ရဲ႕ ရန္ကုိကာကြယ္ဖုိ႔ အဆိပ္ရွိတဲ့ အစြယ္ေတြရယ္၊ သန္မာတဲ့ ၾကြက္သား ေတြရယ္ ပါးလႊာတဲ့ အာရုံခံစားမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ၀မ္းဗုိက္ၾကြက္သားေတြကုိ သုံးၿပီး လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္ ေရြ႕လ်ားႏုိင္တယ္။ သစ္ပင္တက္ႏုိင္တယ္။ သဲေျမ၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ စတဲ့ ေနရာမေရြး သြားႏုိင္တယ္။ ေရွးကမၻာဦးတုန္းက ေျမြေတြမွာ ေျခေထာက္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးသလားလုိ႔ သုေတသီေတြ ေတြးၾက ဖူးတယ္။ ေျမြေတြရဲ႕ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ မေလ့လာႏုိင္ ၾက ေသးပါ ဘူး။ ေျခေထာက္ေတြရွိခဲ့ဖူးရင္ ဘာေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ ပါလိမ့္ ဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။
သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ ေျမြေတြပါ၀င္ တဲ့အခန္းေတြ အေတာ္ေလးရွိတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေျမြသည္ ထာ၀ရအရွင္ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ ေျမတိရိစၦာန္ တကာတို႔ထက္ လိမၼာ၍....... ဆုိၿပီး ေရးသားတာလည္း ဖတ္ရတယ္။ ေျမြကုိ လိမၼာပါးနပ္ တဲ့သတၱာ၀ါလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတာ ထင္ရွား ေနတယ္ေလ။ က်မ္းစာထဲမွာ ေျမြကုိ နဂါးလုိ႔လည္း ေရးသားေဖာ္ျပ ထားပါေသးတယ္။ စာတန္ရဲ႕ ပုံသ႑ာန္ကုိ ေဖာ္ျပလုိ႔ရွိရင္ နဂါး၊ ေျမြဆုိး ဆုိၿပီး ေဖာ္ျပတတ္တယ္။
ပါလက္စတုိင္း တို္င္းျပည္မွာ ေျမြအမ်ိဳးေပါင္း (၃၀)ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ (၆)မ်ိဳး ကေတာ့ အင္မတန္ အဆိပ္ျပင္းတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ က်မ္းစာထဲမွာ မစားသင့္တဲ့ အစားအစာ စာရင္းထဲ ပါပါတယ္။ (၀တ္ျပဳရာက်မ္း ၁၁)ကုိ ဖတ္ၾကည့္ရင္ ေတြ႔ရပါမယ္။ မသန္႔ရွင္းတဲ့ သတၱ၀ါမုိ႔လုိ႔ မစားၾကနဲ႔ လုိ႔ မွာထားျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီေန႔ ေခတ္ကာလ နဲ႔ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္။ ေျမြသားဟင္း ဆုိတာ ေစ်းႀကီး ႀကီးေပးၿပီး စားရတဲ့ ဟင္းတစ္ခြက္ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။
ကၽြန္ဘ၀ကုိေရာက္ၿပီး ဒုကၡခံစားေနရတဲ့ ဣသေရလလူမ်ိဳးေတြ ကုိ ေမာေရွက အီဂ်စ္ျပည္ ကေန ထုတ္ေဆာင္ခဲ့ရတာ မွတ္မိၾကမွာပါ။ အီဂ်စ္ျပည္က အာဖရိကတုိက္ မွာရွိပါတယ္။ အီဂ်စ္ျပည္ ကေန ေ၀းလံတဲ့ အာရွတုိက္ထဲက ခါနန္ျပည္ထဲကုိ ခရီးထြက္လာ ၾကရတာ မလြယ္ပါဘူး။ သမၼာက်မ္းစာ ထဲမွာ ေတာလည္ရာက်မ္း ဆုိတာ ပါပါတယ္။ ေတာထဲမွ လွည့္လည္သြားလာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ကာလက အၾကာႀကီးပဲ။ သဲကႏၱာရ ထဲမွာ ဒုကၡမ်ိဳးစုံ ေတြ႔ႀကံဳရ၊ ျပႆ နာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚနဲ႔ အခက္အခဲေတြ ႀကံဳၾက ရပါတယ္။
ေမာေရွ ဦးေဆာင္လာရတဲ့ လူေတြဟာ သိန္းဂဏန္းရွိတယ္လုိ႔ က်မ္းစာက ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့လူေတြ ကေလး၊ လူႀကီး၊ လူငယ္ ထိန္းသိမ္းရတာ မလြယ္ဘူးေပါ့။ တစ္ခါကမ်ား ဧဒုံပင္လယ္ ကုိျဖတ္ၿပီး သြားၾကတဲ့အခါ လမ္းကလည္းႀကမ္း၊ အစာကလည္း ရွားဆုိေတာ့ ေမာေရွကို က်ိန္ဆဲ ၾကသတဲ့။ ငါတုိ႔ကုိ ေတာထဲမွာ ေသဖို႔ ေခၚလာတာလား။ အီဂ်စ္ျပည္မွ ကၽြန္ခံၿပီး ေသရတာမွ ေတာ္ ဦး မယ္ဆိုၿပီး၀ုိင္း ေျပာၾကပါေလေရာ။ ေမာေရွလည္း စိတ္ညစ္ရမွာပဲ။ ဘုရားသခင္က အျပစ္ ဒဏ္ ေပးဖုိ႔ ေျမြေတြကိုလည္း သုံးေလ့ရွိခဲ့တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
က်မ္းစာထဲမွာ.............
