အဘယ္ေၾကာင့္ေယ႐ႈ ဤေလာကသုိ႔ၾကႊဆင္းလာခဲ့ရသနည္း။

အဘယ္ေၾကာင့္ေယ႐ႈဘုရားဤေလာကသုိ႔ၾကႊဆင္းလာခဲ့ရသနည္။

(ဆရာဦးမင္းေအာင္ထြန္း)

နိဒါန္း
                    ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏သေႏၶတည္ေပါက္ဖြားရာသည္ခရစ္ေတာ္       ဤေလာကကုိၾကြဆင္းလာ
ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊  ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏အႏွစ္သာရမွာ       ခရစ္ေတာ္၏အသက္တာႏွင့္ တရားေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။
ဤျဖစ္စဥ္အရုပ္သ႑ာန္သည္  ခရစ္စမတ္ပင္ျဖစ္သည္။      ခရစ္ေတာ္ေလာကသုိ႕       ၾကႊဆင္းလာခဲ့သည့္
ခရစ္စမတ္သည္  အဓိကအေနျဖင့္  ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိေဖာ္က်ဴးေပးပါသည္။

၁။         ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္အားလာေရာက္တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။
             ခရစ္ေတာ္၏ပထမဦးဆုံး   သတင္းစကားမွာ    “ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္ ”  ပင္ျဖစ္သည္။    မာကု
(၁း၁၅) မွာ “အခ်ိန္ျပည့္စုံၿပီ။ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္သည္တည္လုနီးၿပီ   ။ေနာင္တရၾကေလာ့။   ဧ၀ံေဂလိ
တရားေတာ္ကုိ  ယုံၾကည္ၾကေလာ့  ” ဟူေသာဘုရားသခင္၏  ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ       ဧ၀ံေဂလိတရား
ေတာ္ကုိေဟာေတာ္မူ၏။  ထုိေၾကာင့္ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေဟာေျပာေသာ      ဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္သည္  ဘုရားသခင္
၏ႏုိင္ငံေတာ္အေၾကာင္း  ပင္ျဖစ္သင့္ပါသည္။
             ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ ဘယ္မွာတည္ေဆာက္ခဲ့တာလဲဟုေမးစရာေမးခြန္းေတာ့ရွိသည္။  ခရစ္
ေတာ္သည္  ဤဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္ကုိေၾကြးေၾကာ္ၿပီး  ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕သုိ႔ေရာက္လွ်င္      တရားဇရပ္မွာ
ပင္ညစ္ညွဴးေသာနတ္ကုိႏွင္ထုတ္ခဲ့သည္။  ထုိေနာက္လူအမ်ားကုိ  အနာေရာဂါၿငိမ္းေစခဲ့သည္။    အပယ္ခံ
မ်ား၏ဘယ္ကလည္း  ရပ္တည္ေပးခဲ့သည္။  အေယာင္အေဆာင္ဖုံးကြယ္ထားသူမ်ားကုိလည္း   ေဖာ္ထုတ္
ဆုံးမခဲ့သည္။  အားလုံးဤကမၻာႀကီးေပၚမွာ  တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

              ယေန႔  ဘာေၾကာင့္   ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ       အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက       ဤေလာက ကမၻာ
တြင္မေတြ႕မျမင္ရဘဲ  ေနာင္တမလြန္ဘ၀မွရမည္ဟု  ထင္ခဲ့ၾကသနည္း။      အေၾကာင္းမွာ ရွင္မႆဲခရစ္၀င္
