ရုရွားျပည္၌ ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ အခါတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၎တုိင္းျပည္ရွိ လူမ်ားစြာတုိ႔သည္ အစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသျဖင့္ ေသဆုံး ပ်က္စီးရရွာေပသည္။ အလြန္ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေသာ သူမ်ားသည္လည္း သူေတာင္းစား အျဖစ္သုိ႔ သက္ေရာက္ၾက ပါေတာ့သည္။ ထုိသူတုိ႔အဖုိ႔ ငုိရုံမွ တစ္ပါး ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ၾကေပ။
ထုိအခါ၌ မိသားစုတစ္ခုတြင္ အလြန္ခက္ခဲေသာ ေဘးဒုကၡႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရ ေလသည္။ ဖခင္မွာ အသတ္ခံရ၍ မိခင္ျဖစ္သူမွာ ေသဆုံးျပီးေနာက္ ကေလးသုံးေယာက္မွာ အဖြားျဖစ္သူႏွင့္ ေနၾကရရွာသည္။ တစ္ခ်ိန္က အလြန္လွပေသာ အိမ္ႀကီးတြင္ ေနရလ်က္ ေကာင္းမြန္ေသာအစာမ်ားမွာ စားပြဲေပၚတြင္ အစဥ္ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ယခုမူ၊ တဲကုပ္ေလးတစ္ခုတြင္ ေနၾကရွာသည္။
အဖြားျဖစ္သူမွာ ကေလးမ်ား အသက္ရွင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ပင္ပန္းစြာဇာထုိးျခင္း လုပ္ငန္း အားျဖင့္ ႀကိဳးစားရရွာသည္။ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ မိမိတုိ႔ မည္သုိ႔ အသက္ေမြးရမည္ကုိ မစဥ္းစား ၀ံ့သေလာက္ ျဖစ္ရေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ အစာအနည္းငယ္သာ ရွိေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ေနာက္ဆုံးအစာကုိ စားေသာက္ရေလသည္။ ေန႔လည္စာအတြက္ မုန္႔အၾကြင္း အက်န္ အစအန ကေလးမ်ားကုိ စားသုံးၿပီးေသာ္ ေပါင္မုန္႔ဂ်ိဳးကေလးမ်ားပင္ မက်န္ေတာ့ေပ။ အဖြား ျဖစ္သူမွာ အလြန္၀မ္းနည္းမိ ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ ေခၚ၍ မိမိတုိ႔ ရင္ဆုိင္ေနရေသာ ေဘးဒုကၡကုိ ေျပာျပေလသည္။ ထုိေနာက္တြင္ကား ဒူးေထာက္လ်က္ ဆုေတာင္းၾကသည္။ ဘုရားသခင္ မကယ္မပါ လွ်င္ မိမိတုိ႔သည္လည္း အျခားသူမ်ား ကဲ့သုိ႔ အစာငတ္မြတ္၍ ေသရေတာ့မည္ကုိ သိၾက ေလသည္။
အားလုံး ဆုေတာင္းၾကသည့္အထဲတြင္ မိန္းကေလးငယ္၏ ဆုေတာင္းခ်က္မွာ “ အုိအဘ၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ ညစာစားေသာက္ၾကရန္ မစေတာ္မူပါ။ မုန္႔ဂ်ိဳးကေလးမ်ား သာမက ေပါင္မုန္႔တစ္လုံး ကုိလည္း ေပးသနားေတာ္မူပါ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေပါင္မုန္႔တစ္ခုလုံးအား ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ မျမင္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ညစာ စားခ်ိန္ကား ေရာက္ေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ စားစရာ တစ္စုံတစ္ခုမွ် မရွိေပ။ “ အဖြား ဘာျဖစ္လုိ႔ မုန္႔လွီးဓားကုိ မေသြးေသးပါသလဲ” လု႔ိ မိန္းကေလးက ေမးလုိက္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူမသည္ မိမိ၏ ဆုေတာင္းျခင္းမွာ ဧကန္ျပည့္စုံမည္ဟု စြဲၿမဲစြာ ယုံၾကည္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ညေနကား ေက်ာ္လြန္ခဲ့ ေလၿပီ။ အေအးဒဏ္ႏွင့္ ဆာေလာင္ျခင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ကေလးမ်ားလည္း အိပ္ယာသုိ႔ ၀င္ေလၿပီ။ ထုိအခ်ိန္တြင္ တံခါးေခါက္သံကုိ ၾကားရေလသည္။ ႏွင္းမ်ား ဖုံးလႊမ္းေနေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ အျပင္၌ ရပ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ထုိသူသည္ တစ္ေန႔လုံး မုိင္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္မွ် ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။ ထုိသူမွာ ၎မိသားစု၏ မိတ္ေဆြေဟာင္း ျဖစ္သျဖင့္ အထဲသုိ႔ ဖိတ္ေခၚလုိက္သည္။
