ခြဲစိပ္ပါရဂူဆရာ၀န္ႀကီး ငါးဦး ဆုံမိၾကေလသည္။ သူတုိ႔ခြဲစိပ္ခဲ့ရေသာလူနာမ်ား အ
ေၾကာင္းကုိ ေဆြးေႏြးၾကရင္း ေကာ္ဖီေသာက္ေနၾကသည္။ ပထမဆုံးေသာဆရာ၀န္ႀကီးက ......
“ခြဲစိပ္ရတဲ့အထဲမွာ စာၾကည့္တုိက္မွဴးေတြကုိပဲ ခြဲခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ရင္ကုိ
ဖြင့္လုိက္တာနဲ႕ အထဲက ကလီစာေတြအားလုံးက အကၡရာ၀လီစီထားသဗ် ...”
ေနာက္ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကမူ ေခါင္းကုိအသာယမ္းရင္းေျပာလုိက္သည္မွာ .......
“ က်ဳပ္က အင္ဂ်င္နီယာေတြကို ခြဲခ်င္သဗ်။ သူတုိ႔ကုိခြဲလုိက္တဲ့အခါ လုိတုိးပုိေလ်ာ့ လုပ္လုိ႔
ရတယ္။ ဗုိက္ထဲမွာပစၥည္း တစ္ခုခုေမ့က်န္လည္း ျပႆနာမရွိဘူး။ နားလည္မႈရွိတဲ့လူေတြဗ်...”
“ဟာ....က်ဳပ္ကေတာ့ စာရင္းကုိင္ေတြကုိ ခြဲရတာအႀကိဳက္ဆုံးပဲ။ ဒီလူေတြရဲ႕ရင္ကုိဖြင့္လုိက္
တာနဲ႕ အထဲက ပစၥည္းေတြအားလုံးနံပါတ္ထုိးထားၿပီးသား။ ဘယ္ဟာလုိတယ္။ဘယ္ဟာပုိတယ္ သိပ္
စဥ္းစားစရာမလုိဘူး.....”
ထုိအခါ စတုတၳဆရာ၀န္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ရင္း........
“ေရွ႕ေနေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ခြဲဖူးရင္ သိပ္သေဘာက်သြားမွာဗ်။ ဒီလူေတြကုိခြဲရတာအလြယ္ဆုံး
ပဲ။ ဗုိက္ထဲမွာ အသည္းႏွလုံးလုံး၀မရွိေတာ့ ရွင္းေနတာပဲ။ အဆီေတြ ေက်ာရုိးေတြလည္းမရွိေတာ့
လုိတာေလးလုပ္လုိက္ရင္ၿပီးတာပဲ....” ဟုေျပာေလသည္။ ထုိအခုိက္ဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္ကမူ
ေကာ္ဖီခြက္ကုိ အသာအယာခ်ရင္း
“ေဟ့ ..... သင္းအုပ္ဆရာေတြကုိေတာ့ သြားမခြဲေလနဲ႕”
“ေဟ ဘာျဖစ္လုိ႔တုန္း”
“ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြက ဗုိက္ခြဲလုိက္တာနဲ႕ အသည္းကလည္းေပ်ာ့ေပ်ာ့၊ ႏွလုံးကလည္းေပ်ာ့ေပ်ာ့
ဟုိဟာကုိင္လည္းေပ်ာ့၊ ဒီဟာကုိင္လည္းေပ်ာ့။ ဗုိက္တစ္ခုလုံးမာတဲ့ေနရာကုိ မရွိဘူး။ အားလုံးေပ်ာ့ေန
ေတာ့ လုပ္ရကုိင္ရတာမလြယ္ဘူးဗ်။ သိပ္စိပ္ညစ္စရာေကာင္းတာပဲ။ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ ခြဲစိပ္ၿပီးလုိ႔ အ
စာအိမ္နဲ႕ေက်ာက္ကပ္မွားၿပီးတပ္ေပးလုိက္ရင္လည္း ျပႆနာေတာ့မရွိျပန္ဘူးဗ်။”
ထုိအခါ က်န္သူမ်ားက “ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕။ ဟုတ္တယ္” ဟူ၍၀ုိင္း၀န္း ေထာက္ခံၾကေလသည္။
No comments:
Post a Comment