“မန္းမႈတ္၍ မရႏုိင္ေသာေျမြ၊ ဆုိးေသာေျမြမ်ားကုိ သင္တုိ႔ရွိရာသုိ႔ ငါေစလႊတ္ သျဖင့္ သင္တုိ႔ကုိ လုိက္ၾကလိမ့္မည္ဟု ထာ၀ရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏” (ေယရမိ ၈း၁၇) ဆုိၿပီး ေရးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဣသေရလ ခရီးသြားသူေတြကုိ ေတာထဲမွာ ေျမြေတြ ကုိက္လုိက္ၾကသျဖင့္ ေသတဲ့သူေသ၊ နာတဲ့သူ အမ်ားႀကီး ျဖစ္သြားပါေလေရာ။
လူေတြက..........
ေျမြဆုိးေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ ကာကြယ္ေပးပါ။ သူတုိ႔ ေနာင္တရ ပါၿပီ။ ဘုရားသခင္ကုိေရာ။ ေမာေရွကုိပါ ျပစ္မွားမိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ လုိ႔ဆုိၾကပါတယ္။ ဘုရားသခင္ က ေမာေရွကုိ ေၾကး၀ါနဲ႔ ေျမြရုပ္ တစ္ရုပ္ကုိ လုပ္ခုိင္းပါတယ္။ ေျမြရုပ္ကုိ တုိင္ေပၚမွာ ခ်ိပ္ခုိင္း ထားၿပီး ေျမြကုိက္ခံရတဲ့သူ ေတြကုိ အၾကည့္ခုိင္းပါတယ္။ ေျမြရုပ္ကုိ ၾကည့္တဲ့သူတုိင္း ေျမြဆိပ္ေျပၿပီး အသက္ခ်မ္းသာရာ ရပါေတာ့တယ္။
ေၾကး၀ါေျမြရုပ္ရဲ႕ ဇတ္လမ္းက အဲဒီမွာတင္ မၿပီးေသးဘူး။ ႏွစ္ကာလေတြၾကာလုိ႔ ဣသေရလေတြလည္း ကုိယ့္တုိင္းျပည္ ကုိယ့္ဘုရင္နဲ႔ ျဖစ္လာခ်ိန္ ေၾကး၀ါေျမြရုပ္က အသြင္းေျပာင္း သြားခဲ့ ပါတယ္။ အစက ေျမြဆုိးအႏၱရာယ္က အသက္ခ်မ္းသာေပဖုိ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေျမြရုပ္ဟာ လူေတြ ကုိးကြယ္ တဲ့ ေျမြဘုရားပဲ ဆုိၿပီး ကုိးကြယ္လာၾကတဲ့အတြက္ ဘုရင္ႀကီးေဟဇကိ လက္ထက္မွာ ဘုရင့္ အမိန္႔နဲ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ရ ပါတယ္။ မွားယြင္းတဲ့ ကုိးကြယ္မႈကုိ မလုပ္ၾကဖုိ႔ တားဆီးတဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။
