အန္တီေဖါရွားရုိရဲ႕(၂)ႏွစ္ျပည့္ေအာက္ေမ့ဘြယ္၀တ္ျပဳျခင္း

အသင္းေတာ္ခရစ္စမတ္ပြဲေလးပါ

                 ကၽြန္ေတာ္တုိ႔   က်ိဳကၡမီႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ေလးရဲ႕ ခရစ္စမတ္ပြဲေလးပါ။      ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ
ေတာရြာရဲ႕ဓေလ့အတုိင္း  ခရစ္စမတ္ပြဲကုိ  မဖိတ္ဘဲ လာၾကတဲ့ဧည့္သည္ေတြရွိတယ္။       အစားအေသာက္
ေတြဆုိလည္း  အားရပါးရလာၿပီး စားၾကပါတယ္။  ဒီႏွစ္ေတာ့ မုန္ဟင္းခါးေကၽြးပါတယ္။  အခ်ိန္(၈၀)ေလာက္
ခ်က္ရတယ္။ လာၿပီး  အားေပးၾကမယ့္ ဧည့္သည္ေတာ္ေတြက မ်ားတာကုိး။       အင္မတန္ေပ်ာ္စရာေကာင္း
ပါတယ္။
                 သူတုိ႔ေတြ စား   ေသာက္ၾကနဲ႕  ေပ်ာ္ရႊင္တာကုိ  ျမင္ရေတာ့  ဒါလည္းခရစ္စမတ္ရဲ႕    အႏွစ္သာရ
တစ္ခုပဲလုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။    ခရစ္စမတ္ဆုိတာ  လူသားေတြအတြက္   ၀မ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ  ေပးစြမ္းတဲ့
အခ်ိန္အခါေလးပဲ  မဟုတ္ပါလား။

ဘုရားသခင္ျမင္ေတာ္မူလိမ့္မည္

John C. Maxwell
                   လြန္ခဲ့သည့္ (၂)ႏွစ္ေက်ာ္က  ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ဇနီးမာဂရက္တုိ႔သည္    အီတလီႏုိင္ငံတြင္လည္ပတ္ခြင့္
ရခဲ့သည္။  ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏  ဦးစားေပး  အစီအစဥ္ ၂ခုမွာ          အစားအေသာက္ႏွင့္အႏုပညာ  ပင္ျဖစ္သည္။ အ
ေကာင္းဆုံးအစားအစာ  မ်ားကုိရွာေဖြေတြ႕ရွိရန္  အတြက္       ယခင္အီတလီႏုိင္ငံသို႔  သြားဖူးေသာမိတ္ေဆြ
မ်ားအား  ေမးျမန္းစုံစမ္းခဲ့သည္။    အေကာင္းဆုံးအႏုပညာလက္ရာမ်ားကုိ        ၾကည့္႐ႈရန္အတြက္  အလြန္
ေတာ္သည့္  လမ္းျပ  တစ္ေယာက္၏အကူအညီ  ကုိရယူရ၏။ 
                  ထုိသူသည္  နယူးေရာ့ခ္      မက္ထရုိပုိလီတန္အႏုပညာျပတိုက္အတြက္      အ၀ယ္ေတာ္တစ္ဦး
လည္းျဖစ္သည္။   ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏  ခရီးစဥ္အတြင္း  အလြန္ႀကီးၾကယ္ေသာ  အႏုပညာလက္ရာ      အေျမာက္အ
ျမားကုိ  ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။  သုိ႔ရာတြင္  မုိက္ကယ္အင္ဂ်လုိ၏  ေဒးဗစ္ရုပ္တုေလာက္     မည္သည့္အႏုပညာ
ပစၥည္းကမွ  ကၽြႏု္ပ္ကုိ  မစြဲၿငိေစခဲ့ပါ။   အဘယ္ေၾကာင့္ထုိပစၥည္းအား        အေျပာင္ေျမာက္ဆုံးလက္ရာ  ဟု
ေခၚေ၀ၚေၾကာင္း   ကၽြႏု္ပ္နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ရသည္။
                 မုိက္ကယ္အင္ဂ်လုိ၏ဘ၀သည္   မယုံႏုိ္င္ေလာက္စရာပင္ျဖစ္သည္။       သူသည္အေနာက္တုိင္း
ယဥ္ေက်းမႈ၏  အႀကီးက်ယ္ဆုံးႏွင့္  ၾသဇာအရွိဆုံးအႏုပညာရွင္ျဖစ္ၿပီး        ပန္းပုထုရန္ေမြးဖြားလာသူလည္း
ျဖစ္သည္။   သူသည္အထိန္းေတာ္၏ႏုိ႔ကုိ   စုိ႔ယူေသာက္သုံးေနရစဥ္      ကပင္  ပန္းပုထုလုပ္သည့္  ကိရိယာ
တန္ဆာပလာတုိ႔ကုိ    ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးေသာစိတ္မွာ  တစ္ပါတည္းပါလာခဲ့သည္ဟုဆုိ၏။
               သူသည္၎၏   ပထမဦးဆုံးရင့္က်က္ေသာရုပ္ထုကုိ      အသက္ ၂၁ႏွစ္အရြယ္တြင္  ထုလုပ္ခဲ့ၿပီး
အသက္ ၃၀  မတုိင္မီ  Pieta ရုပ္ထုႏွင့္  ေဒးဗစ္ရုပ္ထုကုိထုလုပ္ခဲ့သည္။

လြတ္ေျမာက္သူ

ရုိးရာထူး

“ငါအသက္ရွင္ျခင္းအရာမွာ  ခရစ္ေတာ္ျဖစ္၏။  ေသလွ်င္မူကား  သာ၍အက်ိဳးရွိ၏”

                                                                                       ဖိလိပၸိ (၁း၂၁)

                    မွတ္တမ္းတစ္ခုမွာ  ျဖစ္ရပ္ဆန္းတစ္ခုကုိ           မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။   အသက္(၉၁)ႏွစ္

အရြယ္   မာတင္ဒါတန္  ဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ  ေထာင္ဒဏ္ (၆၃)ႏွစ္   က်ခံၿပီး ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။  ထူးဆန္း

တာက  ေနာက္ဆုံးအႏွစ္(၃၀)ကုိ   မိမိသေဘာနဲ႕  အက်ဥ္းသားတစ္ဦးအျဖစ္   ေနထုိင္သြားျခင္းပါပဲ။

အျပစ္ဒဏ္ေစ့လုိ႔  ေထာင္ကထြက္ရေတာ့ ......။

            “ ေလာကႀကီးက  အရမ္းေျပာင္းလဲကုန္ပါၿပီဗ်ာ။”  တဲ့

                   သူဟာလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးကုိ    သတ္ခဲ့တဲ့အတြက္    ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္(၃၀) က်ခံရပါတယ္။ ျပစ္

ဒဏ္ေစ့လုိ႔  ေထာင္ကလြတ္လာၿပီး   အျပင္ကုိေရာက္သြားေတာ့  အလြန္အံ့ၾသ  တုန္လွဳပ္သြားပါတယ္။လမ္း