“ဘယ္လုိ အေၾကာင္းကမ်ား။ မင္းကုိ ဒီကုိ လာေစပါသလဲ” ဟု ေမးျမန္းလုိက္သည္တြင္ မိတ္ေဆြက -
“ဒီေန႔ ေန႔ခင္း အခ်ိန္မွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ကၽြႏု္ပ္ကုိ တုိက္တြန္းေနသလုိပဲ။ မိတ္ေဆြတုိ႔ဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ဒုကၡကုိ ရင္ဆုိင္ ေနၾကတဲ့အတြက္ ကၽြႏု္ပ္ မင္းတုိ႔ဆီ ခ်က္ခ်င္းလာရမယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတယ္” ဟု ျပန္ေျပာလ်က္ ကေလးမ်ားအား
“ ဒါနဲ႔ မင္းတုိ႔ဦးဦး ဘာကုိယူခဲ့သလဲ ဆုိတာကုိ မွန္းဆႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္” ဟူ၍ ေမးလုိက္စဥ္ တြင္ ဆုေတာင္းထားေသာ မိန္းကေလးက -
“ကၽြန္မေျပာႏုိင္ပါတယ္”
“ကဲ.... ဒီလုိဆုိ၊ ဘာမ်ားလဲကြယ္ ေျပာျပပါဦး”
“ ဦးဦးယူခဲ့တာ ေပါင္မုန္႔ႀကီးႀကီးတစ္လုံး ပါပဲ”
ထုိသူသည္လည္း အထုပ္တစ္ခုအား ဆြဲထုတ္လုိက္လ်က္
“မင္း ဘယ္လုိေၾကာင့္ သိတာလဲကြယ္” ဟု ေမးလုိက္သည္တြင္ သူတုိ႔သည္လည္း မိမိတုိ႔သည္ အဖဘုရားသခင္ထံမွာ ဘယ္ကဲ့သုိ႔ ဆုေတာင္းခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပၿပီးေနာက္ အားလုံး ဒူးေထာက္ကာ အဖ ဘုရားသခင္သည္ မိမိအား ယုံၾကည္ေသာသူအေပါင္း တုိ႔ကုိ အံ့ၾသဖြယ္ရာ လုိအင္ဆႏၵ ျပည့္စုံေစေတာ္ မူေၾကာင္း ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ဆုေတာင္းလ်က္ ေက်းဇူးေတာ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းၾကေလသည္။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အား ခရစ္ေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္မွာ -
“သင္တုိ႔သည္ ဆုေေက်းဇူးကုိ ရမည္ဟု ယုံၾကည္ေသာစိတ္ႏွင့္ ဆုေတာင္းသမွ်ကုိ ရၾကလိမ့္မည္” ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိနည္းတူစြာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္လည္း ထုိမိန္းကေလးကဲ့သုိ႔ ယုံၾကည္ျခင္းတုိက္ျမစ္ကုိ ပုိမုိ၍ ခုိင္မာရန္ ႀကိဳးစားၾကပါ ကုန္စုိ႕။
မီမီ (ျပည္)
အဖြားျဖစ္သူမွာ ကေလးမ်ား အသက္ရွင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ပင္ပန္းစြာဇာထုိးျခင္း လုပ္ငန္း အားျဖင့္ ႀကိဳးစားရရွာသည္။ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ မိမိတုိ႔ မည္သုိ႔ အသက္ေမြးရမည္ကုိ မစဥ္းစား ၀ံ့သေလာက္ ျဖစ္ရေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ အစာအနည္းငယ္သာ ရွိေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ေနာက္ဆုံးအစာကုိ စားေသာက္ရေလသည္။ ေန႔လည္စာအတြက္ မုန္႔အၾကြင္း အက်န္ အစအန ကေလးမ်ားကုိ စားသုံးၿပီးေသာ္ ေပါင္မုန္႔ဂ်ိဳးကေလးမ်ားပင္ မက်န္ေတာ့ေပ။ အဖြား ျဖစ္သူမွာ အလြန္၀မ္းနည္းမိ ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ ေခၚ၍ မိမိတုိ႔ ရင္ဆုိင္ေနရေသာ ေဘးဒုကၡကုိ ေျပာျပေလသည္။ ထုိေနာက္တြင္ကား ဒူးေထာက္လ်က္ ဆုေတာင္းၾကသည္။ ဘုရားသခင္ မကယ္မပါ လွ်င္ မိမိတုိ႔သည္လည္း အျခားသူမ်ား ကဲ့သုိ႔ အစာငတ္မြတ္၍ ေသရေတာ့မည္ကုိ သိၾက ေလသည္။
