Thursday, December 6, 2012

လူနဲ႕ေမးခြန္း

(ရုိးရာထူး)
                       “ခပ္သိမ္းေသာအရာတုိ႔သည္   ကုိယ္ေတာ္အထဲကလည္းေကာင္း၊  ကုိယ္ေတာ္အားျဖင့္
                 လည္းေကာင္း၊  ကုိယ္ေတာ္အဖုိ႔အလုိ႔ငွာလည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ၾက၏”
                                                                                                            ေရာမ (၁၁း၃၆)
                     ဒါ၀ိဒ္တစ္ေယာက္ နံနက္ေစာေစာဥယ်ာဥ္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ရင္း   ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းျခင္း
အလွမွာ  ယစ္မူးေနပါတယ္။   တစ္ေနရာအေရာက္ေတာ့   ပင့္ကူအိမ္တစ္ခုကုိေတြ႕သြားတယ္။
                   “ ဘုရားသခင္ ........
                 ဘာျဖစ္လုိ႔   ဒီေလာက္အရုပ္ဆုိး၊အက်ည္းတန္လွတဲ့  ပင့္ကူအိမ္ကုိ  ဖန္ဆင္းရတာလဲ  လုိ႔
ဘုရားသခင္ကုိ  ေမးခြန္းထုတ္လုိက္တယ္။
                  တစ္ခါေတာ့ ...........
                  ေရွာလုမင္းက  သူလူေတြကုိလႊတ္ၿပီး  ဒါ၀ိဒ္ကုိသတ္ဖုိ႔ခုိင္းတဲ့အခါ   ထြက္ေျပးရေတာ့တာေပါ့။
ဒါ၀ိဒ္က  ထြက္ေျပးရင္းနဲ႕ ေက်ာက္ဂူတစ္ခုထဲ  ၀င္ေျပးပါတယ္။  ဂူအဆုံးမွာဒါ၀ဒ္  ပိတ္မိေနၿပီေလ။
ေရွာလုမင္းရဲ႕စစ္သားေတြ  ဂူထဲ၀င္လာၾကတယ္။  ၀င္လာရင္းလမ္းခုလတ္မွာ  ပိတ္ေနတဲ့ပင့္ကူအိမ္ကုိ
ေတြ႕ေတာ့  ဒါ၀ိဒ္မရွိဘူးအထင္နဲ႕   ေနာက္တစ္ေနရာမွာအျမန္ရွာဖုိ႔  ထြက္သြားၾကေတာ့တယ္။
                 ဒါ၀ိဒ္ဟာ  အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး   ဘုရားသခင္ကုိ  ဘယ္ေတာ့မွ  ေမးခြန္းမထုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။

..............................................
                     