ေပၚမွာကားေတြက  အရွိန္ျပင္းျပင္း  ေမာင္းႏွင္ေနၿပီး       အေဆာက္အဦးသစ္ေတြ  ေနထုိင္မႈပုံစံသစ္ေတြက

အလြန္   ေျပာင္းလဲေနတာကုိ  ေတြ႕ရတယ္။        သူေထာင္က်စဥ္တုန္းက  လွည္းေခတ္သာရွိၿပီး  လူေတြက

ေႏွးေကြးစြာ  လွဳပ္ရွားသြားလာေနၾကတုန္းပါ။

                 အခုသူ႔မွာ   မိသားစု၊  အလုပ္အကုိင္၊  ၀င္ေငြ၊  အိမ္၊  အသိမိတ္ေဆြ၊....     ဘာဆုိဘာမွမရွိေတာ့။

ေနာက္ဆုံးအက်ဥ္းေထာင္မွာပဲ  ေနသြာဖို႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ေတာ့တယ္။       အက်ဥ္းေထာင္  ယာခင္းမွာပဲ  ေသ

တဲ့အထိ  အလုပ္လုပ္သြားခဲ့ပါတယ္။         အက်ဥ္းသားဘ၀ကုိ        ကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူတစ္ဦးရဲ႕အျဖစ္

အပ်က္ပါ။

ေမာ္ကြန္းတုိင္

(ေဒါက္တာေဖျမတ္၀င္း)

                    ဘယ္အခါမွ  မေမ့အပ္ေသာအရာမ်ားကုိ  ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္  နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္    မွတ္တမ္းတင္ထား
ၾကသည္။  ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႔၏   ႏွလုံးသားမ်ားက     ေမ့ေဖ်ာက္သြားမည္စုိး၍     စာရြက္၊  သစ္သား
ေက်ာက္ျပား  စသည္တုိ႔ေပၚတြင္          ေရးသားထြင္းထုလ်က္  ေမာ္ကြန္းတင္ထားၾကသည္။      ထုိေၾကာင့္
ေမာ္ကြန္းဆုိသည္မွာ  ေက်ာက္ျပားေပၚ၌သာမက      လူ႔ႏွလုံးသားတြင္ပါ  ကမၸည္းထုိး  ထားရမည့္အရာျဖစ္
သည္။  သည္လုိ  ေခၽြးႏွင့္ေသြးတုိ႔ျဖင့္  ရင္း၍စုိက္ထူခဲ့ေသာ       မွတ္တုိင္အခ်ိဳ႕  ကၽြႏု္ပ္တုိ႔  ျမန္မာခရစ္ယာန္
သမုိင္းတြင္ရွိပါသည္။
                 လြန္ခဲ့သည့္  သုံးလေလာက္က  က်ိဳကၡမီသုိ႔         သိကၡာေတာ္ရဆရာႀကီးေဒါက္တာ  ဦး၀င္းတင္
ႏွင့္အတူ  ေရာက္ခဲ့ပါသည္။   ကၽြန္ေတာ္(၂)ႏွစ္၊ (၃)ႏွစ္သားအရြယ္  ေလာက္ကေနထုိင္ခဲ့ဖူးေသာ  ပင္လယ္
ကမ္းေျခ  ေတာၿမိဳ႕ကေလးျဖစ္ပါ၏။       ယခုအခါတြင္  ေရလယ္ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္  ေ    န႔စဥ္ဘုရားဖူး
သူမ်ားရွိေသာ္လည္း  ဒီတံငါအလုပ္ျဖင့္     အသက္ေမြးရသည့္  ၿမိဳ႕ကေလးသည္       ေခတ္ႏွင့္အမွီလုိက္ၿပီး
ႀကီးပြါးတုိးတက္လာျခင္းမရွိေသးပါ။
                ငယ္စဥ္က  ကိ်ဳကၡမီႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး       ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေသာအရာ      ႏွစ္ခုသာက်န္ရွိပါသည္။
တစ္ခုမွာ  သဲေသာင္ေပၚတြင္       တူးရြင္းျပားေလးႏွင့္  သဲအိမ္ေဆာက္ၿပီး၊        ေရထဲမဆင္းရဲေသာေၾကာင့္
ေဖေဖ၀ယ္ေပးသည့္  ပုံးနီကေလးျဖင့္    ပင္လယ္ေရကုိခပ္ခ ်ိဳးခဲ့ရသည့္အျဖစ္ပါ။        ေနာက္တစ္ခုကေတာ့
ထုိကမ္းနားသုိ႔  ျဖတ္သြားစဥ္တစ္ခ်ိန္တြင္   ေမေမေျပာခဲ့သည့္စကားတစ္ခြန္း  ျဖစ္ပါ၏ ။      “မမဟက္ဆဲလ္
တင္းရဲ႕ သခၤ်ိဳင္းဂူေလး”   တဲ့။   မိခင္ရဲ႕  ေလသံတြင္  ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈမ်ား      ေရာယွက္ေနသည့္အတြက္
ထုိနာမည္ကုိ  ကၽြန္ေတာ္ေမ့မရႏုိင္ခဲ့ပါ။      သုိ႔ေသာ္ေမေမခ်စ္ျမတ္ႏုိး၍         ေလးစားေသာ  မမဟက္ဆဲလ္
တင္း  အေၾကာင္းကုိေတာ့  ႀကီးျပင္းလာသည့္အထိ  ေကာင္းစြာမသိခဲ့ပါဘူး။

ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကုိစီးဆင္းေစသူ (Be a Channel of Blessing)

                   ဘုရားသခင္သည္  ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အား   သူ၏သားသမီးမ်ားအျဖစ္ေရြးေကာက္  ခန္႔ထားသည္အခ်ိန္
မွစ၍  ထူးျခားသည့္ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား   ထားရွိပါသည္။  ထုိအထဲတြင္တစ္ခုမွာ    “ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားျဖင့္  သူ၏
ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကုိ  စီးဆင္းေစဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။”   သည္အေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး  ႏွဳတ္ကပတ္ေတာ္
၌ေတြ႕ရွိသည့္အခ်က္မ်ားကုိ   ေ၀ငွလုိပါသည္။
                  ဘုရားသခင္သည္  အာၿဗဟံအားေရြးေကာက္သည့္အခါ  “သင့္အားျဖင့္  လူမ်ိဳးအေပါင္းတုိ႔သည္
ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကုိ  ခံရၾကလိမ့္မည္”  ဟုကတိျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ (ကမၻာဦး  ၁၂း၃)။       တနည္းအားျဖင့္
ဘုရားသခင္၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာသည္  အာျဗဟံအားျဖင့္   လူမ်ိဳးတကာတို႔ကုိ     စီဆင္းေစလိမ့္မည္ဟု  မိန္႔
ဆုိခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
                  “ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္စပ္ဆုိင္လွ်င္  အာျဗဟံ၏အမ်ိဳးအႏြယ္ပင္ျဖစ္၍   ကတိေတာ္အတုိင္း  အေမြခံ၏
အရာ၌  တည္ၾက၏” (ဂလာတိ ၃း၂၉)။   ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ယုံၾကည္သူတုိင္းသည္လည္း   အာျဗဟံ၏   အမ်ိဳးအႏြယ္
ပင္ျဖစ္ၾက၍   ကတိေတာ္ႏွင့္စပ္ဆုိင္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
                   ဆာလံ(၂၃း၅)၌  “အကၽြႏု္ပ္၏  ခြက္ဖလားသည္  လွ်ံလ်က္ရွိပါ၏”  ဟုဆာလံဆရာက   ျမြက္ဆုိ
ခဲ့ပါသည္။  ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာသည္ ကၽြႏု္ပ္အတြက္ျပည့္လွ်က္ရွိပါ၏ဟု  ဆုိလွ်င္       ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာသည္
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္သာျဖစ္ေပမည္။ သုိ႔ေသာ္   လွ်ံလ်က္ရွိသည္ဟုေသာ       အဓိပၸါယ္ကား      ဘုရားသခင္၏
ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာသည္   ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားျဖင့္  ေဘးသုိ႔စီးဆင္းသြားေၾကာင္းဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။

