Sunday, December 16, 2012

ခရစ္ယာန္ဆုိသည္မွာ


၁။  အေကာင္းဆုံးဓမၼပညာ   ဆုိသည္မွာ   ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ   အသိတရားထက္  ဘုရားသခင္
     ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ   အသက္ရွင္မႈဟုဆုိပါက  သာ၍မွန္ကန္ပါသည္။

၂။  ခရစ္ယာန္တစ္ဦးဆုိသည္မွာ  ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံစားေနရသူ    (သုိ႔မဟုတ္)   ဆုံးမသြန္သင္ျခင္း (အျပစ္
     ကုိဖယ္ရွားေပးျခင္း)  ခံေနရသူျဖစ္သည္။  ကြက္လပ္တစ္ခုကဲ့သုိ႔  လစ္ဟာေနေသာသူ   မျဖစ္သင့္ေပ။

၃။  အကယ္၍  အေမွာင္ထဲ၌  ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရွိေနပါက  သူတစ္ပါးအား  အလင္းထဲသုိ႔ေခၚလာ၍  မရေပ။

၄။  ခရစ္ယာန္ဆုိသည္မွာ  ျပတင္းေပါက္မွန္ႏွင့္တူပါသည္။     ညစ္ပတ္ေနေသာအခါ  မိမိကုိယ္မိမိ  ျပန္ျမင္
     ေနရၿပီး   သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေနေသာ      အခါ   တစ္ဖက္တြင္ရွိေသာသူ (ဘုရားသခင္)  ကုိ  ထင္ရွားစြာ
    ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။

သက္ထာ၀ရ မဂၢဇင္းမွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

Friday, December 14, 2012

ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္း

                    အီဂ်စ္ႏုိင္ငံ၊  သီေဗယမ္ဒ္သဲကႏၱာရထဲမွာ  “ ၀ါဒီနာထရမ္း”  ဟာသဲကႏၱာရရဲ႕  အလယ္ဗဟုိမွာ
ရွိေနပါတယ္။  ေရနဲ႕အသက္ရွင္ရပ္တည္ႏုိင္စြမ္းတုိ႔ဟာ       မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာေနပါတယ္။       အဲဒီမွာ
မက္မြန္ပင္တစ္ပင္ရွိေနပါတယ္။  ဟုတ္တယ္။       အဲဒီမွာမက္မြန္ပင္တစ္ပင္ရွိေနပါတယ္။    ခင္ဗ်ားစဥ္းစား
ၾကည့္ပါ။  ဒီအပင္ဟာ  သဲကႏၱာရအလယ္မွာ  ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္းမွ  ေပၚထြက္လာတဲ့       အေျဖရလဒ္တစ္ခု
ျဖစ္ေနပါတယ္။
                 ေအဒီ ၃၄၆မွာ  အက္ဘာအမြိဳင္း  လုိ႔ေခၚတဲ့  ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးဟာ    အဲဒီသဲကႏၱာရအလယ္
မွာရွိေနပါတယ္။  သူ႔တစ္ပည့္တစ္ေယာက္နဲကအတူ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳေနပါတယ္။     အက္ဘာအမြိဳင္းဟာ
သူ႔တပည့္ကုိ  ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္းက်င့္သုံးတဲ့  သစ္သီး၀လံအေၾကာင္းေတြကုိ  ပုိ႔ခ်ေပးေနပါတယ္။     သူသင္
ၾကားေပးတဲ့  ကုိယ္ပုိင္စည္းမ်ဥ္းအေၾကာင္းကုိ       သူ႔တပည့္နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းမရွိပါဘူး။    သူ႔အ
တြက္သိပ္ကုိခက္ခဲေနပါတယ္။     ဒါေၾကာင့္ဘုန္းေတာ္ႀကီးဟာ  သူ႔တုတ္ကုိေကာက္ယူလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ
တုတ္ဟာ  မက္မြန္ပင္ရဲ႕အကုိင္းအခက္တစ္ခုပါပဲ။  ေနာက္ဒီတုတ္ကုိသဲထဲထုိးထည့္လုိက္ပါတယ္။
            ၿပီးေတာ့သူ႔တပည့္  ဂၽြန္ကုိေျပာလုိက္ပါတယ္။           ဒီတုတ္ကုိေရေလာင္းစမ္းကြာ။     ဒီတုတ္ကေန
အသီးသီးလာတဲ့အထိေရေလာင္းစမ္းကြာ။       ငါဆုိလုိတာ    မင္းသေဘာေပါက္တယ္        မဟုတ္လားလုိ႕
သူ႔တပည့္ဂၽြန္ကုိေမးလုိက္ပါတယ္။