                 ေယာဘ၀တၳဳကုိ  သမၼာက်မ္းပညာရွင္ေတြက  အျပစ္မဲ့သူေတြ  ဒုကၡဆင္းရဲ၊  ေ၀ဒနာခံစား
ေနရတာနဲ႔႔ ပတ္သက္ၿပီး  ေမးခြန္းထုတ္ထားတဲ့က်မ္းလုိ႔   ဆုိၾကပါတယ္။
                 ေယာဘက  ဒီလုိဆုိခဲ့တယ္ေလ ...........
             “ ဓားျမလုပ္ေသာ  သူတုိ႔၏ေနရာသည္  ေကာင္းစားတတ္၏။  ဘုရားသခင္၏အာဏာေတာ္ကုိ
         ဆန္ေသာသူတုိ႔သည္  လုံၿခံဳစြာေန၍   ဘုရားသခင္ေပးေတာ္မူေသာ  စည္းစိမ္ကုိ  ခံစားတတ္ၾက၏”
                                                                                             ေယာဘ (၁၂း၆)
             အနႏၱတန္ခုိးရွင္သည္  အဘယ္ေၾကာင့္  ကာလအခ်ိန္တုိ႔ကုိ  သုိထားေတာ္မူသနည္း။  နားလည္
ေသာသူတုိ႔သည္  တရားစီရင္ေတာ္မူရာ  ေန႔ရက္ကုိ  အဘယ္ေၾကာင့္မျမင္ရသနည္း။  အခ်ိဳ႕ေသာသူတုိ႔
သည္  ေျမမွတ္တုိင္တုိ႔ကုိ  ေရႊ႕တတ္ၾက၏။  သူတစ္ပါး၏  သုိးဆိတ္တုိ႔ကုိ  လုယူ၍  ကုိယ့္အဖုိ႔ထိန္းေက်ာင္း
ၾက၏။  မိဘမရွိေသာသူငယ္၏  ျမည္းကုိေမာင္းသြား၍  မုဆုိးမ၏ႏြားကုိ  အေပါင္ယူၾက၏။
              ငတ္မြတ္ေသာသူတုိ႔ကုိ  လမ္းလြဲေစၾက၏။  ဆင္းရဲေသာ  ျပည္သားတုိ႔ကုိ  စုေ၀း၍ပုန္းေရွာင္လ်က္
ေနၾက၏။  သူတုိ႔သည္  အလုပ္လုပ္ျခင္းငွာ          နံနက္ေစာေစာသြား၍   ကုိယ့္အဖုိ႔ႏွင့္  သားသမီးတုိ႔အဖုိ႔ကုိ
ေတာ၌ေတြ႕ရၾက၏။  လယ္ကြင္း၌ကား               ညွင္းဆဲေသာသူတုိ႔၏စပါးကုိ   ရိတ္၍   သူ၏စပ်စ္သီးကုိ
သိမ္းရၾက၏
                                                                 ေယာဘ၀တၳဳ (၂၄း၁-၆)
              အျပစ္မဲ့သူေတြ  ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ၾကရပုံကုိ   ေယာဘကေဖာ္ျပ  ေမးျမန္းခဲ့တာေတြေလ။  သူရဲ႕
အေမးကုိ  ဘုရားသခင္ကလည္း  ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
               ေျမႀကီးအျမစ္ကုိ  ငါတည္ေသာအခါ  သင္သည္  အဘယ္မွာရွိသနည္း။  နားလည္လွ်င္ေဖာ္ျပ
ေလာ့။  ေျမႀကီးအတုိင္းအရွည္  ပမာဏကုိ  အဘယ္သူစီရင္သနည္း။   နားလည္လွ်င္ေျပာေလာ့။
မ်ဥ္းႀကိဳးကုိ  အဘယ္သူတန္း၍  ခ်သနည္း။  ေျမႀကီးတုိက္ျမစ္ကုိ   အဘယ္အရပ္၌  စြဲေစသနည္း။
                                                                     ေယာဘ (၃၈း၄-၆)
             ဘုရားသခင္၏  အလုိေတာ္၊  အႀကံအစည္ေတာ္၊   ဥာဏ္ေတာ္၊  တန္ခုိးေတာ္တုိ႔ကုိ   ေယာဘ
နားမလည္ႏုိင္၊  မသိႏုိင္၊   မေဖာ္ျပႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
             “ကုိယ္ေတာ္သည္  အလုံးစုံတုိ႔ကုိ  တတ္ႏုိင္ေတာ္မူေၾကာင္းကုိလည္းေကာင္း၊  အႀကံအစည္ေတာ္
တုိ႔ကို  အဘယ္သူမွ်မဆီးတားႏုိင္ေၾကာင္းကုိလည္းေကာင္း၊  အကၽြႏ္ုပ္သိပါ၏။  ပညာမရွိဘဲ  အႀကံအစည္
ေတာ္ကုိ  မုိက္ေစေသာသူကား  အဘယ္သူနည္း။  သုိ႔ရာတြင္  အကၽြႏု္ပ္သည္  နားမလည္ေသာအရာ
တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊  ကုိယ္တုိင္မသိ၊  အံ့ၾသ၍မကုန္ေသာအရာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း  ေျပာမိပါၿပီ”
                                                                                    ေယာဘ (၄၂း၂-၃)
..............................................