ခရစ္ယာန္ဆုိသည္မွာ

၁။  အေကာင္းဆုံးဓမၼပညာ   ဆုိသည္မွာ   ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ   အသိတရားထက္  ဘုရားသခင္
     ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ   အသက္ရွင္မႈဟုဆုိပါက  သာ၍မွန္ကန္ပါသည္။

၂။  ခရစ္ယာန္တစ္ဦးဆုိသည္မွာ  ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံစားေနရသူ    (သုိ႔မဟုတ္)   ဆုံးမသြန္သင္ျခင္း (အျပစ္
     ကုိဖယ္ရွားေပးျခင္း)  ခံေနရသူျဖစ္သည္။  ကြက္လပ္တစ္ခုကဲ့သုိ႔  လစ္ဟာေနေသာသူ   မျဖစ္သင့္ေပ။

၃။  အကယ္၍  အေမွာင္ထဲ၌  ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရွိေနပါက  သူတစ္ပါးအား  အလင္းထဲသုိ႔ေခၚလာ၍  မရေပ။

၄။  ခရစ္ယာန္ဆုိသည္မွာ  ျပတင္းေပါက္မွန္ႏွင့္တူပါသည္။     ညစ္ပတ္ေနေသာအခါ  မိမိကုိယ္မိမိ  ျပန္ျမင္
     ေနရၿပီး   သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေနေသာ      အခါ   တစ္ဖက္တြင္ရွိေသာသူ (ဘုရားသခင္)  ကုိ  ထင္ရွားစြာ
    ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။

သက္ထာ၀ရ မဂၢဇင္းမွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္း

                    အီဂ်စ္ႏုိင္ငံ၊  သီေဗယမ္ဒ္သဲကႏၱာရထဲမွာ  “ ၀ါဒီနာထရမ္း”  ဟာသဲကႏၱာရရဲ႕  အလယ္ဗဟုိမွာ
ရွိေနပါတယ္။  ေရနဲ႕အသက္ရွင္ရပ္တည္ႏုိင္စြမ္းတုိ႔ဟာ       မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာေနပါတယ္။       အဲဒီမွာ
မက္မြန္ပင္တစ္ပင္ရွိေနပါတယ္။  ဟုတ္တယ္။       အဲဒီမွာမက္မြန္ပင္တစ္ပင္ရွိေနပါတယ္။    ခင္ဗ်ားစဥ္းစား
ၾကည့္ပါ။  ဒီအပင္ဟာ  သဲကႏၱာရအလယ္မွာ  ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္းမွ  ေပၚထြက္လာတဲ့       အေျဖရလဒ္တစ္ခု
ျဖစ္ေနပါတယ္။
                 ေအဒီ ၃၄၆မွာ  အက္ဘာအမြိဳင္း  လုိ႔ေခၚတဲ့  ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးဟာ    အဲဒီသဲကႏၱာရအလယ္
မွာရွိေနပါတယ္။  သူ႔တစ္ပည့္တစ္ေယာက္နဲကအတူ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳေနပါတယ္။     အက္ဘာအမြိဳင္းဟာ
သူ႔တပည့္ကုိ  ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္းက်င့္သုံးတဲ့  သစ္သီး၀လံအေၾကာင္းေတြကုိ  ပုိ႔ခ်ေပးေနပါတယ္။     သူသင္
ၾကားေပးတဲ့  ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္းအေၾကာင္းကုိ       သူ႔တပည့္နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းမရွိပါဘူး။    သူ႔အ
တြက္သိပ္ကုိခက္ခဲေနပါတယ္။     ဒါေၾကာင့္ဘုန္းေတာ္ႀကီးဟာ  သူ႔တုတ္ကုိေကာက္ယူလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ
တုတ္ဟာ  မက္မြန္ပင္ရဲ႕အကုိင္းအခက္တစ္ခုပါပဲ။  ေနာက္ဒီတုတ္ကုိသဲထဲထုိးထည့္လုိက္ပါတယ္။
            ၿပီးေတာ့သူ႔တပည့္  ဂၽြန္ကုိေျပာလုိက္ပါတယ္။           ဒီတုတ္ကုိေရေလာင္းစမ္းကြာ။     ဒီတုတ္ကေန
အသီးသီးလာတဲ့အထိေရေလာင္းစမ္းကြာ။       ငါဆုိလုိတာ    မင္းသေဘာေပါက္တယ္        မဟုတ္လားလုိ႕
သူ႔တပည့္ဂၽြန္ကုိေမးလုိက္ပါတယ္။

စံခ်ိန္မျပည့္ေသးလုိ႔

                ရုတ္တရက္ခရီးထြက္ဖုိ႔ရန္ ကိစၥေပၚလာေသာဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးဟာ  မိမိထံအာပတ္လာေျဖ
မည့္  အသင္းသားမ်ားကုိ  ဒီအတုိင္းျပန္မလႊတ္ခ်င္သည့္အတြက္  သူငယ္ခ်င္းရဗိၺဆရာဦးတစ္ဦးထံ
အကူအညီေတာင္းခံခဲ့ေလသည္။  သူငယ္ခ်င္းရဗိၺဆရာကလည္း  ျဖစ္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းျငင္ဆုိေသာ
အခါ  ဘုန္းေတာ္ႀကီးက  “ လြယ္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္းရာ။  အခုဒုိ႔လုပ္တာ  မင္းခဏေလာက္ေလ့လာလုိက္ရင္
ခဏေလးနဲ႕မင္းတတ္သြားပါလိမ့္မယ္” လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။
            ဒီအခ်ိန္မွာပဲအမ်ိဳသမီးႀကီးတစ္ဦးဟာ  ငုိေၾကြးရင္း၀င္လာကာ  ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္အျပန္အလွန္
စကားေျပာတာကုိ  ၾကားလုိက္ရပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီး              -  ဖာသာရွင္  ကၽြန္မအျပစ္ျပဳမိပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး        -  ဘယ္လုိအျပစ္မ်ိဳးျပဳမိတာတုန္း။
အမ်ိဳးသမီး              -  ကၽြန္မသူမ်ား ေယာကၤ်ားနဲ႕ေဖာက္ျပန္မိပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး        -  ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွားခဲ့တာလဲ။
အမ်ိဳးသမီး              -   သုံးႀကိမ္ပါ။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး        -  မယ္ေတာ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိေထာက္ထားၿပီး  ေနာက္ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေစနဲ႕။  ဒီကအျပန္
                                  ဘုရားေက်ာင္းအ၀င္၀ ပုံးထဲမွာ အလွဴေငြ (၅)ေဒၚလာထည့္သြား။
အမ်ိဳးသမီး              -  ဟုတ္ကဲ့ပါ  ဖာသာ။
                             ေနာက္တစ္ခဏအၾကာမွာ  အမ်ိဳးသားတစ္ဦးထပ္ၿပီး၀င္လာျပန္တယ္။