စံခ်ိန္မျပည့္ေသးလုိ႔

                ရုတ္တရက္ခရီးထြက္ဖုိ႔ရန္ ကိစၥေပၚလာေသာဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးဟာ  မိမိထံအာပတ္လာေျဖ
မည့္  အသင္းသားမ်ားကုိ  ဒီအတုိင္းျပန္မလႊတ္ခ်င္သည့္အတြက္  သူငယ္ခ်င္းရဗိၺဆရာဦးတစ္ဦးထံ
အကူအညီေတာင္းခံခဲ့ေလသည္။  သူငယ္ခ်င္းရဗိၺဆရာကလည္း  ျဖစ္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းျငင္ဆုိေသာ
အခါ  ဘုန္းေတာ္ႀကီးက  “ လြယ္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္းရာ။  အခုဒုိ႔လုပ္တာ  မင္းခဏေလာက္ေလ့လာလုိက္ရင္
ခဏေလးနဲ႕မင္းတတ္သြားပါလိမ့္မယ္” လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။
            ဒီအခ်ိန္မွာပဲအမ်ိဳသမီးႀကီးတစ္ဦးဟာ  ငုိေၾကြးရင္း၀င္လာကာ  ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္အျပန္အလွန္
စကားေျပာတာကုိ  ၾကားလုိက္ရပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီး              -  ဖာသာရွင္  ကၽြန္မအျပစ္ျပဳမိပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး        -  ဘယ္လုိအျပစ္မ်ိဳးျပဳမိတာတုန္း။
အမ်ိဳးသမီး              -  ကၽြန္မသူမ်ား ေယာကၤ်ားနဲ႕ေဖာက္ျပန္မိပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး        -  ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွားခဲ့တာလဲ။
အမ်ိဳးသမီး              -   သုံးႀကိမ္ပါ။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး        -  မယ္ေတာ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိေထာက္ထားၿပီး  ေနာက္ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေစနဲ႕။  ဒီကအျပန္
                                  ဘုရားေက်ာင္းအ၀င္၀ ပုံးထဲမွာ အလွဴေငြ (၅)ေဒၚလာထည့္သြား။
အမ်ိဳးသမီး              -  ဟုတ္ကဲ့ပါ  ဖာသာ။
                             ေနာက္တစ္ခဏအၾကာမွာ  အမ်ိဳးသားတစ္ဦးထပ္ၿပီး၀င္လာျပန္တယ္။

ရထားကုိၾကည့္ၿပီး ခြန္အားယူရတယ္

                      အသင္းအုပ္ဆရာတစ္ဦးဟာ  ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း  ရြာနားကျဖတ္သြား  တဲ့ရထားတစ္စီးကုိ
ေန႔စဥ္မပ်က္မကြက္သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈေနတတ္ပါတယ္။       ဘာကိစၥ၊ ဘယ္ျပႆနာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ
အေရးႀကီး၊အေရးႀကီး  ရထားကုိကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရမွျဖစ္မယ္လုိ႔     ဆရာႀကီးေျပာသည့္အတိုင္း     တစ္ရက္မွ
ပ်က္ကြက္တာမရွိဘဲ  ရထားကုိသြားၾကည့္လွ်က္ရွိပါတယ္။
                      ဒါကုိျမင္တဲ့အသင္းသားမ်ားက      ဆရာ့ကုိေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။       အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး  အဓိပၸါယ္မဲ့
လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ေနေၾကာင္းေျပာပါတယ္။         ဆရာဦးေႏွာက္       သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူးလားမသိဘူးလုိ႔
ေမးခြန္းထုတ္သူေတြလည္းရွိတယ္။
                     ဒါကုိသိတဲ့အခါ   ဆရာက    “ မင္းတုိ႔အတြက္  ငါတရားေဟာေပးတယ္။  ဥပုသ္စာေျဖေက်ာင္း
မွာလည္း  ငါပဲ  တာ၀န္ယူၿပီးသင္ၾကားေပးရတယ္။  အသုဘဆုိလည္း  ငါကုိယ္တုိင္ပဲ  ျမွပ္ေပးရတယ္။ မင္း
တုိ႔အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့လည္း  ငါပဲမဂၤလာေဆာင္ေပးရတယ္။       ရန္ပုံေငြရွာေဖြေရးကိစၥေတြနဲ႕ ဟုိစည္းေ၀း
ဒီစည္းေ၀းဆုိလည္း  ငါပဲဦးေဆာင္ေပးရတယ္။  ဒါေၾကာင့္ဒီရထားကုိ  တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္ ငါေတြ႕ရမွာျဖစ္မွာ။
ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့  ဒီရြာမွာ  ငါမတြန္းဘဲ  ေရြ႕တာဆုိလုိ႔ ဒီရထားတစ္စီးပဲရွိတယ္ ”     လုိ႔သင္းအုပ္ဆရာ
ႀကီးကရွင္းျပလုိက္ပါေတာ့တယ္။

