ခရစ္စမတ္ည
ဒီဇင္ဘာနံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ ဆရာကုိခ်စ္စရာတစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕ထဲလက္ဖက္ရည္ဆုိင္သုိ႔
သြားသည္။ ဆရာကုိခ်စ္စရာေနေသာၿမိဳ႕သည္ သြားစရာ၊လည္စရာ ေထြေထြထူးထူးမရွိလွပါ။ ဗီြဒီယုိ၊
ကာရာအုိေက၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ေတြေတာ့ရွိသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္အနီး လမ္းတစ္ေနရာတြင္
Black Board ေပၚတြင္ေရးထားေသာ ရွမ္းထီဟုေခၚေသာ ၃၆ေကာင္ထီအတိတ္စိမ္းေၾကာင့္ ဆရာကုိ
ခ်စ္စရာတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲတြင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ အတိတ္စိမ္းက ခရစ္စမတ္ညတဲ့။ လက္ဖက္
ရည္ဆုိင္ထုိင္ေသာက္ရင္း အတိတ္စိမ္းကုိ စဥ္းစားအေျဖထုတ္ေနမိသည္။ ၃၆ေကာင္ထဲက အေကာင္
တစ္ေကာင္ေကာင္ႏွင့္ ခရစ္စမတညဆုိတဲ့ အတိတ္စိမ္းဘယ္လုိပတ္သက္ေနပါသလဲ။
ခရစ္စမတ္ညဆုိသည္မွာ မဂၤလာရွိေသာည၊ ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာ သူငယ္ေတာ္ကုိ ေရႊ၊
ေလာပန္၊ မုရန္ တည္းဟူေသာလက္ေဆာင္မ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ေသာည။
“ ဟာ....ဟုတ္ပီ။ ဒါဆုိရင္ေရႊပါတဲ့သတၱ၀ါပဲျဖစ္ရမယ္။ ေရႊ.....ေရႊငါး........ေရႊငါး...ဟုတ္ပီ။”
၃၆ေကာင္ထီ တစ္ခါမွမထုိးဖူးေသာ ဆရာကုိခ်စ္စရာတစ္ေယာက္ ေရႊငါးကုိထုိးလုိက္သည္။
၃၆ေကာင္ထီဖြင့္ခ်ိန္ ည(၈း၀၀)နာရီ မတုိင္မီည(၇း၀၀)နာရီ ကတည္းက ဆရာကုိခ်စ္စရာတစ္ေယာက္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ သုိ႔ေရာက္ခဲ့သည္။ သူ႕လုိပင္ ၃၆ေကာင္ထီကုိလာေစာင့္ေနၾကေသာ သူမ်ားႏွင့္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ စည္ကားေနသည္။
ည(၈း၀၀)အခ်ိန္ ေပါက္ေကာင္ဖြင့္ပါၿပီ။ ဆရာကုိခ်စ္စရာေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ ေရႊငါး မဟုတ္ပါ။
ေပါက္ေကာင္က ေမ်ာက္ တဲ့။ တစ္ေယာက္ေသာသူက “ေဟး ေပါက္ၿပီကြ။” ထေအာ္သည္။ “ဟာ
ခရစ္စမတ္ညနဲ႕ ေမ်ာက္ကဘာဆုိင္လဲ” ။ ဆရာကိုခ်စ္စရာတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲတြင္မေက်မနပ္ ေရရြတ္
ရင္း ေပါက္ေကာင္ေမ်ာက္ထုိးသူထံသုိ႔သြားရင္း “ဘာေၾကာင့္ေမ်ာက္ထုိးတာလဲ။” ဟုေမးလုိက္သည္။
“ေအာ္ဒါလား။ ဟဲ...ဟဲ....ဆရာရယ္ ခရစ္စမတ္ဆုိတာေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ညေလ။
ခရစ္စမတ္မွာ ေပ်ာ္ၾက၊ ပါးၾက။ စားၾက။ ေသာက္ၾက။ မူးၾကတယ္ေလ။ မူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ေမ်ာက္လုိ
ကၾက၊ ခုန္ၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒီအေတြးနဲ႕ေမ်ာက္ကိုထုိးလုိက္တာ။” တဲ့
ေအာ္......ခရစ္စမတ္ညမွာ အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြက ေမ်ာက္နဲ႕တူေနပါလား......
ေဇာ္လွိဳင္(နမၼတူ)
No comments:
Post a Comment