ရထားကုိၾကည့္ၿပီး ခြန္အားယူရတယ္

                      အသင္းအုပ္ဆရာတစ္ဦးဟာ  ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း  ရြာနားကျဖတ္သြား  တဲ့ရထားတစ္စီးကုိ
ေန႔စဥ္မပ်က္မကြက္သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈေနတတ္ပါတယ္။       ဘာကိစၥ၊ ဘယ္ျပႆနာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ
အေရးႀကီး၊အေရးႀကီး  ရထားကုိကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရမွျဖစ္မယ္လုိ႔     ဆရာႀကီးေျပာသည့္အတိုင္း     တစ္ရက္မွ
ပ်က္ကြက္တာမရွိဘဲ  ရထားကုိသြားၾကည့္လွ်က္ရွိပါတယ္။
                      ဒါကုိျမင္တဲ့အသင္းသားမ်ားက      ဆရာ့ကုိေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။       အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး  အဓိပၸါယ္မဲ့
လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ေနေၾကာင္းေျပာပါတယ္။         ဆရာဦးေႏွာက္       သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူးလားမသိဘူးလုိ႔
ေမးခြန္းထုတ္သူေတြလည္းရွိတယ္။
                     ဒါကုိသိတဲ့အခါ   ဆရာက    “ မင္းတုိ႔အတြက္  ငါတရားေဟာေပးတယ္။  ဥပုသ္စာေျဖေက်ာင္း

မွာလည္း  ငါပဲ  တာ၀န္ယူၿပီးသင္ၾကားေပးရတယ္။  အသုဘဆုိလည္း  ငါကုိယ္တုိင္ပဲ  ျမွပ္ေပးရတယ္။ မင္း

တုိ႔အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့လည္း  ငါပဲမဂၤလာေဆာင္ေပးရတယ္။       ရန္ပုံေငြရွာေဖြေရးကိစၥေတြနဲ႕ ဟုိစည္းေ၀း

ဒီစည္းေ၀းဆုိလည္း  ငါပဲဦးေဆာင္ေပးရတယ္။  ဒါေၾကာင့္ဒီရထားကုိ  တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္ ငါေတြ႕ရမွာျဖစ္မွာ။

ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့  ဒီရြာမွာ  ငါမတြန္းဘဲ  ေရြ႕တာဆုိလုိ႔ ဒီရထားတစ္စီးပဲရွိတယ္ ”     လုိ႔သင္းအုပ္ဆရာ
ႀကီးကရွင္းျပလုိက္ပါေတာ့တယ္။

ခင္ဗ်ားဟာတုံ႔ျပန္သူလား ဒါမွမဟုတ္ ေျဖၾကားသူလား

                    ကၽြန္ေတာ္ဆုိလ ုိတာကုိရွင္းျပပါရေစ။  ကၽြန္ေတာ္ဟာအေတြးနက္နက္ထဲ  နစ္ေမ်ာရင္း စာအုပ္
တစ္အုပ္ကုိထုိင္ေရးေနခဲ့တယ္။      အဲဒီအခ်ိန္မွာ တယ္လီဖုန္းဘဲလ္ျမည္သံ  ေပၚထြက္လာလုိ႔  မဆုိင္းမတြပဲ
လူသားဆန္တဲ့  တုံ႕ျပန္မႈတစ္ခုက          “ အေရးထဲမွာကြာ။  ဒီမွာ အလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္ေနတုန္းမွာ”  ဆုိၿပီး
 ေရရြတ္ရြတ္တဲ့စကားသံပဲ။       ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားပမ္းစားေတြးေတာေနခ်ိန္မွာ  အေႏွာက္အယွက္ ေပးလာ
တာမႀကိဳက္ေၾကာင္းကုိ  ျပင္ပေလာကတစ္ခုလုံးက သေဘာမေပါက္ၾကဘူးလား။    ကၽြန္ေတာ္စိတ္မဆုိးရင္
ေတာင္  မထုံတက္ေတးေျဖၾကားမႈ ျပဳဖုိ႔ေသခ်ာေနပါၿပီ။      ကၽြန္ေတာ္တယ္လီဖုန္းေကာက္ကုိင္ၿပီး ေျဖၾကား
လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ  တစ္ဖက္ကတယ္လီဖုန္းေပၚက  လူဟာၾကင္နာသိမ္ေမြ႕တတ္သူမွန္း     ကၽြန္ေတာ္
သိလုိက္ရတယ္။  အလြန္ကူညီတတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။         ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႕စကားေျပာေနတဲတစ္
ေလွ်ာက္  ၾကည္ႏူးသြားရတယ္။  တယ္လီဖုန္းမဆက္ခင္ကထက္  ပုိၿပီးျမင့္မားတဲ့သတိ၊  အသိေတြနဲ႕စာေရး
စားပြဲကုိ  ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့တယ္။
                    ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္  တယ္လီဖုန္းေခၚသံအခ်ိဳ႕ကုိ      ဒီလုိအျပဳအမူနဲ႕     တုံ႕ျပန္မိတာပါလဲ။
သုိ႔ေသာ္  တစ္ဖက္တယ္လီဖုန္းေျပာသူကကၽြန္ေတာ္ရဲ႕မာေက်ာတဲ့ေလသံအတုိင္း  ျပန္လည္မတုံ႕ျပန္ခဲ့ဘူး။
ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕ေျဖၾကားေျပာဆုိခဲ့တယ္။  သူ႔ေျဖၾကားေျပာဆုိမႈက        ကၽြန္ေတာ္ဆီကလုိ    တုံ႕ျပန္
ေျပာဆုိမႈမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့အတြက္  ေျဖဆုိျပန္ၾကားျခင္းေတြထြက္လာေစခဲ့တယ္။     ဒီေတာ့ျဖစ္သြားတဲ့ျခားနား
ခ်က္ကုိ  ခင္ဗ်ားသတိျပဳမိပါသလား။  ခင္ဗ်ားဘ၀ထဲမွာ     ေျဖၾကားေျပာဆုိမႈနဲ႕  တု႔ံျပန္မႈရဲ႕ကူးစက္တတ္တဲ့
သဘာ၀ကုိ  သိပါသလား။