Thursday, December 13, 2012

ခင္ဗ်ားဟာတုံ႔ျပန္သူလား ဒါမွမဟုတ္ ေျဖၾကားသူလား

                    ကၽြန္ေတာ္ဆုိလ ုိတာကုိရွင္းျပပါရေစ။  ကၽြန္ေတာ္ဟာအေတြးနက္နက္ထဲ  နစ္ေမ်ာရင္း စာအုပ္
တစ္အုပ္ကုိထုိင္ေရးေနခဲ့တယ္။      အဲဒီအခ်ိန္မွာ တယ္လီဖုန္းဘဲလ္ျမည္သံ  ေပၚထြက္လာလုိ႔  မဆုိင္းမတြပဲ
လူသားဆန္တဲ့  တုံ႕ျပန္မႈတစ္ခုက          “ အေရးထဲမွာကြာ။  ဒီမွာ အလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္ေနတုန္းမွာ”  ဆုိၿပီး
 ေရရြတ္ရြတ္တဲ့စကားသံပဲ။       ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားပမ္းစားေတြးေတာေနခ်ိန္မွာ  အေႏွာက္အယွက္ ေပးလာ
တာမႀကိဳက္ေၾကာင္းကုိ  ျပင္ပေလာကတစ္ခုလုံးက သေဘာမေပါက္ၾကဘူးလား။    ကၽြန္ေတာ္စိတ္မဆုိးရင္
ေတာင္  မထုံတက္ေတးေျဖၾကားမႈ ျပဳဖုိ႔ေသခ်ာေနပါၿပီ။      ကၽြန္ေတာ္တယ္လီဖုန္းေကာက္ကုိင္ၿပီး ေျဖၾကား
လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ  တစ္ဖက္ကတယ္လီဖုန္းေပၚက  လူဟာၾကင္နာသိမ္ေမြ႕တတ္သူမွန္း     ကၽြန္ေတာ္
သိလုိက္ရတယ္။  အလြန္ကူညီတတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။         ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႕စကားေျပာေနတဲတစ္
ေလွ်ာက္  ၾကည္ႏူးသြားရတယ္။  တယ္လီဖုန္းမဆက္ခင္ကထက္  ပုိၿပီးျမင့္မားတဲ့သတိ၊  အသိေတြနဲ႕စာေရး
စားပြဲကုိ  ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့တယ္။
                    ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္  တယ္လီဖုန္းေခၚသံအခ်ိဳ႕ကုိ      ဒီလုိအျပဳအမူနဲ႕     တုံ႕ျပန္မိတာပါလဲ။
သုိ႔ေသာ္  တစ္ဖက္တယ္လီဖုန္းေျပာသူကကၽြန္ေတာ္ရဲ႕မာေက်ာတဲ့ေလသံအတုိင္း  ျပန္လည္မတုံ႕ျပန္ခဲ့ဘူး။
ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕ေျဖၾကားေျပာဆုိခဲ့တယ္။  သူ႔ေျဖၾကားေျပာဆုိမႈက        ကၽြန္ေတာ္ဆီကလုိ    တုံ႕ျပန္
ေျပာဆုိမႈမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့အတြက္  ေျဖဆုိျပန္ၾကားျခင္းေတြထြက္လာေစခဲ့တယ္။     ဒီေတာ့ျဖစ္သြားတဲ့ျခားနား
ခ်က္ကုိ  ခင္ဗ်ားသတိျပဳမိပါသလား။  ခင္ဗ်ားဘ၀ထဲမွာ     ေျဖၾကားေျပာဆုိမႈနဲ႕  တု႔ံျပန္မႈရဲ႕ကူးစက္တတ္တဲ့
သဘာ၀ကုိ  သိပါသလား။

Be Thou My Vision

ဓမၼသီခ်င္းမ်ား၏ေနာက္ခံအေၾကာင္းမ်ား

ေလာကနယ္မွာ  (၁၃၆-က)
သင္တုိ႔သည္သြား၍လူမ်ိဳးတကာတုိ႔ကုိငါ့တပည့္ျဖစ္ေစလွ်က္  ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ
၀ိညာဥ္ေတာ္၏နာမ၌ ဗတိၱဇံကုိ  ေပးၾကေလာ့။