က်မ္းတြင္ “ဘုရား”  ဆုိေသာအသုံးအႏွံဳးသုံးျပဳဖုိ႕ရာ       အလြန္ေၾကာက္ရြံသျဖင့္  ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္
အစား  ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္ဟု  ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚခဲ့ပါသည္။     ကနဦးခရစ္ယာန္မ်ားလည္း  ထုိသုိ႔အသုံး
ျပဳခဲ့ရာ   ယေန႔ခရစ္ယာန္မ်ားလည္းထုိသုိ႔ဆက္လက္၍    အသုံးျပဳခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။      ထုိေၾကာင့္  ေနရာ
အားျဖင့္  သီးသန္႔ရွိမည့္ေနရာ  အခ်ိန္အားျဖင့္ တမလြန္မွေရာက္မည့္ေနရာ  စသည္ျဖင့္  ေဟာေျပာသြန္သင္
လာခဲ့ၾကသည္။   ထုိသုိ႔နားလည္မွဳေၾကာင့္   ကမၻာေလာကႀကီးအေရးထက္     ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္အေရး
တမလြန္အေရးကုိ  ပုိ၍ဦးစားေပးလာၾကသည္။
              ဤေနရာတြင္ေမးစရာတစ္ခုရွိလာျပန္သည္။      ေယာဟန္ (၁၈း၃၆) မွာ “ေယ႐ႈက ငါ၏ႏုိင္ငံေတာ္
သည္ဤေလာကႏွင့္မဆုိင္ ” ဟူ၍ေျပာထားသျဖင့္        သခင္ေယ႐ႈတည္ေဆာက္ေသာႏုိ င္ငံေတာ္   သည္
ဤေလာကတြင္ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။      ဤေနရာတြင္အသုံးျပဳေသာ     ေလာကသည္   ေဟရုဒ္မင္း၊ ဆီဇာမင္း၊
အာဏာရွင္၊ ဟစ္တလာ     စသည္တုိ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ       တရားမွ်တမွဳကင္းမဲ့ျခင္း၊      အႀကမ္းဖက္မွဳမ်ားႏွင့္
ျပည့္ႏွက္ေနေသာ၊ တုိငးသူျပည္သားမ်ားအား     နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္  ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ  မေကာင္းမွဳႏွင့္ျပည့္
၀ေနေသာႏုိင္ငံကုိဆုိလုိသည္။   ခရစ္ေတာ္တည္ေဆာက္မည့္ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္သည္  ဤမေကာင္း
မွဳႏွင့္ျပည့္ေနေသာႏုိင္ငံကုိ   ထုိေဖာက္တုိက္ခုိက္ၿဖိဳခြင္းလွ်က္     တရားမွ်တေသာ  ေမတၱာတရားပြားမ်ားရာ
ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာႏုိင္ငံပင္ျဖစ္သည္။
                ထုိဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္သည္       ဤၼေလာက၌ပင္တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္း   မဟုတ္ပါေလာ။ ရွင္
မႆဲ (၆း၁၀)  သခင္ခရစ္ေတာ္က “အလုိေတာ္သည္     ေကာင္းကင္ဘုံ၌ျပည္စုံသကဲ့သုိ႔      ေျမႀကီးေပၚမွာ
ျပည့္စုံပါေစေသာ္၀္”  ဟုဆုေတာင္းဖုိ႔ရန္သြန္သင္ခဲ့ပါသည္။  ဤဆုေတာင္းခ်က္သည္         ဤကမၻာေျမႀကီး
၏မျပည့္စုံမွဳ  အေျခအေနကုိေကာင္းကင္၌       အစစအရာရာျပည့္စုံသကဲ့သုိ႔     ယခုအခ်ိန္မွာလုပ္ေဆာင္ဖုိ႔
ရာ  ဘုရားသခင္အလုိေတာ္  ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
                သက္သာေလာနိတ္ၾသ၀ါဒစာ     ပထမစာေစာင္၏ေနာက္ခံအေျခအေနသည္   ခရစ္ေတာ္ဒုတိယ