အားလုံး ဆုေတာင္းၾကသည့္အထဲတြင္ မိန္းကေလးငယ္၏ ဆုေတာင္းခ်က္မွာ “ အုိအဘ၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ ညစာစားေသာက္ၾကရန္ မစေတာ္မူပါ။ မုန္႔ဂ်ိဳးကေလးမ်ား သာမက ေပါင္မုန္႔တစ္လုံး ကုိလည္း ေပးသနားေတာ္မူပါ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေပါင္မုန္႔တစ္ခုလုံးအား ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ မျမင္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ညစာ စားခ်ိန္ကား ေရာက္ေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ စားစရာ တစ္စုံတစ္ခုမွ် မရွိေပ။ “ အဖြား ဘာျဖစ္လုိ႔ မုန္႔လွီးဓားကုိ မေသြးေသးပါသလဲ” လု႔ိ မိန္းကေလးက ေမးလုိက္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူမသည္ မိမိ၏ ဆုေတာင္းျခင္းမွာ ဧကန္ျပည့္စုံမည္ဟု စြဲၿမဲစြာ ယုံၾကည္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ညေနကား ေက်ာ္လြန္ခဲ့ ေလၿပီ။ အေအးဒဏ္ႏွင့္ ဆာေလာင္ျခင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ကေလးမ်ားလည္း အိပ္ယာသုိ႔ ၀င္ေလၿပီ။ ထုိအခ်ိန္တြင္ တံခါးေခါက္သံကုိ ၾကားရေလသည္။ ႏွင္းမ်ား ဖုံးလႊမ္းေနေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ အျပင္၌ ရပ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ထုိသူသည္ တစ္ေန႔လုံး မုိင္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္မွ် ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။ ထုိသူမွာ ၎မိသားစု၏ မိတ္ေဆြေဟာင္း ျဖစ္သျဖင့္ အထဲသုိ႔ ဖိတ္ေခၚလုိက္သည္။
“ဘယ္လုိ အေၾကာင္းကမ်ား။ မင္းကုိ ဒီကုိ လာေစပါသလဲ” ဟု ေမးျမန္းလုိက္သည္တြင္ မိတ္ေဆြက -
“ဒီေန႔ ေန႔ခင္း အခ်ိန္မွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ကၽြႏု္ပ္ကုိ တုိက္တြန္းေနသလုိပဲ။ မိတ္ေဆြတုိ႔ဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ဒုကၡကုိ ရင္ဆုိင္ ေနၾကတဲ့အတြက္ ကၽြႏု္ပ္ မင္းတုိ႔ဆီ ခ်က္ခ်င္းလာရမယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတယ္” ဟု ျပန္ေျပာလ်က္ ကေလးမ်ားအား
“ ဒါနဲ႔ မင္းတုိ႔ဦးဦး ဘာကုိယူခဲ့သလဲ ဆုိတာကုိ မွန္းဆႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္” ဟူ၍ ေမးလုိက္စဥ္ တြင္ ဆုေတာင္းထားေသာ မိန္းကေလးက -
“ကၽြန္မေျပာႏုိင္ပါတယ္”
“ကဲ.... ဒီလုိဆုိ၊ ဘာမ်ားလဲကြယ္ ေျပာျပပါဦး”
“ ဦးဦးယူခဲ့တာ ေပါင္မုန္႔ႀကီးႀကီးတစ္လုံး ပါပဲ”
ထုိသူသည္လည္း အထုပ္တစ္ခုအား ဆြဲထုတ္လုိက္လ်က္
“မင္း ဘယ္လုိေၾကာင့္ သိတာလဲကြယ္” ဟု ေမးလုိက္သည္တြင္ သူတုိ႔သည္လည္း မိမိတုိ႔သည္ အဖဘုရားသခင္ထံမွာ ဘယ္ကဲ့သုိ႔ ဆုေတာင္းခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပၿပီးေနာက္ အားလုံး ဒူးေထာက္ကာ အဖ ဘုရားသခင္သည္ မိမိအား ယုံၾကည္ေသာသူအေပါင္း တုိ႔ကုိ အံ့ၾသဖြယ္ရာ လုိအင္ဆႏၵ ျပည့္စုံေစေတာ္ မူေၾကာင္း ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ဆုေတာင္းလ်က္ ေက်းဇူးေတာ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းၾကေလသည္။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အား ခရစ္ေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္မွာ -
“သင္တုိ႔သည္ ဆုေေက်းဇူးကုိ ရမည္ဟု ယုံၾကည္ေသာစိတ္ႏွင့္ ဆုေတာင္းသမွ်ကုိ ရၾကလိမ့္မည္” ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိနည္းတူစြာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္လည္း ထုိမိန္းကေလးကဲ့သုိ႔ ယုံၾကည္ျခင္းတုိက္ျမစ္ကုိ ပုိမုိ၍ ခုိင္မာရန္ ႀကိဳးစားၾကပါ ကုန္စုိ႕။
မီမီ (ျပည္)
No comments:
Post a Comment