မုိးမရြာဘဲေနတာ သုံးႏွစ္ျပည့္သြားၿပီ။ တစ္လကုန္သြားတယ္။ ေကာင္းကင္က မုိုးတစ္စက္မွ မက် လာဘူး။ တစ္ေန႔ ၿပီးတစ္ေန႔ အေရွ႕က ေနမင္းထြက္လာၿပီး၊ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ေရာင္ျခည္ကုိ ထြက္ေစ တယ္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လူေတြက ေၾကးဝါနဲ႕တူတဲ့ မုိးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေပမဲ့လုိ႔ တိမ္ခုိးတိမ္ရိပ္ကုိေတာင္မွ မျမင္ ရၾကပါဘူး။ ျမစ္ေတြေသြ႕ေျခာက္ကုန္တယ္။ လယ္ေျမေတြ ေျပာင္ေနတယ္။ တိရစၦာန္ေတြစားဖုိ႔ ျမက္တစ္ ရြက္ကုိေတာင္ မရဘူး။ စားစရာမရဘဲ ငတ္ျပတ္ေနၾကတယ္။ လူေတြမွာရွိတဲ့ ဆန္စပါး အနည္းငယ္ေလး ဟာကုန္သြားၾကပါၿပီ။ အဆာငတ္လာၾကတယ္။
ရွင္ဘုရင္အာဟတ္က ပေရာဖက္အဘိယကုိ ေျပာတယ္။ နန္းေတာ္ကထြက္ၿပီး ေခ်ာင္း၊ေျမာင္း ရွိရာ ျမက္ေပါက္တဲ့ေနရာကုိ သြားၾကရင္ တိရစာၦန္ေတြအားလုံးမေသဘဲ၊ အသက္ရွင္ေနႏုိင္ၾက လိမ့္မယ္။ တစ္တုိင္းျပည္လုံးကုိ ႏွံ႕စပ္ေအာင္ ဘုရင္မင္းနဲ႕ အဘိယ လမ္းခြဲထြက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဧလိယဟာ မုဆုိးမအိမ္မွာပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ဘုရားသခင္က “အာဟတ္၊ မင္းသြားေတာ့ ေျမႀကီးေပၚကုိ မုိးရြာေစေတာ္ မူလိမ့္မယ္” လုိ႔ေျပာပါတယ္။
ဧလိယဟာ ဣသေရလတုိင္းျပည္ထဲသုိ႔ ဝင္လာၿပီး အဘိယရွိရာကုိ ေရာက္သြားတယ္။ အဘိယ က အံ့ၾသမဆုံး ျဖစ္သြားတယ္။ အာဟတ္မင္းက တစ္တုိင္းတစ္ႏုိင္ငံလုံး လုိက္ရွာမေတြ႕ဘဲနဲ႕ အခုေတြ႕ေန ရတယ္။ အဘိယက ေျမထိေအာင္ ဦးခ်ၿပီး ဧလိယကုိ ေတြ႕ျမင္တာ အဟုတ္ပဲလားလုိ႔ ေမးတယ္။ ဧလိယက ငါ ဧလိယျဖစ္တယ္။ ရွင္ဘုရင္ကုိ ေျပာေခ်။ ငါဒီမွာရွိတယ္လုိ႔ ေျပာေခ်။
အဘိယက ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမေျပာဝ့ံပါ။ ေနရာတုိင္းမွာ လုိက္ရွာေနပါတယ္။ ေတြ႕တဲ့လူကုိ ဧလိယ အိမ္မွာမရွိဘူးလုိ႔ က်ိန္စာရြတ္ခုိင္းတယ္။ ကုိယ္ေတာ္က ဧလိယဒီမွာရွိပါတယ္လုိ႔ ေျပာခုိင္းတဲ့ အတုိင္း ေျပာေနတုန္း ဝိညာဥ္ေတာ္က တျခားပုိ႔ထားလုိ႔ရွိရင္ အာဟပ္မင္း မေတြ႕ဘဲရွိမယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကုိပဲ သတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဧလိယက ငါကတိျပဳပါတယ္။ ဣသေရလရဲ႕ ဘုရားသခင္ အသက္ရွင္ ေတာ္မူသည့္အတုိင္း ဒီေန႔ အာဟပ္မင္းနဲ႕ငါ ေတြ႕မယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ အဘိယက အာဟပ္မင္းထံသြားၿပီး ဧလိယကုိ ေတြ႕ပါၿပီလုိ႔ ေျပာတယ္။