အႀကိမ္ၾကြလာျခင္းကုိ  အသည္းအသန္ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။         ဤသုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ေနသူမ်ားသည္
မည္သည့္အလုပ္ကုိမွ်  မလုပ္ေတာ့ဘဲ        လက္ပုိက္ၿပီး    ထုိင္၍ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။  ထုိေၾကာင့္ တမန္ေတာ္
ႀကီးရွင္ေပါလုက     သက္သာေလာနိတ္ၾသ၀ါဒစာ       ဒုတိယစာေစာင္ကုိ  ေရး   လွ်က္ရွင္းလင္းခဲ့ရပါသည္။
ခရစ္ေတာ္ကုိ  ေမွ်ာ္လင့္တာေတာ့ဟုတ္သည္။  သုိ႔ေသာ္    အလုပ္မလုပ္ဘဲေမွ်ာ္ေနျခင္းကုိျဖင့္  အျပစ္တင္ခဲ့
သည္။မိမိအလုပ္ကုိ  မလုပ္၍  မိမိအလုပ္ကုိအျခားသူမ်ားက  အပုိ၀န္ထမ္းေနရသည္။    ထုိေၾကာင့္   အလုပ္
လုပ္ရင္းေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။  ယန္းေပါ့ဆက္၏  အဆုိအရ       “ခရစ္ယာန္မ်ားသည္      ေကာင္းကင္ဘုံ၏ ၾကြယ္၀
ျပည့္စုံမွဳကုိ  တပ္မက္လြန္းအားႀကီးၿပီး        ေလာကႀကီးအတြင္း      လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္ေသာ    အရာမ်ားကုိ
ေမ့ေလ်ာ့သြားေသာသူမ်ား  ျဖစ္ၾကသည္။”  ထုိေၾကာင့္          ခရစ္ေတာ္၏ဧ၀ံေဂလိတရားျဖစ္ေသာ   ဘုရား
သခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္သည္   ဤေလာက၌ပင္ျဖစ္ၿပီး၊       ယခုပင္အစျပဳ၀င္ေရာက္ေနၿပီး၊     ယခုပင္ခရစ္ေတာ္
တည္ေဆာက္ေသာ  ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္အား        ဆက္လက္၍ႏုိင္ငံသားေကာင္းပီသစြာ  ပါ၀င္အပ္ႏွံ
လုပ္ေဆာင္ေနရမွာျဖစ္သည္။

၂။            ျပည့္စုံေသာပညတ္တရားအား  လာေရာက္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
              မႆဲ (၁၉း၁၆-၂၂)  မွာ ေငြရတတ္ေသာသူတစ္ဦး ကယ္တင္ျခင္း      ထာ၀ရအသက္ရဖုိ႔   မည္သုိ႔
ျပဳလုပ္ရမည္နည္းဟုခရစ္ေတာ္အား  ေမးျမန္းေသာအခါ   ပညတ္ေတာ္(၁၀)ပါးအား       ေစာင့္ေရွာက္ရမည္
ဟုေျပာလွ်င္   ငယ္စဥ္ကပင္     ကၽြန္ေတာ္ေ စာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္ဟုေျဖၾကားခဲ့သည္။      ထုိစဥ္ဆက္လက္၍
“သင့္ဥစၥာ  ပစၥည္းမ်ားကုိေ၇ာင္း၍  ဆင္းရဲသားတုိ႔အားေပးေလာ့” ဟု     ဒုတိယျပဳလုပ္ရမည့္အရာ  ကုိ ဆုိခဲ့
ပါသည္။ ေငြရတတ္ေသာသူ  ေပၚမလာေတာ့ပါ။
                ထုိအျဖစ္အပ်က္၌     ဒုတိယျပဳက်င့္ရမည့္အရာ      ထပ္မံေဖာ္ျပရျခင္းမွာ  ပထမအခ်က္ကုိလုိက္
ေလွ်ာက္ခဲ့သည္ဟုဆုိသည့္   ပညတ္ေတာ္(၁၀)ပါး      အားမည္သုိ႔လုိက္ေလွ်ာက္ခဲ့သနည္း       သိခ်င္၍ျဖစ္
သည္။  ဦးေႏွာက္ႏွင့္လုိက္ေလ်ာက္တာလား၊   ႏွလုံးသားႏွင့္လုိက္ေလ်ာက္တာလား       ဆုိသည့္အခ်က္ကုိ
ကြဲကြဲျပားျပား  သိဖုိ႔ျဖစ္သည္။       အကယ္၍      ႏွလုံးသားအႀကြင္းမဲ့ျဖင့္      ပညတ္တရား(၁၀)ပါးကုိ  လုိက္
ေလွ်ာက္ခဲ့လွ်င္  ေနာက္ထပ္(၁)ပါး     ထပ္မံျဖည့္စြက္ျခင္းကုိ  လက္ခံႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။     ယခုအေျခအေန
