ေဂသေရွမန္ဥယ်ာဥ္အား သတိရျခင္း

              ေဂသေရွမန္အေၾကာင္းကုိ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဘုိေလး (ဦးထြန္းျမတ္/ေဒါက္တာ ထြန္းျမတ္ေအး) ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။ “ေဂသေရွမန္ဥယ်ာဥ္ အေၾကာင္း ေအာက္ေမ့ေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ သက္ ဆုိင္ျခင္းရွိပါ” ........ တဲ့။ “ေခၽြးေသြးေတြနဲ႕ လူးေနတဲ့ေက်ာက္မ်ားကုိ သူ႔အတြက္ သရဖူ ျဖစ္ေစလုိ႔တဲ့....။” ညႊန္႔လုိက္တဲ့ အေရးအသားေလး.......။

              ဟုတ္ပါသည္။  ေဂသေရွမန္    ဥယ်ာဥ္ ဆုိသည္မွာ လူတုိင္းႏွင့္ (အထူးသျဖင့္....... ယုံၾကည္သူ တုိင္းႏွင့္) သက္ဆုိင္ပါသည္။

              ကုိယ္ေတာ္ရွင္ဆုေတာင္းစဥ္ က်ခဲ့သည့္ ေခၽြးေသြးေတြေပလူးခဲ့သည့္ ေက်ာက္ခဲမ်ား..... တန္ဖုိး ႀကီးလုိက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္း၊   တန္ဖုိးႀကီးလုိက္ေလျခင္း ပါပဲ။  အဲဒီ ေက်ာက္တုံးမ်ားကုိ   ပန္းတိမ္ဆရာနဲ႕အပ္ၿပီး သရဖူေလးလုပ္ကာ   ဦးေခါင္းမွာ     ေဆာင္းထားလုိက္ခ်င္တယ္တဲ့.........။ ကၽြန္ေတာ့္ဘုိးေလး မေကာင္း လား။  ေရးဖြဲ႔ထားတာ ကဗ်ာမဆန္ဘူးလား။  အဲဒီ သရဖူေလးမ်ားရွိရင္ ....... မေဆာင္းခ်င္ဘူးလား။

             အဲဒီဥယ်ာဥ္ေတာ္ ထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြ သည္တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ သမုိင္းေၾကာင္းမ်ား၊ အျဖစ္ အပ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။   စိတ္၀င္စားဖြယ္လည္း ျဖစ္သည္။   သင္ခန္းစာယူစရာ လည္း ရွိေပသည္။ ဒီဥယ်ာဥ္ေလး ကလွမွလွျဖစ္ပါ၏။ ဖတ္မိသမွ်ေလး ေရးပါရေစ။

              ေဂသေရွမန္ဥယ်ာဥ္သည္ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ အျပင္နားမွာရွိပါတယ္။ သံလြင္ေတာင္ ရဲ႕ ေျခရင္း ဆင္ေျခေလွ်ာ ေတာင္ေစာင္းေလး မွာျဖစ္ပါတယ္။ သိသမွ် ေျပာရရင္ ယခုေျပာ ေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ဆုိတာ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႕ကေန ေယရိေခါၿမိဳ႕ကုိ သြားတဲ့လမ္းေၾကာင္း (ေျမပုံထဲ ၾကည့္ရတာ အေရွ႕ေျမာက္ ယြန္းယြန္းဗ်) ေပၚမွာရွိတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႕ ရင္းႏွီးတဲ့ ဗက္ဖာေဂရြာ၊ ေဗသနိရြာ၊ ေကျဒဳန္းေခ်ာင္း..... ဆုိတာ ေတြလည္း အဲဒီ၀န္းက်င္ မွာပဲ ရွိေနေလရဲ႕။

           အဲဒီေနရာေလးကုိ သခင္ေယ႐ႈက ကုိယ္ေတာ္တုိင္ေသာ္၎၊ သူ႔တပည့္မ်ား ႏွင့္ေသာ္၎၊ မၾကာ ခဏဆုိသလုိ ဆုေတာင္းဖုိ႔ သြားေရာက္တတ္ပါတယ္။ ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း ေယရႈကုိ အပ္ႏွံ ခဲ့ၾက ပါတယ္။  ေဂသေရွမန္ ဆုိတာ ဘယ္လုိပုံစံ မ်ိဳးလဲ။ လုိက္ရွာၾကည့္ ၿပီး  ေလ့လာေ တာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ လွပတာပဲ။ 