ေျမြကုိ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ သတၱ၀ါ၊ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့သတၱ၀ါလုိ႔ သတ္မွတ္တဲ့ သူေတြ ရွိသလို၊ ေျမြဟာ ေဘးအႏၱရာယ္အေပါင္းကုိ ကာကြယ္ေပးႏုိင္တယ္၊ ေျမြဟာ အသက္တာ ရွည္လ်ား ဖုိ႔ ေစာင္မႏုိင္တယ္ ဆုိၿပီး အေလးအျမတ္ ထားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေမာေရွတုိ႔ ကၽြန္ခံခဲ့ ရတဲ့ အီဂ်စ္ျပည္ကုိ မွတ္မိၾကမွာပါ။ အီဂ်စ္မွာ ဖာေရာဘုရင္ေတြက အုပ္စုိးၾကတယ္ေလ။ ဘုရင္ေတြ မိဖုရားေတြေဆာင္းတဲ့ သရဖူမွာ ေျမြရုပ္ေတြ ပါတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အီဂ်စ္ေတြဟာေျမြကုိ ကာကြယ္ေပး သူ ေတြအေနနဲ႔ ယုံၾကည္ၾကတယ္။ အီဂ်စေတြမွာ နတ္ဘုရားေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိသတဲ့။ ေျမြနတ္ဘုရား ကလည္း တန္ခုိးႀကီးတဲ့ နတ္ေတြထဲမွာ တစ္ပါးအပါအ၀င္ေပါ့။ ခါနန္၊ မက္ဆုိပုိေတးမီးယား နဲ႔ အီဂ်စ္ေဒသေတြမွာ ေျမြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဒ႑ာရီ ပုံျပင္ေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။
သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ အဆိပ္ျပင္းတဲ့ သတၱ၀ါေတြ အေၾကာင္း ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ပါလက္စတုိင္း တုိင္းျပည္မွာ ေတြ႔ရတတ္တဲ့ ကင္းၿမီးေကာက္၊ ေျမြ၊ အဆိပ္ျပင္းတဲ့သတၱ၀ါေတြဟာ လူေတြ ကုိ မၾကာခဏ ဆုိသလုိ ဒုကၡေပးတတ္ပါတယ္။ သခင္ေယရႈရ႕ဲ ေခတ္အခ်ိန္အခါမွာေတာ့ လူေတြကုိ အနာေရာဂါကေန ၿငိမ္းေစဖုိ႔ ကုသေပးတယ္။ ကယ္တင္ျခင္းရဖုိ႔ သြန္သင္ေပးတယ္။ သခင္ေယရႈဟာ သူရဲ႕ ေနာက္လုိက္တပည့္ေတာ့္ေတြကုိ အခြင့္တန္ခုိး တစ္ခုေပးထားတာကုိလည္း ျမင္ေတြ႔ရ ပါတယ္။
“သင္တုိ႔သည္ ေျမြ၊ ကင္းၿမီးေကာက္ တုိ႔ကုိ ႏုိင္ရေသာအခြင့္ႏွင့္ ရန္သူမ်ားကုိ ႏုိင္ရေသာ အခြင့္ တန္ခုိးတုိ႔ကုိ ငါေပး၏” (လုကာ ၁၀း၁၉)
တစ္ခါတုန္းကေပါ့ ..............