Be Thou My Vision

ဓမၼသီခ်င္းမ်ား၏ေနာက္ခံအေၾကာင္းမ်ား

ေလာကနယ္မွာ  (၁၃၆-က)

သင္တုိ႔သည္သြား၍လူမ်ိဳးတကာတုိ႔ကုိငါ့တပည့္ျဖစ္ေစလွ်က္  ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ

၀ိညာဥ္ေတာ္၏နာမ၌ ဗတိၱဇံကုိ  ေပးၾကေလာ့။

                 ကမၻာအားလပ္ရက္မ်ားထဲမွာ  သာသနာျပဳတစ္ဦးကုိအေၾကာင္းျပဳ၍  ဂုဏ္ျပဳေသာရက္တစ္ရက္

သာရွိသည္။  စိန္႔ပက္ထရစ္၏  အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံတြင္ျပဳခဲ့ေသာ  ထင္ရွားသည့္သာသနာ့မွတ္တုိင္ကုိ

အေၾကာင္းျပဳေသာ  သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

                 စိန္႔ပက္ထရစ္သည္  ေအဒီ ၁၃၇၃ ခုႏွစ္တြင္  စေကာ့တလန္ႏုိင္ငံတြင္ေမြးဖြားခဲ့သည္။  ဖခင္မွာ

အသင္းေတာ္အမႈေဆာင္သင္းေထာက္၊  အဖုိးျဖစ္သူက     ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ စိန္႔ပက္ထရစ္

သည္ (၁၆)ႏွစ္အရြယ္တြင္  သူေနေသာၿမိဳ႕ငယ္ကေလးသုိ႔      အႀကမ္းဖက္သမားတစ္စုက  အၾကမ္းဖက္

သမားတစ္စုက  တုိက္ခိုက္မီး႐ိႈ႕လုယက္မႈေၾကာင့္  သူ႕အိမ္ကေလးမီးထဲပါသြားခဲ့တယ္။ ခ်ံဳထဲမွာပုံးေနတဲ့

သူကုိေတြ႕သြားၿပီးဖမ္းေခၚသြားကာ  အုိင္ယာလန္ကၽြန္းသုိ႔      ကၽြန္အျဖစ္အသုံးျပဳဖုိ႔ရန္  သေဘၤာျဖင့္ေခၚ

ေဆာင္သြားပါသည္။  ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ပက္ထရစ္သည္      သူ႔ဘ၀ကုိ  ခရစ္ေတာ္လက္၀ယ္ စတင္အပ္ႏွံခဲ့

သည္။

              ေနာင္တစ္ခ်ိန္သူ႕အေၾကာင္းျပန္ေရးရာတြင္ “ကၽြႏု္ပ္၏မယုံၾကည္မႈ      ကုိျပန္လည္သတိထားႏုိင္

ေသာဥာဏ္ႏွင့္ မုိက္မွားက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာအမႈမ်ားကုိ  ေနာင္တရေစရန္        ဘုရားသခင္သည္  လမ္းျပေပး

ခဲ့သည္။” ဟုသူခံခဲ့ရေသာဒုကၡအေပၚ  ႐ႈျမင္ၿပီးမွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါသည္။

ဂုဏ္သိကၡာအတြက္စီးခ်င္းထုိးျခင္း

                    ရာစုႏွစ္တစ္ခု  ဒါမွမဟုတ္  ရာစုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္က  လူသားေတြဟာ  ဂုဏ္သိကၡာဆုိင္ရာအေရး
ကုိ  ႏွစ္ဦးခ်င္းစီးခ်င္းထုိးျခင္းျဖင့္  ေျဖရွင္းခဲ့ၾကတယ္။  ဂ်ာမဏီႏုိင္ငံသမုိင္းမွာ  ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ပါးတစ္ခ်က္ေပၚရွိ  စီခ်င္းထုိးရမွာရရွိတဲ့အမာရြတ္ပါမွ  ရုပ္ေခ်ာရုပ္ေျဖာင့္ ေယာကၤ်ားေကာင္းတစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာလုိ႔ဆုိတဲ့  သမုိင္းကာလတစ္ခုရွိခဲ့တယ္။   ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ဟာစီးခ်င္းထုိးရာမွ  ရရွိတဲ့ဒဏ္ရာ
သူ႔ပါးျပင္ေပၚမွာရွိေနရင္  ဒီေယာကၤ်ားသားဟာ  ရုပ္ေခ်ာရုပ္ေျဖာင့္  ခန္႔ညားတယ္လုိ႔  ယူဆခဲ့ၾကတယ္။
                  ၁၉ရာစုက  ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္မင္းသားႀကီး ”ဘစ္မတ္”  ဟာထင္ရွားတဲ့စီးခ်င္းထုိးသမား
တစ္ဦးျဖစ္တယ္။  ကိစၥတုိင္းနဲ႕ပတ္သက္လုိ႔  သူကစီးခ်င္းထုိးခ်င္ခဲ့တယ္။  တစ္ေန႔ေတာ့  “ဗာေခ်ာင္” လုိ႔
အမည္ရတဲ့  ပညာရွင္တစ္ေယာက္စီက  ေစာ္ကားတယ္လုိ႔ယူဆရတဲ့စကားတစ္ခြန္း  ၾကားရတဲ့အခါ အလြန္
စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ခဲ့ရတယ္။  စိတ္မထိန္းႏုိင္ေလာက္ေအာင္  စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္လုိ႔  ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီး
ကုိ  စီးခ်င္းထုိးဖုိ႔  စိန္ေခၚခဲ့တယ္။ 

ကယ္တင္ရွင္အတြက္ ပညာရွိသုံးပါးယူေဆာင္လာေသာလက္ေဆာင္

ကယ္တင္ရွင္အတြက္ပညာရွိ(၃)ပါးယူေဆာင္လာေသာ လက္ေဆာင္(၃)မ်ိဳး

“အိမ္သုိ႔၀င္ေလေသာ္မယ္ေတာ္မာရိႏွင့္တကြ၊ သူငယ္ေတာ္ကုိေတြ႔ျမင္လွ်င္ ျပပ္၀ပ္၍

မိမိတုိ႔၏ဘ႑ာဥစၥာတုိ႔ကိုဖြင့္ၿပီးမွ ေလာ္ဗန္ႏွင့္မုရန္ဟူေသာ နံ႕သာမ်ိဳးကုိလည္းေကာင္း၊

ေရႊကုိလည္းေကာင္း ဆက္ကပ္ပူေဇာ္ၾက၏”  မႆဲ (၂း၁၁)

               ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္     မိမိခ်စ္ခင္ႏွ စ္သက္၍    အကၽြမ္းတ၀င္ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးေသာ      မိတ္ေဆြမ်ားကုိ လက္ေဆာင္ေပးလုိၾကသည္။      လက္ေဆာင္ေပးျခင္းသည္  လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းတြင္ အေရးပါေသာ

ဆက္သြယ္မႈတစ္ခု တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။  ေရွးအခါက ရွင္ဘုရင္မ်ားတုိ႔သည္  လက္ေဆာင္ပဏၰာမ်ား

အျပန္အလွန္ေပးျခင္းျဖင့္  တုိင္းႏုိင္ငံမ်ား၏ ဆက္ဆံေရးကုိခုိင္ခံ့ေစၾကသည္။ 

              ထာ၀ရဘုရားသခင္သည္  အာဒံႏွင့္ဧ၀တုိ႔၏အျပစ္ေၾကာင့္  ၿပိဳကြဲေနေသာလူႏွင့္ဘုရားၾကား

ဆက္သြယ္မႈကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ အျပစ္သားမ်ားကုိကယ္တင္ရန္ အတြက္  မိမိ၏တစ္ပါးတည္း

ေသာသားေတာ္ ေယ႐ႈခရစ္ကုိ  လက္ေဆာင္အသြင္ေပးကာ ကမၻာေလာကႀကီးထဲသုိ႔  ေစလႊတ္ခဲ့သည္။

(ေယာ ၃း၁၆)။ ဤအခ်က္သည္   ဘုရားသခင္၏လူသားမ်ားအေပၚတြင္  ထားရွိေသာမဟာေမတၱာပင္

ျဖစ္သည္။  ေလာကအျပစ္သားမ်ားကုိကယ္တင္ရန္  လူဇာတိခံကုိခံယူ၍ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ  သူငယ္ေတာ္

ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္အား  ပညာရွိသုံးပါး (The three  wisemen )  မွ မိမိတုိ႔၌ရွိေသာ  ေရႊ၊ ေလာဗန္၊ မုရန္

တည္းဟူေသာ နံ႔သာမ်ိဳးတုိ႔ကုိ  လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးလွဴခဲ့ၾကပါသည္။

၁။     ေရႊ

                    ေရႊသည္လူသားတုိင္းအတြက္  အလြန္တန္ဖုိးရွိေသာ  ရတနာတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။  တန္ဖုိး

ႀကီးေသာေရႊကုိ  ပညာရွိသုံးပါးအနက္  “Melchior“ အမည္ရွိေသာ ပညာရွိႀကီးက    သူငယ္ေတာ္ေယ႐ႈ

အားေပးလွဴခဲ့ပါသည္။  “ William  Barclay“ ၏ေဖာ္ျပခ်က္အရ         ေရႊကုိေပးရျခင္း၏ပုံေဆာင္ခ်က္မွာ

သခင္ေယ႐ႈသည္ေလာက၏          ဘုရင္အျဖစ္ေမြးဖြားလာျခင္း  (The man born to be King) ျဖစ္သည္။

ထုိအရွင္သည္ ကမၻာေပၚရွိ  ဘုရင္တကာတုိ႔၏ဘုရင္၊     သခင္တကာတုိ႔၏သခင္ (King of kings, Lord 

of lords) ျဖစ္သည္။ 

လူနဲ႕ေမးခြန္း

(ရုိးရာထူး)

                       “ခပ္သိမ္းေသာအရာတုိ႔သည္   ကုိယ္ေတာ္အထဲကလည္းေကာင္း၊  ကုိယ္ေတာ္အားျဖင့္

                 လည္းေကာင္း၊  ကုိယ္ေတာ္အဖုိ႔အလုိ႔ငွာလည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ၾက၏”

                                                                                                            ေရာမ (၁၁း၃၆)
                     ဒါ၀ိဒ္တစ္ေယာက္ နံနက္ေစာေစာဥယ်ာဥ္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ရင္း   ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းျခင္း
အလွမွာ  ယစ္မူးေနပါတယ္။   တစ္ေနရာအေရာက္ေတာ့   ပင့္ကူအိမ္တစ္ခုကုိေတြ႕သြားတယ္။
                   “ ဘုရားသခင္ ........
                 ဘာျဖစ္လုိ႔   ဒီေလာက္အရုပ္ဆုိး၊အက်ည္းတန္လွတဲ့  ပင့္ကူအိမ္ကုိ  ဖန္ဆင္းရတာလဲ  လုိ႔
ဘုရားသခင္ကုိ  ေမးခြန္းထုတ္လုိက္တယ္။
                  တစ္ခါေတာ့ ...........
                  ေရွာလုမင္းက  သူလူေတြကုိလႊတ္ၿပီး  ဒါ၀ိဒ္ကုိသတ္ဖုိ႔ခုိင္းတဲ့အခါ   ထြက္ေျပးရေတာ့တာေပါ့။
ဒါ၀ိဒ္က  ထြက္ေျပးရင္းနဲ႕ ေက်ာက္ဂူတစ္ခုထဲ  ၀င္ေျပးပါတယ္။  ဂူအဆုံးမွာဒါ၀ဒ္  ပိတ္မိေနၿပီေလ။
ေရွာလုမင္းရဲ႕စစ္သားေတြ  ဂူထဲ၀င္လာၾကတယ္။  ၀င္လာရင္းလမ္းခုလတ္မွာ  ပိတ္ေနတဲ့ပင့္ကူအိမ္ကုိ
ေတြ႕ေတာ့  ဒါ၀ိဒ္မရွိဘူးအထင္နဲ႕   ေနာက္တစ္ေနရာမွာအျမန္ရွာဖုိ႔  ထြက္သြားၾကေတာ့တယ္။
                 ဒါ၀ိဒ္ဟာ  အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး   ဘုရားသခင္ကုိ  ဘယ္ေတာ့မွ  ေမးခြန္းမထုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။

ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း

ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း
ရုိးရာထူး

           “အေၾကာင္းမူကား.......

            ငါတုိ႔အဖုိ႔သူငယ္ကုိ  ဖြားျမင္၏။  ငါတုိ႔အားသားကုိ   သနားေတာ္မူ၏။  ထုိသူသည္အုပ္စုိးျခင္း

           အာဏာစက္ရွိလိမ့္မည္။  နာမေတာ္မူကား   အံ့ၾသဖြယ္၊ တုိင္ပင္ဖက္၊ တန္ခုိးႀကီးေသာဘုရားသခင္

           ထာ၀ရအဘ၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းအရွင္ဟု   ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္းကုိ  ခံေတာ္မူလိမ့္မည္။”

                                                                                             ေဟရွာယ  (၉း၆)
              တစ္ခါတုန္းက.......
              ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးက   ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုက်င္းပပါတယ္။
              ၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ေခါင္းစဥ္က   “ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း”   တဲ့။
              ၿပိဳင္ပြဲကုိ   ပန္းခ်ီပညာရွင္မ်ားစြာ   ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကပါတယ္။  ၿပိဳင္ပြဲက  ပန္းခ်ီကားႏွစ္ခ်ပ္က
ဘုရင္ႀကီးကုိ  ဖမ္းစားထားပါတယ္။
             ပထမပန္းခ်ီကား  တစ္ခ်ပ္က.......
            ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္တဲ့ေရအုိင္တစ္ခု။  ေရျပင္ဟာၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းၿပီး   နံေဘးမွာ၀န္းရံေနတဲ့
ေတာင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြရဲ႕    ပုံရိပ္ကိုေရာင္ျပန္ဟပ္လုိ႔။     ေရကန္အထက္မွာ  ၾကည္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္
ႀကီးနဲ႕  ျဖဴလြလြတိမ္ေတြ.....။  ဒီပန္းခ်ီကားကုိျမင္ရသူတုိင္း   ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းမွဳကုိခံစားၾကရပါတယ္။
           ဒုတိယပန္းခ်ီကားမွာ .........