အာဟပ္မင္း ဧလိယကုိ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေမးတယ္။ ဣသေရလျပည္ကုိ ေႏွာက္ယွက္ေနတဲ့လူ ဟုတ္ပါသလား။ ဧလိယက ၾကမ္းၾကမ္းျပန္ေျပာတယ္။ ဣသေရလျပည္ကုိ ငါမေႏွာက္ယွက္ပါဘူး။ အသင္မင္းႀကီးနဲ႕ ဖခင္ကသာ ဖ်က္ဆီးေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားပညတ္မ်ားကုိ ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး ရုပ္တု ကုိးကြယ္တဲ့အတြက္ ဖ်က္ဆီးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကာလေမလ ေတာင္ေပၚမွာ လူစုေဝးေစပါ။ ဗာလဘုရား ပေရာဖက္ (၄၅၀) ကုိပင့္ပါ။ အာရွတရ ဘုရား ပေရာဖက္ (၄၀၀) ကုိလည္းဖိတ္ပါ။
အာဟပ္မင္းသည္ ဣသေရလတစ္ျပည္လုံးကုိ လူလႊတ္ၿပီး၊ ကာလေမလေတာင္ေပၚမွာ စုေဝးေစတယ္။ လူေတြလည္း ေတာင္ေပၚကုိ တက္လာၾကတယ္။ ဗလဘုရားနဲ႕ အာရွတရက္ဘုရားရဲ႕ ပေရာဖက္ေတြကုိလည္း ေခၚေဆာင္လာတယ္။ ဧလိယ ရဲရဲရင့္ရင့္ပဲ လူအမ်ားေရွ႕မွာ ရပ္ေနတယ္။ အသံျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႕ ေျပာတယ္။ ဘယ္မွ်ကာလပတ္လုံး ျပည္သူလူထုဟာ အဆုံးအျဖတ္မေပး ဘဲ ေဝ့လည္လည္ေနၾက ဦးမွာလဲ။ ထာဝရဘုရားဟာ ဘုရားမမွန္လွ်င္ ဗာလဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ပါ။
လူထုႀကီးက ဘာတစ္ခြန္းမွ စကားျပန္မေျပာဘူး။ ထာဝရဘုရားကုိ စြန႔္ၿပီး ဗာလဘုရားေနာက္ ကုိလုိက္ေနၾကတယ္ဆုိတာ အားလုံးက သိေနၾကတယ္။ မ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ရွက္တဲ့ပုံ ေပၚေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ထာဝရဘုရားေနာက္ေတာ္သုိ႔ လုိက္ပါေတာ့မယ္လုိ႔ ေျပာၾကေပမဲ့လုိ႔ ဖြင့္ဟမေျပာဝံ့ၾကဘူး။ သူတုိ႔ေရွ႕မွာ ရဲရင့္တဲ့ ပေရာဖက္ဧလိယ တစ္ေယာက္တည္း အေရးဆုိေနတယ္။ သူ႕တစ္ဖက္က လူထုႀကီးနဲ႕ ဗာလဘုရားနဲ႕ အာရွတရက္ဘုရား ပေရာဖကေပါင္း ရွစ္ရာရွိတယ္။ ဧလိယရဲ႕စကားလုံးဟာ တစ္ေတာင္လုံးမွာ လြမ္းမုိးေနတယ္။ ဘယ္သူမွျပန္ၿပီး စကားမေခ်ဝံ့ၾကဘူး။
ဧလိယဆက္ၿပီးေျပာတယ္။ ငါဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ပေရာဖက္တစ္ပါးတည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ငါတစ္ဖက္က ဗာလဘုရားပေရာဖက္အပါး ေလးရာရွိတယ္။ ႏြားႏွစ္ေကာင္ ယဇ္ပူေဇာ္ၾကေစ။ ဗာလဘုရား ဖက္က ႏြားတစ္ေကာင္ကုိ ပူေဇာ္ေစပါ။ သစ္ပုံေပၚမွာ တင္ပါ။ ေအာက္က မီးမထည့္ဘဲ ပူေဇာ္ပါေစ။ သူတုိ႔ဘုရားက ပူေဇာ္သည့္ ယဇ္ေကာင္ကုိ လက္ခံပါေစ။ မီးေလာင္ၿပီး လက္ခံတဲ့ဘု၇ားက ဘုရားအမွန္ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ လူထုႀကီးက ဒီဟာမွန္တယ္။ သင့္ျမတ္တယ္ ဒီလုိလုပ္ၾကစုိ႔ လုိ႔ ေအာ္ၾကတယ္။
ေကာင္းကင္မွ မီးက်ေသာ ပုံ
ဘယ္ဆုေတာင္း ျပည့္မယ္ထင္သလဲ။ ဘုရားမဲ့ ပေရာဖက္မ်ားက ႏြားသူငယ္ကုိ လက္ခံတယ္။ လူထုႀကီးက စုိက္ၾကည့္ေနတုန္းကုိ ႏြားသူငယ္ ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ဗာလပေရာဖက္မ်ားက ပလႅင္ကုိ လွည့္ၿပီး တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္ ပတ္တယ္။ ခုန္တဲ့လူကခုန္ ေအာ္တဲ့လူကေအာ္။ ကုိယ္ကုိ ေသြးထြက္ေအာင္ လွီးသူက လွီး၊ ဗာလဘုရား နားေညာင္းေတာ္မူပါလုိ႔ ေအာ္ၿပီး ဆုေတာင္းၾကတယ္။ အေျဖမရ၊ မီးမက်ဘူး။