တမန္ေတာ္ႀကီး ရွင္ေပါလုဟာ အက်ဥ္းသာဘ၀နဲ႔ ေရာမၿမိဳ႕ေတာ္ ကုိအပုိ႔ခံရပါတယ္။ ပါလက္စတုိင္း ေဒသကေန ေရာမၿမိဳ႕ေတာ္ရွိတဲ့ အီတလီျပည္ႀကီးကုိ သေဘၤာနဲ႔ သြားၾကရပါသတဲ့။ သူတုိ႔ ျဖတ္သြားရတဲ့ပင္လယ္က ေျမထဲပင္လယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းမွာ မုန္တုိင္းေတြမိၿပီး ဒုကၡေတြ ျဖစ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး သေဘၤာ ပ်က္သြားပါေလေရာ။ သေဘၤာပ်က္သြားတဲ့အတြက္ အနီးဆုံးကၽြန္း တစ္ကၽြန္းေပၚ ေရာက္သြားၾကရတယ္။ ကၽြန္းနာမည္က ေမလိတကၽြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္းေပၚမွာ ေနထုိင္ ၾကတဲ့ ကၽြန္းသူကၽြန္းသား ေတြက ဒုကၡသည္ေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လက္ခံ ျပဳစုၾက တယ္ေလ။ ေရစုိၿပီး ခ်မ္းေနၾကလုိ႔ မီးဖုိေတြ ဖုိေပးၿပီး မီးလႈံေစပါတယ္။
အဲဒီမွာ မီးလႈံေနတဲ့ ရွင္ေပါလုရဲ႔ လက္ကုိ ေျမြတစ္ေကာင္က မီးပုံထဲက ထြက္လာၿပီး ကုိက္ပါေလေရာ။ ေဘးနားက ကၽြန္းသူကၽြန္းသားေတြက ဒီလူေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ။ မၾကာခင္ အဆိ္ပ္တက္ ၿပီး တစ္ကုိယ္လုံး ေရာင္လာေတာ့မယ္ လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ရွင္ေပါလုက လက္ထဲက ေျမြကုိခါခ်လုိက္တယ္။ အဆိပ္လည္း မတက္ဖူး။ ဘာမွ လည္းမျဖစ္ေတာ့ အားလုံး အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ ရွင္ေပါလုဟာ တန္ခုိးရွိတဲ့ သူပါလားလုိ႔ေတာင္ ထင္မွတ္ သြားၾကတယ္။ ကၽြန္းေပၚမွာ ရွိတဲ့ နာမက်န္းသူေတြကုိလည္း ရွင္ေပါလုက ဆုေတာင္းၿပီး အနာေရာဂါကုိ ၿငိမ္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေပးတဲ့ တန္းခုိးနဲ႔ ရွင္ေပါလုဟာ ဘုန္းေတာ္ထင္ရွား ေစႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
သခင္ေယရႈေျပာတဲ့ စကားေတြထဲမွာ ေျမြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဥပမာေပး သုံးထားတဲ့ စကားေတြလည္း ရ်ိပါတယ္။ ဣသေရလ လူမ်ိဳးေတြကုိ ေျပာဆုိရာမွာ ထင္သာျမင္သာေအာင္၊ သတိျပဳ မိသြားေအာင္ သုံးႏႈံးခဲ့တယ္လုိ႔ နားလည္မိပါတယ္။ ဗတၱိဇံဆရာ ေယာဟန္ေျပာခဲ့တဲ့ စကား လည္း ရွိပါေသးတယ္။
“ဖာရိရွဲႏွင့္ ဇဒၵဳကဲအမ်ားတုိ႔သည္ ဗတၱိဇံကုိ ခံအံ့ေသာငွာ လာၾကသည္ကုိ ေယာဟန္သည္ ျမင္ လွ်င္ အခ်င္း ေျမြဆုိးအမ်ိဳးတုိ႔ ေရာက္လုေသာ ေဘးဒဏ္မွ ေျပးသြားစိမ့္ေသာငွာ အဘယ္သူသည္ သင္တုိ႔ကုိ သတိေပးဘိ သနည္း...........” (မႆ ဲ ၃း၇)
ဖာရိရွဲႏွင့္ ဇဒၵဳကဲ ေတြကုိ ေျမြဆုိး ေတြလုိ႔ေျပာ ပါတယ္။ သခင္ေယရႈ ေခတ္ကာလ တုန္းက ဖာရိရွဲ၊ ဇဒၵဳကဲေတြဟာ ဘာသာေရးေလာကမွာ အာဏာရွိသူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဇဒၵဳကဲ ေတြက ပုိက္ဆံခ်မ္း သာၾကတယ္။ ယဇ္ပေရာဟိတ္ ရာထူးေတြကုိလည္း ရယူထားၾကတယ္။ ဖာရိရွဲေတြက က်မ္းတတ္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ သူတု႔ိ တေတြရဲ႔ လွည့္ဖ်ားေျပာဆုိ တတ္တာ၊ သူတစ္ပါးကုိ ဖိႏွိပ္တာေတြကုိ ဗတၱိဇံ ဆရာေယာဟန္နဲ႕ သခင္ေယရႈတုိ႔က မႏွစ္သက္ၾက ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဟန္က ေျမြဆုိးအမ်ိဳးလုိ႔ ေျပာ လုိက္ ဟန္ရွိပါတယ္။