ႏြားတင္ကုပ္ထဲကလက္ေဆာင္

                       အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ေက်းလက္ေဒသမွာေနထုိင္ၾကတဲ့  အာဒံနဲ႕ေမရီဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔ဟာ လယ္
သမားမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။  လယ္သမားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္သီးႏွံစုိက္ပ်ိဳးျခင္းအျပင္ ႏုိ႕စားႏြားမမ်ားေမြး
ကာ ႏြားႏုိ႕မ်ားေရာင္းခ်ၾကသည္။  သူတုိ႔မွာ သားႀကီးေရာ္ဘင္နွင့္သမီးအႀကီးတစ္ဦး၊သားငယ္ေလးတစ္ဦး
တုိ႔ရွိပါတယ္။
                    ေရာ္ဘင္ဟာအသက္(၁၄)ႏွစ္ေက်ာ္လာေတာ့  မိဘမ်ားကုိကူညီလာႏုိင္တယ္။  အထူးသျဖင့္
မနက္ေစာေစာ  ဖခင္နွင့္အတူႏြားႏုိ႕ညစ္တတ္ေနၿပီ။  သူတုိ႔ဟာႏြားႏုိ႕ညစ္စက္ကေလးတစ္လုံးရွိတယ္။
သုိ႔ေသာ္  မနက္မုိးလင္း(၄)နာရီထုိးရင္  ဖခင္ကသူ႕ကုိေခၚနုိးၿပီး  ႏြားႏုိ႕ညစ္ၾကတယ္။  ေရာ္ဘင္လည္းအိပ္
ခ်င္မူးတူးနဲ႕ထၿပီးကူညီရပါတယ္။   ဒါေပမဲ့ေစာလုိက္တာ။  အိပ္ေရးမ၀ေသးဘူးလုိ႔  တစ္ခါမွဖခင္ကုိမေျပာ
ဖူးခဲ့ပါဘူး။ 

ခရစ္ေတာ္ကုိႀကိဳဆုိေသာခရစ္စမတ္

                    ခရစ္စမတ္ကုိေရာက္လာၿပီဆုိေတာ့ခရစ္စမတ္အတြက္    အသင့္ျပင္ဆင္ထားဖုိ႔လုိတယ္။ကၽြန္
ေတာ္တုိ႔အသင္းေတာ္မွ ဒီဇင္ဘာလ(၁)ရက္ေန႕မွာုစၿပီးျပင္ဆင္ၾကတယ္။     ႏုိ၀င္ဘာလ(၃၀)ရက္ ညေနမွာ
ကေလးေတြက Sweet December, Welcome December  ဆုိၿပီး    လုိက္လံႏုတ္ခြန္းဆက္ၾကတယ္။ ထုိနည္း
တူ စီးပြါးေရးနဲ႕ဆုိင္တဲ့  စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြဦးေဆာင္ၿပီး      ဒီဇင္ဘာကုိႀကိဳဆုိတဲ့အစီအစဥ္ကုိ  အထင္
ကရေနရာေတြမွာ  ပုိက္ဆံေၾကးၾကီးေပးၿပီး  ဆြဲေဆာင္ေခၚယူလုပ္ကုိင္တာေတြလည္း  ႏွစ္တုိင္းလုိလုိ
ေတြ႕ရပါတယ္။
                   ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခရစ္စမတ္ကုိ  ျပင္ဆင္ႀကိဳဆုိ        လုပ္ကိုင္ေနၾကတာေတြက  အစီအစဥ္ေတြအ
တြက္  ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြအတြက္၊  အစားအေသာက္ေတြအတြက္၊    ဧည့္သည္ေတြအတြက္ဆုိၿပီး  စိတ္ထဲမွာ
ခံစားၿပီးလုပ္ေနၾကတဲ့အခါ   ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခရစ္စမတ္ကုိႀကိဳဆုိတာ  ဘယ္သူ႕ကုိႀကိဳဆုိတာ  ေပ်ာက္သြားမွာ
ေမွးမွိန္သြားမွာစုိးရိမ္ရတယ္။
1.  We welcome Christ. not Christmas
                 ခရစ္စမတ္အခ်ိန္မွာ  ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းေျမာက္စြာ     လက္ခံၾကိဳဆုိေနရမွာက  ခရစ္ေတာ္ဘုရားသခင္
ကုိပဲျဖစ္ပါတယ္။  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခရစ္စမတ္ကုိႀကိဳဆုိေနတာမဟုတ္ဘူး။  ခရစ္ေတာ္ဘုရားကုိ  ႀကိဳဆုိေနတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ 