ကသူလက္မခံခဲ့၍   ဦးေႏွာက္ျဖင့္  လုိက္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္။       (၁၀)ပါးရွိ၍      (၁၀)ပါး  လုိက္ေလွ်ာက္
ျခင္းျဖစ္သည္။       အကယ္၍  (၅)ပါးသာရွိပါက  (၅)ပါးသာလုိက္ေလွ်ာက္မည္ျဖစ္သည္။   ၿပီးလွ်င္ငါ့တာ၀န္
ေက်ၿပီးဟု ထင္ေနသည္။       ပညတ္အသစ္ထပ္မံေပးလွ်င္လည္း    မလုိက္ေလွ်ာက္ႏုိင္သည့္  အေျခအေန
မ်ိဳးျဖစ္သည္။  ထုိေၾကာင့္ပညတ္တရားကုိေတာ့  လုိက္ေလွ်ာက္သည္။ ျပည့္စုံမွဳမရွိျဖစ္ေနသည္။
             ဖာရိရွဲတုိ႕၏ျပႆနာ  သည္လည္း  ထုိသုိ႔ျဖစ္သည္။သူတုိ႔သည္        ပညတ္တရားလုိက္ေလွ်ာက္မွဳ
တြင္အျခားသူမ်ားထက္   သာလြန္ၾကသည္။         ခရစ္ေတာ္က  မႆဲ (၅း၂၀)တြင္       “ အျခားသူမ်ားအား
သင့္တုိ႔က်င့္ေသာအက်င့္သည္  ဖာရိရွဲတုိ႔၏အက်င့္ထက္     မလြန္မသာလွ်င္       ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္သုိ႔
မေရာက္ဟုပင္  ေဖာ္ျပထားသည္။”       သုိ႕ေသာ္  မႆဲ (၂၃း၂၇) တြင္     ဖာရိရွဲတုိ႕၏အက်င့္သည္  အျပင္
သ႑ာန္ျဖဴေဖြး  တင့္တယ္ေနေသာ္လည္း  အတြင္း၌     အညစ္အေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္         ပုပ္ပ်က္ေနေသာ
သခ်ၤိဳင္းႏွင့္တူသည္ဟု  ေျပာခဲ့သည္။        ထုိသုိ႔ေျပာဆုိခ်က္မ်ား          ကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္     ဖာရိရွဲသည္
ပညတ္တရားကုိလုိက္ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း  ျပည့္စုံစြာလုိက္ေလွ်ာက္ႏုိင္ျခင္းမရွိေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။
             သူတို႔၏ပညတ္တရား       လုိက္ေလွ်ာက္ျခင္းသည္     ပုဂၢိဳလ္ေရးရာေျဖာင့္မတ္ျခင္း       သက္သက္
လုိက္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္။  အျခားသူမ်ားက     သူတုိ႔အားေျဖာင့္မတ္သည္ဟု        အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကုိ
ခံယူရန္ျဖစ္သည္။ သုိ႔မွာသာ    ဘာသာေရးတြင္အခြင့္အေရးမ်ား     ရယူရန္ျဖစ္သည္။       ဒုတိယအခ်က္မွာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမပါဘဲ   လုိက္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္။   ပညတ္ခ်က္အသစ္ကုိထုတ္လွ်က္       အျခားသူမ်ား
အား  ၀န္ပိေစျခင္း၊   ဒုကၡေရာက္ေစျခင္းသာျဖစ္ေစသည္။
             ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚရွိ    အသင္းေတာ္တစ္ပါးမွ    သင္းအုပ္ဆရာတစ္ပါး   ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္  ရင္ဆိုင္ေန
ရသည္။ ျပႆနာကေတာ့  သင္းအုပ္ဆရာသမီးက ဗုဒၶဘာသာတစ္ဦးႏွင့္    ယူမိ၍ျဖစ္သည္။     အျမင္က်ဥ္း
ေသာအသင္းသားမ်ားက သင္းအုပ္ဆရာ     အားျပႆနာရွာခ်ိန္မွာ      သင္းေထာက္ႀကီးတစ္ဦးက     သင္း