အံၾသစရာ ေကာငး္တာက သခင္ေယရႈကုိယ္တုိင္ သူ႔တပည့္ေတာ္ ေတြကုိ မွာၾကားတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “ေတာေခြးစုထဲသုိ႔ သုိးတုိ႔ကုိ ေစလႊတ္သကဲ့သုိ႔ သင္တုိ႔ကုိ ငါေစလႊတ္၏။ ထုိေၾကာင့္ သင္တုိ႔သည္ ေျမြကဲ့သုိ႔ လိမၼာလ်က္ ခ်ိဳးငွက္ကဲ့သုိ႔ အဆိပ္ကင္းလ်က္ ရွိၾကေလာ့ .......။” (မႆ ဲ ၁၀း၁၆)
တပည့္ေတာ္ေတြကုိ အေျခအေန ကာလေဒသကုိ လုိက္ၿပီး ေျပာဆုိတတ္ေအာင္၊ အလုပ္လုပ္ တတ္ေအာင္ မွာၾကားတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။ ရုတ္တရက္ ၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ သခင္ေယရႈက ဘာေၾကာင့္ ေျမြလုိ လိမၼာရမယ္ လုိ႔မွာရတာတုံး ဆုိၿပီး ေတြးစရာရွိ ပါတယ္။ ဥပမာ ေပးတဲ့ စကားျဖစ္တဲ့ အတြက္ သူတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ ေဒသမွာ ေတြ႔ႏုိင္၊ ျမင္ႏုိင္ တဲ့ သတၱ၀ါေလး ေတြကုိ ဥပမာအေနနဲ႔ အသုံးျပဳ လုိက္ျခင္းလုိ႔ နားလည္လုိက္ပါတယ္။
ေျမြ၊ ခ်ိဳးငွက္၊ သုိ႔း စတဲ့သတၱ၀ါေတြက ပါလက္စတုိင္းမွာ အမ်ားဆုံး ေတြ႔ရတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဥပမာေပးၿပီး ေျပာတဲ့အခါမွာ လူတုိင္း ထင္းကနဲ ရွင္းကနဲ နားလည္ႏုိင္ၾက တယ္ေလ။ ေျမြလုိ လိမၼာပါလုိ႔ ဆုိလိုက္တာနဲ႔ အားလုံး သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ ေတြကုိ လုပ္ဖုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ဖူး ဆုိတာလည္း သိၾကပါတယ္။
ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႔ သရုပ္ေဆာင္မႈကုိ အမိ်ဳးမ်ိဳးေတြ႔ ရတတ္ပါတယ္။ ဒုကၡေပးတဲ့ သတၱ၀ါလုိ လည္း ေတြ႔ရတတ္သလုိ အသက္ေဘးက လြတ္ဖုိ႔လည္း အသုံးျပဳၾကတယ္ ဆုိတာ ေတြ႔ခဲ့ၾကၿပီး ပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ေျမြေတြကို အလြန္အကၽြံ ဖမ္းဆီးမယ္ သတ္ျဖတ္မယ္ ဆိုရင္ စုိက္ပ်ိဳးေရးသမားေတြ ဒုကၡ ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ေျမြဟာ ေဂဟေဗဒ စနစ္အတြက္ လုိအပ္ေနလုိ႔ပါ။ ေျမြေတြ မရွိေတာ့ရင္ ၾကြက္ ေတြကစိတ္တုိင္းက် ေသာင္းက်န္းလြန္းလုိ႔ စားပင္ သီးပင္ေတြ ဆုံးရႈံး ပ်က္စီးႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေျမြေတြဟာ လူေတြကုိ အက်ိဳးျပဳ နုိင္ေသာ သတၱ၀ါလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
စဥ္းစားမိတာ တစ္ခုေတာ့ရ်ိတယ္။ အလြန္လွပတဲ့ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ႀကီးဟာ သူ႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီး ေပ်ာက္ဆုံးသြားရတယ္လုိ႔ ေျမြခမ်ာ ခံယူထားတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ရဲ႔ အျပစ္ေၾကြး ေတြကုိ ဆပ္ဖုိ႔ တတ္စြမ္းသမွ် လူေတြကုိ ကူညီေနတာလား လုိ႔ပါ။ သမၼာက်မ္းစာထဲမွာေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႔ ဘုန္းေတာ္ ထင္ရွားေစဖုိ႔ ေျမြဟာ ပါ၀င္ အေစခံခဲ့တယ္ ဆုိတာ ေတြ႔ၾကရမွာပါ။
ကုိပီတိ
No comments:
Post a Comment