ပေရာဟိတ္မ်ားက တစ္နံနက္ခင္းလုံး ေအာ္ဟစ္ေတာင္းေလွ်ာက္ေသာ္လည္း အေျဖမရတဲ့ အခါ ဧလိယက ျပက္ရယ္ေျပာဆုိတယ္။ က်ယ္က်ယ္ေတာင္းၾကပါဦး။ ဘုရားျဖစ္လုိ႔ စကားေျပာေနတုန္း ျဖစ္မယ္။ ခရီးလြန္ ေနတာလည္း ျဖစ္မယ္။ အိပ္ေနတာလည္းျဖစ္မယ္။ နီးလာေအာင္ေအာ္ၿပီး ေတာင္းၾကပါ။ ေတာင္း ၾကပါတဲ့။ ဒုကၡေတြ႕ေနတဲ့ ပေရာဖက္မ်ားက အသံကုန္ ေအာ္တယ္။
“ဗာလဘုရား... ခင္ဗ်ား။ နားေညာင္းေတာ္မူပါ။ နားေညာင္းေတာ္မူပါ။” နဲ႕ ရူးမတတ္ ျဖစ္ကုန္ တယ္။ တစ္ခိ်ဳ႕က ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စုတ္ၿပဲကုန္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ ညေနပုိင္း ေရာက္လာေတာ့ အသံမထြက္ၾကေတာ့ဘူး။ ဗာလဘုရားကလည္း မထူးဘူး။
ညေနပုိင္းက်တဲ့အခါ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရတဲ့ လူထုႀကီးဟာလည္း ေညာင္းညာၿပီး စိတ္ပါဝင္စားမႈ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ဧလိယက လူထုႀကီးကို အနားလာဖုိ႔ေျပာတယ္။ လူအမ်ားကလည္း တုိးၿပီး အနားလာ ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ အနားမွာ ယဇ္ပလႅင္အေဟာငးတစ္ခုကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ထာဝရဘုရားကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ယဇ္ပလႅင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေပးထားေသာႏြားကုိသတ္၊ အပုိင္းပုိင္းျဖတ္ၿပီး ပလႅင္ေပၚရွိ ထင္ေခ်ာင္းေပၚမွာ တင္တယ္။ ပလႅင္ ပတ္ပတ္လည္မွာလည္း က်ံဳးကေလးတစ္ခု တူးတယ္။ ဒီလုိလုပ္တာဟာ လူေတြက ျမင္တဲ့အခါ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့ အေၾကာင္းကုိ သိေစဖုိ႔ျဖစ္တယ္။ ေရအုိးေလးလုံး ေရျဖည့္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ယဇ္ေကာင္ေပၚမွာ ေလာင္းခ်ပါ။ ထင္းေတြလည္း စုိကုန္ပါလိမ့္မယ္ လုိ႔ေျပာတယ္။
ကာလေမလေတာင္ဟာ ပင္လယ္နဲ႕နီးလုိ႔ ေရကုိ လြယ္လြယ္နဲ႕ သယ္ယူလာႏုိင္ၾကတယ္။ ဧလိယက ဆက္ေျပာျပန္တယ္။ ဒီအတုိင္း ေရထပ္ေလာင္းပါဦး လုိ႔ခုိင္းတယ္။ ဒုတိယ အႀကိမ္ ေရခပ္ၿပီး ေလာင္းျပန္တယ္။ ဧလိယက ဆက္ၿပီး တတိယအႀကိမ္ ေရေလာင္းပါဦး ဆုိေတာ့ တတိယအႀကိမ္ ဆက္ေလာင္းၾကျပန္တယ္။ ေရဟာ က်ဳံးျပည့္ၿပီး ရွိသမွ် စုိရႊဲကုန္တယ္။ အားလုံးအဆင္သင့္ ရွိတဲ့အခါ ဧလိယဟာ ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းတယ္။
ဣသေရလႏုိင္ငံဟာ ယုဒႏုိင္ငံနဲ႕ ကြဲလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ ေက်ာ္လာၿပီ။ ဣသေရလႏုိင္ငံဟာလည္း အဲဒီကစၿပီး ဆုိးသြမ္းတဲ့ ရွင္ဘုရင္မ်ားက ရုပ္တုကုိးကြယ္တဲ့ အတတ္ကုိ သြပ္သြင္းခဲ့တာပဲ။ အသက္ႀကီးတဲ့ လူေတြကေတာ့ ေရွာလမုန္ရွင္ဘုရင္ေခတ္မွာ ဣသေရလလူမ်ိဳး ရွိသမွ်ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ တက္ၿပီး ဘုရားဝတ္ျပဳၾကတာကုိ မွတ္မိၾကတယ္။ ဗာလဘုရား ကုိးကြယ္ တာကုိ ေတြ႕ဖူး၊ ျမင္ဖူးၾကေပမဲ့လုိ႔ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕ ဘုရားဝတ္ျပဳတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေတြ႕ျမင္ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ ဧလိယက ထာဝရဘုရားကုိ ဆုေတာင္းတဲ့ အသံကုိ ၾကားၾကရတဲ့အခါ စိတ္ထိခုိက္ၾကတယ္။