ေထာက္အျဖစ္က  ႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။  အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္      သူ၏သမီးသည္လည္း    တျခားဘာသာ
၀င္ႏွင့္ယူထား၍ျဖစ္ေၾကာင္း၊   ၁တိ(၃း၁၂)မွာ ေဖာ္ျပခ်က္အရ     မိမိအိမ္ေထာင္    ကုိေကာင္းေကာင္းမအုပ္
ခ်ဳပ္ႏုိင္၍   ဤသင္းေထာက္ရာထူးႏွင့္မထုိက္တန္ပါသျဖင့္  ႏွဳတ္ထြက္ပါသည္။
                    ထုိေနာက္အခ်ိဳ႕အသင္းသားမ်ားက    သင္းေထာက္ႀကီးက   သူ၏   သမီးအျခားဘာသာ၀င္ႏွင့္
ယူသျဖင့္ သင္းေထာက္ရာထူးမွႏွဳတ္ထြက္လွ်င္     သင္းအုပ္ဆရာ၏သမီးသည္လည္း      အျခားဘာသာ၀င္
ႏွင့္ယူသျဖင့္      ပုိ၍ထြက္သင့္သည္ဟု      တင္ျပလာပါသည္။      သင္းေထာက္ႀကီးသည္    ၁တိ (၃း၁၂)ကုိ
လုိက္ေလွ်ာက္ျခင္းသည္  အမွန္တကယ္ေနာင္တရ၍      မဟုတ္ဘဲ   သင္းအုပ္ဆရာအား     ျပႆနာရွာရန္
အတြက္ျဖစ္သည္။ဖာရိရွဲမ်ားကဲ့သုိ႕  ေမတၱာမပါဘဲ    ပညတ္တရားကုိ     လုိက္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္။   သုိ႔
ျဖစ္ ၍      လုိက္ေလွ်ာက္လြန္းအားႀကီးၿပီး    ဘုရားႏွင့္   အင္မတန္ေ၀းကြာေနခဲ့ၾကသည္။
                  ဘုရားသခင္က  ပညတ္တရား (၁၀)ပါးကုိ ဣသေရလ    လူမ်ိဳးတုိ႔အားေပးခဲ့ျခင္းမွာ  လူမ်ိဳးေတာ္
လမ္းလြဲေန၍ျဖစ္သည္။ အဲဂုတၱဳျပည္မွ  သူတုိ႕ကုိ      အမွန္တကယ္ထုတ္ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ  ဘုရားသခင္ျဖစ္
ေသာ္လည္း   သူတုိ႔ကေရႊႏြားရုပ္တုဘုရားကုိသာ    ခ်ီးမြမ္းေနၾကသည္။     ထုိေၾကာင့္    ထာ၀ရဘုရားသည္
လူမ်ိဳးေတာ္မ်ား      သူဆီျပန္လည္၍  ေရာက္ရွိရန္      ပညတ္ေတာ္(၁၀)ပါးျဖင့္  ထိန္းသိမ္းေခၚေဆာင္ခဲ့ျခင္း
ျဖစ္သည္။  တနည္းအားျဖင့္   လူမ်ိဳးေတာ္သည္  ဘုရားသခင္အား    ဘုရားသခင္အျဖစ္       အသိအမွတ္ျပဳ
ရန္အတြက္ျဖစ္သည္။
                ယေန႔   အသင္းေတာ္မ်ား၊     အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မ်ား၌      ပညတ္တရားႏွင့္တူေသာ      စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း
(Constitution and By Law) မ်ား   ရွိသင့္သည္။        သုိ႔ေသာ္  ဤစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း  သည္      ေမတၱာျဖင့္
လုိက္ေလ်ာက္တတ္    ရန္သာျဖစ္သည္။       ဤစည္းမ်ဥ္းစည ္းကမ္းမည္မွ်     ေကာင္းမြန္ပါေစေ မတၱာမပါ
ဘဲလုိက္ေလွ်ာက္ေနသမွ်  ထုိအသင္းေတာ္၊   အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မ်ား၌  ျပႆနာ၊     အခက္အခဲမ်ားႏွင့္သာ  ေတြ႕ႀကံဳ
ေနရမည္သာျဖစ္သည္။  အခ်ိဳ႕အသင္းေတာ္မ်ားသည္  ဖာရိရွဲကဲ့သုိ႔      ပညတ္တရားလုိက္ေလွ်ာက္လြန္းၿပီး
စိတ္ႀကီး၀င္ေနတတ္သည္။       နည္းနည္းမွ်အေလ်ာ့အတင္းလုပ္၍မရ၊       ညွိဳႏွိဳင္းခြင့္မရွိ၊  ခြင့္မလႊတ္တတ္
အျခားသူမ်ားကုိလည္း  အထင္ျမင္ေသးေနသူမ်ားရွိသည္။      အခ်ိဳ႕အသင္းေတာ္မ်ားတြင္       ဤစည္းမ်ဥ္း