                 ကမၻာအားလပ္ရက္မ်ားထဲမွာ  သာသနာျပဳတစ္ဦးကုိအေၾကာင္းျပဳ၍  ဂုဏ္ျပဳေသာရက္တစ္ရက္
သာရွိသည္။  စိန္႔ပက္ထရစ္၏  အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံတြင္ျပဳခဲ့ေသာ  ထင္ရွားသည့္သာသနာ့မွတ္တုိင္ကုိ
အေၾကာင္းျပဳေသာ  သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
                 စိန္႔ပက္ထရစ္သည္  ေအဒီ ၁၃၇၃ ခုႏွစ္တြင္  စေကာ့တလန္ႏုိင္ငံတြင္ေမြးဖြားခဲ့သည္။  ဖခင္မွာ
အသင္းေတာ္အမႈေဆာင္သင္းေထာက္၊  အဖုိးျဖစ္သူက     ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ စိန္႔ပက္ထရစ္
သည္ (၁၆)ႏွစ္အရြယ္တြင္  သူေနေသာၿမိဳ႕ငယ္ကေလးသုိ႔      အႀကမ္းဖက္သမားတစ္စုက  အၾကမ္းဖက္
သမားတစ္စုက  တုိက္ခိုက္မီး႐ိႈ႕လုယက္မႈေၾကာင့္  သူ႕အိမ္ကေလးမီးထဲပါသြားခဲ့တယ္။ ခ်ံဳထဲမွာပုံးေနတဲ့
သူကုိေတြ႕သြားၿပီးဖမ္းေခၚသြားကာ  အုိင္ယာလန္ကၽြန္းသုိ႔      ကၽြန္အျဖစ္အသုံးျပဳဖုိ႔ရန္  သေဘၤာျဖင့္ေခၚ
ေဆာင္သြားပါသည္။  ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ပက္ထရစ္သည္      သူ႔ဘ၀ကုိ  ခရစ္ေတာ္လက္၀ယ္ စတင္အပ္ႏွံခဲ့
သည္။
              ေနာင္တစ္ခ်ိန္သူ႕အေၾကာင္းျပန္ေရးရာတြင္ “ကၽြႏု္ပ္၏မယုံၾကည္မႈ      ကုိျပန္လည္သတိထားႏုိင္
ေသာဥာဏ္ႏွင့္ မုိက္မွားက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာအမႈမ်ားကုိ  ေနာင္တရေစရန္        ဘုရားသခင္သည္  လမ္းျပေပး
ခဲ့သည္။” ဟုသူခံခဲ့ရေသာဒုကၡအေပၚ  ႐ႈျမင္ၿပီးမွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါသည္။

Wednesday, December 12, 2012

ဂုဏ္သိကၡာအတြက္စီးခ်င္းထုိးျခင္း

                    ရာစုႏွစ္တစ္ခု  ဒါမွမဟုတ္  ရာစုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္က  လူသားေတြဟာ  ဂုဏ္သိကၡာဆုိင္ရာအေရး
ကုိ  ႏွစ္ဦးခ်င္းစီးခ်င္းထုိးျခင္းျဖင့္  ေျဖရွင္းခဲ့ၾကတယ္။  ဂ်ာမဏီႏုိင္ငံသမုိင္းမွာ  ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ပါးတစ္ခ်က္ေပၚရွိ  စီခ်င္းထုိးရမွာရရွိတဲ့အမာရြတ္ပါမွ  ရုပ္ေခ်ာရုပ္ေျဖာင့္ ေယာကၤ်ားေကာင္းတစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာလုိ႔ဆုိတဲ့  သမုိင္းကာလတစ္ခုရွိခဲ့တယ္။   ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ဟာစီးခ်င္းထုိးရာမွ  ရရွိတဲ့ဒဏ္ရာ
သူ႔ပါးျပင္ေပၚမွာရွိေနရင္  ဒီေယာကၤ်ားသားဟာ  ရုပ္ေခ်ာရုပ္ေျဖာင့္  ခန္႔ညားတယ္လုိ႔  ယူဆခဲ့ၾကတယ္။
                  ၁၉ရာစုက  ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္မင္းသားႀကီး ”ဘစ္မတ္”  ဟာထင္ရွားတဲ့စီးခ်င္းထုိးသမား
တစ္ဦးျဖစ္တယ္။  ကိစၥတုိင္းနဲ႕ပတ္သက္လုိ႔  သူကစီးခ်င္းထုိးခ်င္ခဲ့တယ္။  တစ္ေန႔ေတာ့  “ဗာေခ်ာင္” လုိ႔
အမည္ရတဲ့  ပညာရွင္တစ္ေယာက္စီက  ေစာ္ကားတယ္လုိ႔ယူဆရတဲ့စကားတစ္ခြန္း  ၾကားရတဲ့အခါ အလြန္
စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ခဲ့ရတယ္။  စိတ္မထိန္းႏုိင္ေလာက္ေအာင္  စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္လုိ႔  ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီး
ကုိ  စီးခ်င္းထုိးဖုိ႔  စိန္ေခၚခဲ့တယ္။