            သက္တမ္းရင့္ သံလြင္ပင္ေတြ၊ လွလုိက္တာဗ်ာ......။ သခင္ေယရႈ ဒူးေထာက္ဆုေတာင္း တဲ့အခါ ေက်ာက္တုံး ဒီေနရာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

             ေျပာျပခ်င္တာက ............ ဒီလုိပါ။

            သခင္ေယရႈက တပည့္ေတာ္ေတြနဲ႕ ေနာက္ဆုံး ညစာစားၿပီးတဲ့အခါ ယုဒရွကာယုတ္ကုိ “မင္းလုပ္ စရာရွိတာ သြားလုပ္ကြာ.......။” လုိ႔ေျပာပါတယ္။ အေျပာၾကီးလွတဲ့ ေပတရုကုိလည္း “ၾကက္မတြန္မီ မင္းငါ့ ကုိ သုံးႀကိမ္ ျငင္းလိမ့္မယ္....။” လုိ႔ ရွင္းရွင္းေျပာလုိက္တယ္။ 

            အဲဒီေနာက္ ေပတရုရယ္ ေဇေဗဒဲရဲ႕သား ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ယာကုပ္နဲ႔ ေယာဟန္တုိ႔ကုိ ေခၚၿပီး သံလြင္ ေျခရင္းမွာရွိတဲ့ ေဂသေရွမန္ ဥယ်ာဥ္ကုိ သြားၾကပါတယ္။

             ေတြးႀကည့္မိရတာ ............

             ခံစားၾကည့္မိရတာ ............

             သခင္ေယရႈရဲ႕ မ်က္ႏွာေတာ္ညွိဳးခ်ဳံ းေနေတာ္မူမွာ အေသအခ်ာပဲ။

             မ်က္လုံးမွာလည္း မ်က္ရည္စမ်ား ေ၀့ကာ ၀မ္းနည္းလ်က္ရွိေနမွာပဲ။

             သုိ႔ေသာ္ ယင္းမ်က္လုံးတြင္ပင္ ခုိင္မာသည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က အထင္းသား အေရာင္ေတာက္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။ အားစုိက္ဆုေတာင္းပါလ်က္ တစ္ကုိယ္လုံးက ေခၽြးမ်ား ရႊဲနစ္ေနသည္။ ယင္း က်သည့္ ေခၽြးစက္ သည္ပင္ ေသြးကဲ့သုိ႔ဟု သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ တြင္ေဖာ္ျပထားသည္။ လူသားအျဖစ္ ခံယူထားေတာ္မူေလေတာ့.......... ဆုေတာင္းပါတယ္။

               ဤခြက္ဖလားကုိ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ လြန္ေျမာက္သြားရဖုိ႔........ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕အလုိ မျဖစ္ေစဘဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အလုိေတာ္ အတုိင္းသာ ျဖစ္ေစဖုိ႔.......... တဲ့။ ၿပီးေတာ့ လူေတြအတြက္ ကုိလည္း (ေမတၱာ ရွင္) “သူတုိ႔တေတြ သူတုိ႔ဘာသာ သူတုိ႔ ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကုိင္ရမွန္း မသိတဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကုိ ခြင့္လႊတ္ ေတာ္မူပါ.......။” တဲ့ဗ်ာ

              ၿပီးေတာ့ ေခၚလာတဲ့ တပည့္ေတာ္ေတြထံ (အမာခံ သုံးေယာက္) သြားၾကည့္ေတာ့ လား.... လား.....။ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကေလတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ဆုိးတဲ့ တပည့္ေတြ။ တစ္ႀကိမ္မဟုတ္။ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ သြားၾကည့္တဲ့အခါ မွာလည္း တပည့္ေတာ္ေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာခ်ည္း ေတြ႕ေတာ့ “သင္တုိ႔သည္ တစ္နာရီ ခန္႔မွ် ငါႏွင့္အတူ ေစာင့္၍ေနျခင္းငွာ ဤသုိ႔ မစြမ္းႏုိင္ သေလာ” လုိ႔ ေျပာယူရေတာ့တာပဲ။ မင္းတုိ႔ ငါ့ကုိ တစ္နာရီေလာက္ ေတာင္မေစာင့္ေပး ႏုိင္ဘူးလား...... တဲ့။

            ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ........... ကုိယ္ေတာ္ကုိ ဘယ္သူစိတ္ပ်က္ပ်က္ ကၽြႏု္ပ္က ဘယ္ေတာ့မွ ကုိယ္ေတာ္ ကုိ စိတ္မပ်က္ဘူးလုိ႔ ရဲရဲႀကီး ေျပာခဲ့တဲ့ ေပတရု........ အခုအိပ္ေနတဲ့ သုံးေယာက္အထဲမွာ ပါတယ္။ ထင္း တုံးႀကီးက် ေနတာပဲ။ အဆင္ေျပရင္ ရာထူးႀကီးႀကီး ေပးေစခ်င္တဲ့ ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ ....... ဘာဇြဲမွ မရွိတာလည္း ေတြ႕ရၿပီ။ သခင္ဘုရားကေတာ့ ဘုရားေပမုိ႔ ဒီလုိျဖစ္လိမ့္ မယ္ ဆုိတာႀကိဳသိၿပီးသား။

          “မင္းတုိ႔ကြာ စိတ္ေစတနာရွိေပမယ့္ ကုိယ္ခႏၶာက တယ္ၿပီး အားနည္းသကိုး။ စုံစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္း ကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ ဆုေတာင္းၾကကြာ” တဲ့။ အလြန္တင့္တယ္ ခန္႔ျငား တဲ့၊  ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းပီသတဲ့ ေလေျပသံေလးနဲ႔ နူးႏူးည့ံညံ့ ဆုံးမေလတယ္။ အဲဒီလုိ ဆုံးမပုံ မ်ိဳးနဲ႔ အဆုံးအမ ခံခ်င္လုိက္တာဗ်ာ။

             အဲဒီစကားေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ရႈ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးကုိ ေျပာေနတာပါပဲ ဆုိတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တေတြလည္း ဘယ္ကိစၥကုိ ဘယ္လုိလုပ္လုိက္ရင္ ဆုိတာမ်ိဳး စိတ္ ေစတနာရွိ သူေတြခ်ည္း ပါပဲ။ အေျပာသန္ သူေတြမ်ား ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားစုိက္ ႀကိဳးပမ္းမႈ (သခင္ေယရႈရဲ႕ စကားေတာ္အတုိင္း ေျပာရရင္) ကုိယ္ခႏၶာက တယ္ၿပီး အားနည္းသကုိး ဆုိတာ ေတြ႔ရ ပါလိမ့္မယ္။

           သင္းအုပ္ဆရာႀကီး တစ္ေယာက္ တစ္ခါက ေျပာတာမွတ္ဖူးတယ္။ Sympathy ဆုိတာ “ေလနဲ႔ သနားတာ” တဲ့။ Empathy ဆုိတာက “လက္နဲ႔သနားတာ” တဲ့.......... ရွင္းမွရွင္း။

           ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ႀကိဳက္တဲ့ ဓမၼေတးတပုဒ္ စိတ္ထဲ ေရာက္လာမိတယ္။ “I shall see Him, face to face”     တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံး တစ္ေန႔က်ရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္  ေတြ႔ရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ေျပာရဆုိရ ေျဖရ ရွင္းရ အဆင္ေျပဖုိ႔ ႀကိဳးစားရလိမ့္မယ္။ “............... .......... လွည္းနင္းခံရတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး” နဲ႕ အထစ္ထစ္ ဆုိရင္ မျဖစ္ေပဘူး။

           ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခရစ္ယာန္မ်ား ေလနဲ႕ခ်ည္းထက္ လက္နဲ႕အမႈေတာ္ျမတ္ သာသနာမွာ ပါ၀င္ၾကဖုိ႔ လုိၿပီ။ အင္း.............. ေဂသေရွမန္ ဥယ်ာဥ္ အေၾကာင္း စဥ္းစားတဲ့အခါ မ်က္လုံးေထာင့္ေထာက္ ထားမွနဲ႔ တူတယ္။

                                                          ေမာင္ေမာင္ (ၿမိဳ႕မ တုိင္းရင္းသား)