ဧလိယက “အာျဗဟံ၊ ဣဇက္၊ ယာကုပ္ရဲ႕ ဘုရားသခင္၊ ဣသေရလလူမ်ိဳးတုိ႔၏ ဘုရား ျဖစ္ေၾကာင္း ျပေတာ္မူပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးသည္ အမိန္႔ေတာ္အတုိင္း အားလုံးေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့ပါၿပီ။ အုိ .... ဘုရားသခင္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ဤလူအမ်ား သိျမင္ႏုိင္ရန္ ဆုေတာင္းသံကုိ နားေညာင္းေတာ္မူပါ။ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကုိ ျပန္လွည့္ေစေတာ္မူပါ။” ဒီလုိဆုေတာင္းတဲ့ အခါ ခ်က္ခ်င္းေကာင္းကင္က မီးက် လာၿပီး၊ ယဇ္ပလႅင္ေပၚကုိ ေရာက္တယ္။ ႏြားသူငယ္နဲ႕ ထင္းေတြကုိ မီးစြဲေလာင္တယ္။ တစ္မိနစ္အတြင္း ယဇ္ပလႅင္တစ္ခုလုံး မီးစြဲတယ္။ နံေဘးမွာ ေလာင္းထားေသာ ေရဟာ လည္း အပူရွိန္ေၾကာင့္ ကုန္ခမ္းသြားတယ္။ ေက်ာက္တုံးေတြအနားက ေျမႀကီးဟာ မီးကၽြမ္းေလာင္ သြားတယ္။
လူထုႀကီးဟာ အံ့ၾသမဆုံးျဖစ္ၿပီး၊ ဒူးေထာက္ ဆုေတာင္းၾကတယ္။ ထာဝရဘုရားသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထာဝရဘုရား၏ တန္ခုိးေတာ္ကုိ ျမင္ၾကရတဲ့အခါ မမွန္တဲ့အရာမ်ားကုိ ရြံရွာလာၿပီး ဘုရားမဲ့တဲ့ ပေရာဖက္အသံကုိလည္း ရြံရွာလာၾကတယ္။ ဒီအခါ ဧလိယက ဗာလပေရာဖက္ေတြကုိ ဖမ္းခုိင္းၿပီး ကိရွန္ေခ်ာင္းအနားသုိ႔ ေခၚသြားတယ္။ ဟုိေရာက္တဲ့အခါ အားလုံကုိ သတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ ေျမေပၚမွာဝပ္ၿပီး ဆုေတာင္းၾကတယ္။
အေစခံတစ္ေယာက္ကုိ ပင္လယ္ဘက္ကုိ ၾကည့္စမ္းလုိ႔ ခုိင္းတယ္။ အေစခံကလည္း ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ဘာမွမျမင္ရဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီလုိ ခုႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ထၿပီးအၾကည့္ခုိင္းတယ္။ ခုႏွစ္ႀကိမ္က်တဲ့အခါ........ အေစခံက ပင္လယ္ထဲက လက္သီးဆုပ္ေလာက္ရွိတဲ့ မုိးတိမ္တက္ လာ ေနပါတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီအခါ အာဟပ္မင္းကုိ ေျပာလုိက္တယ္။ ျမင္းရထားေပၚကုိ အျမန္တက္ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ ျပန္ပါ။ မုိးမလြတ္ဘဲ ရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျပာခုိင္းတယ္။ မၾကာခင္ဘဲ ေကာင္းကင္ တစ္ခုလုံး မႈိင္းအုံ႕ၿပီး မုိးႀကီးစြာ ရြာခ်တယ္။ ဧလိယလည္း အဝတ္ၿခံဳၿပီး ရထားေရွ႕ကေန အိမ္ျပန္သြားတယ္။
No comments:
Post a Comment