ခရစ္စမတ္ည

ခရစ္စမတ္ည

                     ဒီဇင္ဘာနံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္   ဆရာကုိခ်စ္စရာတစ္ေယာက္      ၿမိဳ႕ထဲလက္ဖက္ရည္ဆုိင္သုိ႔
သြားသည္။  ဆရာကုိခ်စ္စရာေနေသာၿမိဳ႕သည္     သြားစရာ၊လည္စရာ  ေထြေထြထူးထူးမရွိလွပါ။      ဗီြဒီယုိ၊
ကာရာအုိေက၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ေတြေတာ့ရွိသည္။       လက္ဖက္ရည္ဆုိင္အနီး        လမ္းတစ္ေနရာတြင္
Black Board  ေပၚတြင္ေရးထားေသာ          ရွမ္းထီဟုေခၚေသာ ၃၆ေကာင္ထီအတိတ္စိမ္းေၾကာင့္  ဆရာကုိ
ခ်စ္စရာတစ္ေယာက္  စိတ္ထဲတြင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။        အတိတ္စိမ္းက  ခရစ္စမတ္ညတဲ့။  လက္ဖက္
ရည္ဆုိင္ထုိင္ေသာက္ရင္း  အတိတ္စိမ္းကုိ   စဥ္းစားအေျဖထုတ္ေနမိသည္။       ၃၆ေကာင္ထဲက  အေကာင္
တစ္ေကာင္ေကာင္ႏွင့္   ခရစ္စမတညဆုိတဲ့  အတိတ္စိမ္းဘယ္လုိပတ္သက္ေနပါသလဲ။ 
                  ခရစ္စမတ္ညဆုိသည္မွာ  မဂၤလာရွိေသာည၊      ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာ       သူငယ္ေတာ္ကုိ   ေရႊ၊
ေလာပန္၊  မုရန္  တည္းဟူေသာလက္ေဆာင္မ်ားျဖင့္  ပူေဇာ္ေသာည။
                 “ ဟာ....ဟုတ္ပီ။     ဒါဆုိရင္ေရႊပါတဲ့သတၱ၀ါပဲျဖစ္ရမယ္။        ေရႊ.....ေရႊငါး........ေရႊငါး...ဟုတ္ပီ။”
                 ၃၆ေကာင္ထီ တစ္ခါမွမထုိးဖူးေသာ       ဆရာကုိခ်စ္စရာတစ္ေယာက္  ေရႊငါးကုိထုိးလုိက္သည္။
၃၆ေကာင္ထီဖြင့္ခ်ိန္   ည(၈း၀၀)နာရီ        မတုိင္မီည(၇း၀၀)နာရီ ကတည္းက ဆရာကုိခ်စ္စရာတစ္ေယာက္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္  သုိ႔ေရာက္ခဲ့သည္။       သူ႕လုိပင္  ၃၆ေကာင္ထီကုိလာေစာင့္ေနၾကေသာ      သူမ်ားႏွင့္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္  စည္ကားေနသည္။ 
                 ည(၈း၀၀)အခ်ိန္  ေပါက္ေကာင္ဖြင့္ပါၿပီ။     ဆရာကုိခ်စ္စရာေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ   ေရႊငါး မဟုတ္ပါ။
ေပါက္ေကာင္က  ေမ်ာက္  တဲ့။  တစ္ေယာက္ေသာသူက          “ေဟး  ေပါက္ၿပီကြ။”   ထေအာ္သည္။ “ဟာ
ခရစ္စမတ္ညနဲ႕  ေမ်ာက္ကဘာဆုိင္လဲ” ။   ဆရာကိုခ်စ္စရာတစ္ေယာက္   စိတ္ထဲတြင္မေက်မနပ္ ေရရြတ္
ရင္း  ေပါက္ေကာင္ေမ်ာက္ထုိးသူထံသုိ႔သြားရင္း      “ဘာေၾကာင့္ေမ်ာက္ထုိးတာလဲ။”   ဟုေမးလုိက္သည္။
                  “ေအာ္ဒါလား။  ဟဲ...ဟဲ....ဆရာရယ္    ခရစ္စမတ္ဆုိတာေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ညေလ။
ခရစ္စမတ္မွာ       ေပ်ာ္ၾက၊ ပါးၾက။  စားၾက။  ေသာက္ၾက။ မူးၾကတယ္ေလ။   မူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ေမ်ာက္လုိ
ကၾက၊  ခုန္ၾကတယ္မဟုတ္လား။  ဒီအေတြးနဲ႕ေမ်ာက္ကိုထုိးလုိက္တာ။”  တဲ့
            ေအာ္......ခရစ္စမတ္ညမွာ  အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြက   ေမ်ာက္နဲ႕တူေနပါလား......

                                                                                                      ေဇာ္လွိဳင္(နမၼတူ)

ၿဖိဳရန္ခက္ခဲေသာၿမိဳရုိးႀကီးမ်ား

ၿဖိဳရန္ခက္ခဲေသာၿမိဳရုိးႀကီးမ်ား
ေဒါက္တာေဖျမတ္၀င္း

                    လူတုိင္း၌အရိုးစြဲေနေသာအေလ့အထမ်ားရွိၾကသည္။        ထုိအထဲတြင္  မေကာင္းသည့္ဓေလ့
မ်ားက  ေကာင္းသည္ထက္ပုိမ်ားပါသည္။   ကၽြႏု္ပ္တုိ႕၏ေနထုိင္သြားလာလုပ္ကုိင္     ႀကံစည္ေတြးေခၚမွဳမ်ား
ကုိ  အေလ့အထမ်ားက  လႊမ္းမုိးထားပါသည္။    ထုိလႊမ္းမုိးမွဳေအာက္၌ရွိေသာ  အေျခအေန၊  အျဖစ္အပ်က္
တစ္ခုႏွင့္ေတြ႕တုိင္း  ပုံေသတုံျပန္လွ်က္  ရွိၾကသည္။
                  ကေလးဘ၀တုန္းက   ေခြး၀ုိင္းကုိက္ခံရဖူးေသာသူသည္  ေခြကုိျမင္တုိင္း      သကၤာမကင္းသည့္
စိတ္ျဖင့္ၾကည့္ပါမည္။  သည္အတုိင္းပဲ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္       လူတစ္ေယာက္ကုိ      အထင္ေသးသြားၿပီဆုိလွ်င္
ထုိသူဘာပဲလုပ္လုပ္  အေကာင္းမျမင္ေတာ့ပါ။  လြန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္က စုေဆာင္းရရွိခဲ့ေသာ  ခံစားခ်က္မ်ားက
လက္ရွိအေျခအေနကုိလႊမ္းမုိးပါသည္။        သည္လုိတမင္တကာလုပ္ယူတာမဟုတ္ဘဲ  ယင္းအေတြ႕အႀကံဳ
အေပၚအေျခခံၿပီး  အလုိေလ်ာက္တုံျပန္မွဳကုိ        အေလ့အထဟုဆုိပါသည္။   ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏စိတ္ထဲ  မွားယြင္း
ေသာခံစားခ်က္ႏွင့္      ယုံၾကည္ခ်က္မ်ား    အျမစ္တြယ္သြားေသာအခါ မွားယြင္းစြာပဲ တုံ႕ျပန္နုိင္ၾကပါသည္။
အေကာင္းဘက္က  စဥ္းစားအေျဖရွာျခင္းမျပဳႏိုင္ရန္          ထုိလြဲမွားေသာအစြဲမ်ားက  ၿမိဳ႕ရုိးမ်ားသဖြယ္ဟန္႔
တားလွ်က္ရွိသည္။

                    ၂ေကာ ၁၀း၄ တြင္     ပါရွိေသာ ၿမိဳ႕ရုိးမ်ားသည္ စာတန္
မာရ္နတ္က  ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အထဲတြင္          အခုိင္အမာတပ္စြဲထားေသာ
ေနရာမ်ားကုိ   ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။      အဂၤလိပ္လုိ       Strongholds
အင္အားႀကီးေသာခံတပ္မ်ား  ဟု    အဓိပၸါယ္ေဖာ္ညြန္းထားပါသည္။
မမွန္မကန္ သည့္သေဘာထား၊    အျမင္၊ခံယူခ်က္မ်ားသည္ အေလ့
အထအဆင့္       သုိ႔ေရာက္လာေသာအခါ    ၿဖိဳဖ်က္ရန္ခက္ခဲသည့္
ရန္သူ၏ခံတပ္မ်ားျဖစ္လာပါ၏။