                      ေယာဘကစုံလင္ေျဖာင့္မတ္သူ၊  ဘုရားသခင္ကုိ  ေၾကာက္ရြံေသာသူ၊  မေကာင္းေသာ
အက်င့္ကုိ  ေရွာင္ေသာသူတစ္ေယာက္ပါ။  ဒါကုိဘုရားသခင္ကသိၿပီး  ေက်နပ္ေနတာေပါ့။
                      စာတန္ကေတာ့ေယာဘဒီလုိဘုရားသခင္ကုိ   ခ်စ္ေနတာေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေတြကုိ
ခံစားေနရလုိ႔သာျဖစ္တယ္တဲ့။
                  “စာတန္ကလည္း  ေယာဘသည္  အက်ိဳးမရဘဲ  ဘုရား၀တ္ကုိျပဳသေလာ”  (၁း၉)
                   ဒါေၾကာင့္ေယာဘရဲ႕ပစၥည္းဥစၥာေတြ  အရုိးအသားေတြကုိ  ထိခုိက္ေတာ္မူလွ်င္  သူသည္
မ်က္ေမွာက္ေတာ္၌  ကုိယ္ေတာ့္ကုိစြန္႔ပယ္ပါလိမ့္မည္”  လုိ႔ဆုိလုိက္တာေပါ့။
                   ဘုရားသခင္ကုိ  ေယာဘကုိစုံစမ္းဖုိ႔   စာတန္ကုိခြင့္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
                   ေယာဘက   စုံစမ္းျခင္းေတြႀကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါ  ဘုရားသခင္ကုိေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ေပမဲ့  ယုံၾကည္
ျခင္းေတာ့  မပ်က္ခဲ့ပါဘူး။  ဘုရားသခင္္ကုိမစြန္႔ပစ္ပါဘူး။  ဒါေၾကာင့္ေနာက္ဆုံးမွာ   ေကာင္းခ်ီးႏွစ္ဆ
ကိုခံစားခဲ့ရပါတယ္။
                 တမန္ေတာ္ႀကီးရွင္ေပါလုကေတာ့  ဒုကၡဆင္းရဲေတြ  ေတြ႕ႀကံဳရေပမယ့္  ဘုရားသခင္ကုိေမးခြန္း
မထုတ္ဘဲ  ဘုရားသခင္၏  ဥာဏ္ေတာ္၊ ဂုဏ္ေတာ္၊ ေက်းဇူးေတာ္ကုိသာ   ခ်ီးမြမ္းလုိက္ပါတယ္။
                ဘုရားသခင္၏ပညာႏွင့္ဥာဏ္ေတာ္သည္   အလြန္က်ယ္၀န္းနက္နဲစြတကား။  စီရင္ေတာ္မူခ်က္
တုိ႔ကုိ  အဘယ္သူမွ်  စစ္၍မကုန္ႏုိင္။  ၾကြလာေတာ္မူရာလမ္းတုိ႔ကုိ  လုိက္၍ရွာေသာ္လည္း  မေတြ႕မမိႏုိင္။
ထာ၀ရဘုရား၏စိတ္ေတာ္ကုိ   အဘယ္သူသိသနည္း။   ထာ၀ရဘုရားႏွင့္အဘယ္သူသည္   တုိင္ပင္ဖက္
ျပဳသနည္း။  ေက်းဇူးဆပ္ေတာ္မူရမည္အေၾကာင္း   ထာ၀ရဘုရား၌အဘယ္သူသည္   ေက်းဇူးျပဳဖူးသနည္း။
                ခပ္သိမ္းေသာအရာတုိ႔သည္  ကုိယ္ေတာ္အထဲကလည္းေကာင္း၊  ကုိယ္ေတာ္အားျဖင့္လည္း
ေကာင္း၊  ကုိယ္ေတာ္အဖုိ႔အလုိ႔ငွာလည္းေကာင္း   ျဖစ္ၾက၏။  ကမၻာအဆက္ဆက္  ဘုန္းႀကီးေတာ္မူေစ
သတည္း။  အာမင္။                                                 ေရာမ  (၁၁း၃၃-၃၆)

                                                                                       (ရုိးရာထူး)









































 

No comments:

Post a Comment