စည္းကမ္းမ်ားကုိ    ကုိင္ၿပီးအျခားသူမ်ားကုိ       ခ်ယ္လွယ္ေနေသာသူ၊     အားနည္းခ်က္    ကုိေထာက္ျပၿပီး
ျပႆနာမ်ားဖန္တီးေနသူမ်ားလည္းရွိသည္။    ထုိေၾကာင့္  သူတုိ႔၏လုိက္ေလွ်ာက္မွဳသည္     ဘုရားသခင္၏
မူလ     ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ေ၀းကြာလွ်က္     ရွိေပသည္။
               ဘုရားသခင္သည္ပညတ္တရားအားျဖင့္        ဘုရားႏွင့္လူဆက္ဆံေရး၊      လူလူခ်င္းဆက္ဆံေရး
ေကာင္းမြန္ေသာ  လူပီသေသာလူသားမ်ားျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊       လူသားမ်ားသည္  ပညတ္
တရားကုိလို္က္္ေလွ်ာက္ရာတြင္  မွန္ကန္မွဳမရွိသည့္အတြက္   မူလ   ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ေ၀းကြာသြားခဲ့ရသည္။
ကနဦးအသင္းေတာ္၏ဖခင္တစ္ဦးျဖစ္သူ     Irenaeus က     “လူသားမ်ားဘုရားသခင္ျဖစ္ဖုိရန္  ဘုရားသခင္
သည္လူ႔ဇာတိကုိခံယူၿပီး    လူသားျဖစ္လာသည္။ ”      ( God became man that man can become God) ဟု
ေျပာခဲ့ပါသည္။   ဤဆုိရုိးသည္  ျပည့္စုံေသာအဆုိအမိန္႔  မဟုတ္ေတာ့ပါ။      အမွန္မွာ  “လူသားမ်ား စစ္မွန္
ေသာ  လူသားမ်ားျဖစ္ေစဖုိ႔ရန္     ဘုရားသခင္သည္       လူ႕ဇာတိခံယူလ်က္  လူသားျဖစ္လာသည္”  (God
became man so that man can become autheritic  human)    ဟူ၍ျဖစ္လာခဲ့သည္။
              ထုိသုိ႔ပညတ္တရားလုိက္ေလ်ာက္ရာတြင္     မျပည့္စုံသည့္အတြက္     ခရစ္ေတာ္ၾကြဆင္းလာျခင္း
ျဖစ္သည္။  ခရစ္ေတာ္ဘုရားက  ပညတ္တရားေပးရျခင္း       မူလရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ  ရွင္းျပခဲ့သည္။  ပညတ္
တရားကုိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ(ႏွလုံးသား) ျဖင့္     လုိက္ေလ်ာက္ရန္နည္းလမ္းကုိ          လက္ေတြ႕ျပသခဲ့သည္။
လမ္းလြဲေနေသာ  ဖာရိရွဲတုိ႕၏လမ္းကုိလည္း  တည့္မတ္ေစခဲ့သည္။

နိဂုံး
                ယခုႏွစ္က်ေရာက္ေသာခရစ္စမတ္သည္        ခရစ္ေတာ္ဆင္းသက္ၾကြလာ    ကယ္တင္ခဲ့ေသာ
လူသားႏွင့္ကမၻာႀကီးကုိ        ခ်စ္တတ္ဖုိ႔ရန္ျဖစ္သည္။      ခရစ္ေတာ္တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ  ဘုရားသခင္၏
ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ       ယခုအသက္ရွင္စဥ္ပင္      ၀င္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းျမင္ေတြ႕ခံစားတတ္ဖုိ႔၊  ေဖာ္ထုတ္
ရန္ႏွင့္  ပညတ္ခ်က္မ်ားကုိ   ျပည္စုံေစေသာနည္းလမ္းသည္     ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္လုိက္ေလွ်ာက္ျခင္းသာ
ျဖစ္၍   ထုိဘုရားသခင္၏     ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ     အဓိကေဖာ္ထုတ္ေ၀မွ်မွာသာ         လူသားမ်ားအတြက္
ခရစ္စမတ္သတင္းေကာင္း   ျဖစ္ေပေတာ့မည္။